Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
όπως τό 'γραψαν Μανώλης Ρασούλης και Μάνος Λοϊζος http://www.youtube.com/watch?v=gcn2dgV5oUM
Υπέροχο τραγούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι αδελφωμένοι να είμαστε, κατά του ρατσισμού, μόνο κοντά σε όσα μας ενώνουν, να ξεβρωμίσει ο τόπος από τα σκουπίδια... Να γεμίσει με δημιουργία και όραμα!
Ναι, όραμα και δημιουργία χρειαζόμαστε και μακάρι να βρίσκουμε τη δύναμη να ξεχωρίζουμε αυτά που μας ενώνουν!
ΑπάντησηΔιαγραφή