Αμαρτωλό
Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη.
Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό.
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.
Ο τόπος μου, ποιος ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με.
Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα.
Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές.
Κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες.
Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να `ναι.
Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές
κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει.
Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού
κι ενέσεις εξακόσια έξι.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.
Όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
------------------------------------------------------------------------
Σημείωση: Το παραπάνω ποίημα διάλεξε να διαβάσει η Μαρινέλλα Βλαχάκη φέτος στις 8 του Μάρτη στην εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας που διοργάνωσαν η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Χανίων και η Εταιρεία Indigo View στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Το ποίημα έχει μελοποιηθεί από τη Νένα Βενετσάνου και περιλαμβάνεται στο δίσκο της "Το κουτί της Πανδώρας". Λίγα για τη Γαλάτεια Καζαντζάκη και σε άρθρο του Αλέκου Ανδρικάκη στο Candianews 3/5/2015).
