 | ||
| Κότσυφας (Turdus merula) από εικόνα γκραβούρας * |
«Ακούστε τα πουλιά της Αθήνας», επιγράφεται το ωραίο αφιέρωμα στο περιοδικό Lifo. Κι ακούγοντας το επίμονο κελάδημα του ωραίου κότσυφα, μοιάζει μ' αυτό του γείτονά μου, μάλλον των γειτόνων μου, είναι πολλοί οι κότσυφες που κελαηδούν τριγύρω, ασταμάτητα, επίμονα, πότε παρακλητικά και πότε θυμωμένα, ερωτικά λες, διεκδικητικά, τους ακούω κάθε μέρα στη γειτονιά μου, ψηλά στα τηλεγραφόξυλα κι ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων, όπως τα τζιτζίκια το καλοκαίρι στο χωριό.
Θυμήθηκα μια ανάρτηση για τον επίμονο κότσυφα της γειτονιάς μου και για τον κότσυφα του σύμπαντος, ακριβώς πριν από δέκα χρόνια, 18 Μαϊου 2012. Έγραφα τότε:
Ένα
κατάμαυρο πουλί με κίτρινο ράμφος ακούγεται ζωηρά εδώ και καιρό στη
γειτονιά, κρύβεται στα δέντρα ή κάθεται καμαρωτό πάνω στα σύρματα της
ΔΕΗ. Κελαηδά δυνατά και σταματά σαν να περιμένει απάντηση στο μήνυμα που
στέλνει και πάλι ξεκινά. Πιάνω τον εαυτό μου να παρακολουθεί πολλή ώρα
τη συνομιλία του με τα άλλα πουλιά (που είναι πολλά και χαίρομαι γι'
αυτό) προσπαθώντας να μαντέψω τι άραγε να τους ζητά, ψάχνει ταίρι και φλερτάρει, είμαι σίγουρη πια, αλλά η τόση επιμονή του και τόσες μέρες, μήπως ακόμη δεν βρίσκει ανταπόκριση ο καημένος ο κότσυφας;
Εγώ καμαρώνω τον κότσυφα της γειτονιάς μου κι ο ποιητής Γιώργος Μπλάνας ύμνησε τον Κότσυφα του σύμπαντος:
"Τι όμορφα που είναι όταν ξυπνάς πριν ξημερώσει
κι ανοίγεις το παράθυρο και μπαίνει φτερουγίζοντας
όλο φωτάκια και δροσιές ο κότσυφας του σύμπαντος
και λέει: «Επιθυμώ τη δύναμή σου για να φέρω
σε πέρας το άγαλμα της μέρας».
Πραγματικά, καλλίπυγος κι εύζωνος και γλυκιά
η μέρα προμηνύεται και κάνει
χαρές βαθιά η καρδιά και παροτρύνει
το στήθος να συλλάβει στον αέρα
βέλη και δόρατα μεγάλων έργων. Κρίμα!
Ερχεται ο ήλιος πύρινο γρανάζι πεινασμένο
στην βρώμικη φωλιά της πόλης και αρχίζει
να πνίγει τα ημερόπουλα: αίμα και σάρκα
μυρίζει και ο κότσυφας του σύμπαντος γυρίζει
ποιος ξέρει πού. Πολύ φοβάμαι..."
"Τι όμορφα που είναι όταν ξυπνάς πριν ξημερώσει
κι ανοίγεις το παράθυρο και μπαίνει φτερουγίζοντας
όλο φωτάκια και δροσιές ο κότσυφας του σύμπαντος
και λέει: «Επιθυμώ τη δύναμή σου για να φέρω
σε πέρας το άγαλμα της μέρας».
Πραγματικά, καλλίπυγος κι εύζωνος και γλυκιά
η μέρα προμηνύεται και κάνει
χαρές βαθιά η καρδιά και παροτρύνει
το στήθος να συλλάβει στον αέρα
βέλη και δόρατα μεγάλων έργων. Κρίμα!
Ερχεται ο ήλιος πύρινο γρανάζι πεινασμένο
στην βρώμικη φωλιά της πόλης και αρχίζει
να πνίγει τα ημερόπουλα: αίμα και σάρκα
μυρίζει και ο κότσυφας του σύμπαντος γυρίζει
ποιος ξέρει πού. Πολύ φοβάμαι..."
Κι Νιόνιος στο Κανονάκι μας τραγούδησε για τον κότσυφα και τα κοτσυφόπουλα.
Ας ακούσουμε τον κότσυφα λοιπόν:
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Η εικόνα υπήρχε στην προ δεκαετίας ανάρτηση και η λεζάντα έγραφε επιπλέον: (Πηγή: Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη - Κατάλογος εικόνων). Δυστυχώς, ο σύνδεσμος δεν ισχύει σήμερα, ένα μόνιμο πρόβλημα των ψηφιακών εφαρμογών. Σε κάθε περίπτωση, η Ευώνυμος οικολογική βιβλιοθήκη είναι μια σπουδαία βιβλιοθήκη, ιστορικής αξίας, αξίζει μια επίσκεψη επιτόπου, Αγίων Ασωμάτων 9 στο Θησείο.
