Αέρας
αύγουστος. Τα νυσταγμένα φύλλα
κρατιούντια δύσκολα απ’ τον ώμο του νοτιά.
.....................................................................................
Το καλοκαίρι
όλα τα τέρατα ημερεύει,
όλα τα εγκαύματα που ανθούν στο φως,
τους
κρίκους που κρατούν τη γη, τα μέσα ερέβη,
τον
τρόμο που είναι ο πρώτος σου εαυτός.
Το καλοκαίρι όλα τα τραύματα
επουλώνει,
πιάνει
τη σκέψη απ΄το λαιμό και τη σκοτώνει,
του
ήλιου εκκρίνει την παλιά ηρωίνη,
πάνω στης ίριδας λικνίζεται την
κλίνη,
αντεστραμμένο
κάτοπτρο, νέος ουρανός.
...................................................................................
Το καλοκαίρι
όλα τ’ αλέθει.
Σύρματα, πετρωμένα αισθήματα, τα
δάση
απ’
τα κωφάλαλα συνθήματα, τα ίδια
τα
κύματα που ηχούν σ’ αυτή τη φράση –
όλα της λέξης τα κομψά εγχειρίδια,
όλα
της γλώσσας τα γαμψά πουλιά.
.....................................................................................
Γελάει
ο Αύγουστος, σκληρός μεγαλειώδης,
Ιδρώνει ο αέρας σ’ όλες τις μεριές.
Απομεσήμερο
άυπνο. Καπνοί. Σειρήνες.
...........................................................................................
Άνθη
της φλόγας, μίσχοι της φωτιάς,
Κόκκινα πέταλα από φως που
κυματίζουν,
το τρέμισμα
του πλάτανου, η κνίσα της ελιάς,
τα
πεύκα κάτω της πλαγιάς που γονατίζουν.
Βήχει, όλο βήχει ο ανήμπορος θεός στον
ουρανό,
βουητά,
ελικόπτερα, σειρήνες που συρίζουν. –
................................................................................................
Νύχτες
της ζάλης. Νύχτες της ντροπής.
Νύχτες
Αυγούστου. Νύχτες Δεκεμβρίου.
.................................................................................................
Πατρίδα μας, θυμήθηκε. Κι
αυτά κι εκείνα.
.......................................................................................................
Οι παραπάνω στίχοι είναι μόνο μικρό δείγμα από το ποιητικό
έργο Αέρας αύγουστος του Κώστα Κουτσουρέλη, αποτελούμενο από 33 μέρη
και γραμμένο μεταξύ των ετών 2008 και 2011 (εκδόσεις Περισπωμένη, 2012, ενώ έχουν δημοσιευτεί χωριστά και στον ιστότοπο του ποιητή http://koutsourelis.gr). Ο
Αύγουστος, η θάλασσα, οι φωτιές, η κρίση, η γλώσσα, η Αθήνα, τα σύννεφα, η
Λήδα, η Ιστορία. Και ο Ποιητής, που δεν
είναι άλλος από τον Κωστή Παλαμά κι ας μην τον κατονομάζει (γνωστός εξάλλου
μελετητής του Παλαμά ο Κουτσουρέλης):
Σιχαίνομαι ό,τι ζει κι ό,τι πεθαίνει.
Κι αλλού: Ό,τι δεν αγαπούμε δεν υπάρχει.
Για τον αύγουστο και τη σημασία της λέξης, παραθέτει στην αρχή τα παρακάτω:
augustus, - a, - um <adj. from augeo >: majestic, noble, venerable, worthy of honor
LEWIS & SHORT, A Latin Dictionary
Πάντα γαρ τα εντιμότατα και τα ιερώτατα
αύγουστα προσαγορεύεται
ΔΙΩΝ ο ΚΑΣΣΙΟΣ, Ρωμαϊκή ιστορία
Αναζητώντας το λήμμα αύγουστος
και στα ελληνικά λεξικά, διαβάζουμε ότι αύγουστος, προερχόμενο από το λατινικό augustus, σημαίνει τον σεβαστό και χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος των
αυτοκρατόρων της Ρώμης, αλλά και του Βυζαντίου αργότερα και άλλων κρατών.
Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ : αργή
ενοχή
που οδεύει στη
μετάνοια με τα πόδια.
...............................................................................
Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: των άστρων ο αχινός,
σκόνη απ' του
σύμπαντος το μαύρο αλάτι.
.................................................................................
Κι ο αέρας;
Ο
ΑΕΡΑΣ: διάφανο κασκόλ
σάλι δεμένο στου αιθέρα της μαρκίζα
....................................................................................
Ο
ΑΕΡΑΣ: εκκρεμές στο φως
τέφρα απ’ τη σάρκα του καμμένου Αυγούστου
