Ανάμεσα στα βιβλία που βρήκα τον τελευταίο καιρό στα βιβλιοπωλεία και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή, ήταν μια καταπληκτική νουβέλα, ένα παραμύθι, μόλις 66 σελίδων, του Ιβάν Τουργκένιεφ. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη ιστορία ανάμεσα στο μεγαλόσωμο κωφάλαλο Γκαράσιμ και τη σκυλίτσα του τη Μουμού (Μουμού, Ωκεανίδα 1996, μετάφραση Πέρος Ανταίος).
Δεν είναι μόνο η ίδια η ιστορία που ξεχειλίζει ευαισθησία και ανθρωπιά, που είναι καλογραμμένη και η αφήγησή της σε μεταφέρει στην προεπαναστατική Ρωσία του 19ου αιώνα, δίνοντας την ευκαιρία στο Ρώσο συγγραφέα να μεταφέρει εικόνες από τη ζωή των μουζίκων και με τον τρόπο του να κάνει κριτική στο τσαρικό μκαθεστώς (άλλωστε το βιβλίο αυτό το έγραψε τον καιρό που ο ίδιος βρισκόταν φυλακισμένος για το έργο του). Είναι και η πολύ καλή μετάφραση του Πέτρου Ανταίου (από τα ρωσικά) και η πολύ καλή έκδοση από την Ωκεανίδα (του 1996).
Ξεχωρίζω ιδιαίτερα την εικονογράφηση του βιβλίου, αναφέρεται ως δημιουργός ο Σ. Μπόημ (δυστυχώς τα στοιχεία δεν βοηθούν για τον εντοπισμό περισσότερων πληροφοριών). Όμως η εικονογράφηση είναι τόσο ζωντανή, από μόνη της διηγείται την ιστορία, θυμίζοντάς μας την εικονογράφηση που βλέπαμε στα παλιά βιβλία, τότε που οι εκδότες είχαν πιο πολύ μεράκι με την ίδια την εικόνα και την αισθητική του βιβλίου, τότε που κι εμείς, ως αναγνώστες, αναζητούσαμε (περισσότερο;) την ομορφιά στο βιβλίο, τη μυρωδιά στο χαρτί.
Ξεχωρίζω ιδιαίτερα την εικονογράφηση του βιβλίου, αναφέρεται ως δημιουργός ο Σ. Μπόημ (δυστυχώς τα στοιχεία δεν βοηθούν για τον εντοπισμό περισσότερων πληροφοριών). Όμως η εικονογράφηση είναι τόσο ζωντανή, από μόνη της διηγείται την ιστορία, θυμίζοντάς μας την εικονογράφηση που βλέπαμε στα παλιά βιβλία, τότε που οι εκδότες είχαν πιο πολύ μεράκι με την ίδια την εικόνα και την αισθητική του βιβλίου, τότε που κι εμείς, ως αναγνώστες, αναζητούσαμε (περισσότερο;) την ομορφιά στο βιβλίο, τη μυρωδιά στο χαρτί.
"Σε κάποιον απόμακρο δρόμο της Μόσχας, σ΄ένα γκρίζο σπίτι με λευκές κολόνες, ζούσε μια αρχόντισσα, χήρα, τριγυρισμένη από ένα πλήθος υπηρετικό προσωπικό.
Οι γιοι της εργάζονταν στην Πετρούπολη και οι κόρες της είχαν παντρευτεί. Έβγαινε σπάνια και ζούσε μοναχικά τα στερνά χρόνια από τα φειδωλά και βαρετά γερατειά της.
Απ΄όλους εκείνους τους υπηρέτες και τις υπηρέτριες το πιο αξιόλογο πρόσωπο ήταν ο θυρωρός-φύλακας, ο Γκαράσιμ, ένας γίγαντας δυο μέτρα ψηλός, κωφάλαλος από γεννησιμιού του, όπου ζούσε απομονωμένος σε μια καλύβα χώρια από τ΄αδέρφια του· τον θεωρούσαν εκεί τον πιο άξιο δουλοπάροικο στα χωράφια του τσιφλικά..."
Έτσι αρχίζει η ιστορία του γίγαντα Γκαράσιμ και της σκυλίτσας Μουμού... Καλή ανάγνωση!
