Μια ασκελετούρα για γούρι φέτος

Για φέτος ας κρεμάσουμε μια ασκελετούρα στην πόρτα μας, είναι πικρό φυτό, δεν το τρώνε ούτε τα ζώα γιατί έχει δηλητήριο (το λένε και σκυλοκρέμμυδο), μα φέρνει γούρι. Έτσι πιστεύουνε στην Κρήτη, έχει τόση δύναμη που όσο και να το σκορπίζουνε, αυτό και πάλι βγαίνει.  Ας το βάλουμε στην πόρτα μας, θα μας δώσει από τη δύναμη και τη ζωντάνια του.

Και για κάλαντα, ανατρέχοντας στην πολύ ωραία έκδοση του Λυκείου Ελληνίδων Χανίων του 1997 "Κρητικά Χριστούγεννα: αναζητώντας τις ρίζες μας" (κείμενα, επιμέλεια Ζωής Μητσοτάκη), αντιγράφω ένα απόσπασμα από τα Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα ("Κατά τον Παύλο Βλαστό: Κάλαντα Βυζαντινά της Πρωτοχρονιάς των Δυτικών της Κρήτης επαρχιών"):

Αφού λοιπόν οι καλαντριτζήδες τα είπανε στον άγιο Βασίλη που σπέρνει "σιτάρι δώδεκα, κριθάρι δεκαπέντε, ταγί κιαι ρόβι δεκοχτώ κι από νωρίς στο σταύλο":

"... Εσένα πρέπει Βασιλειό, τ΄αρσενικό ζευγάρι, 

το μαύρο και το γαλανό και το στεφανοκέρι..."

 τάπανε του Βασίλη

¨... Και σαν κατέχης γράμματα, πες μας την αλφα-βήτα,

και στο ραβδί τ΄ακούμπησε να πει την άλφα-βήτα,

και το ραβδί 'τονε ξερό χλωρούς βλαστούς επέτα

κι απάνω 'ς την αητοφωλιά χώρα ξετελειωμένη

κάτω 'ς τη ρίζα του ραβδιού βρύσες εκυματούσα

κι' εκατεβαίναν τα πουλιά κ' εραίναν τα φτερά των

κ' εραίναν τον αφέντη μας τον πολυχρονισμένο."

 συνεχίσανε με τον αφέντη

"... Χρόνους πολλούς να 'σαι καλά με τη νοικοκυρά σου,

χαρά να 'ναι στο σπίτι σου κι υγεία 'ς τα παιδιά σου..."

τα λένε και τση κυράς

"... Κερά, μαρμαροτράχηλη, φεγγαρομαγουλάτη

και κρουσταλίδα του νερού και πάχνη απού τα χιόνια..."

τα λένε και της κόρης

"... Κόρη βερυκοκόκκινη, ψιλής γενιάς κλωνάρι,

που 'σαι πανώρια, φρόνιμη, με γνώση και με χάρη..."

και τελειώνουν με τη βάγια:

"Άψε βαγίτσα, το κερί άψε και το διπλέρι,

και κάτσε και λογάριασε ίντα θα μας ε φέρεις.

Βάλλε 'ς τ' αξάη αμύγδαλα πανέρια λεφτοκάρια,

και βάλε και γλυκύ κρασί να πιούν τα παληκάρια.

Απάκι γη λουκάνικο γη από πλευράς κομμάτι

γ' απού τη μαύρην όρνιθα κιανέναν αυγουλάκι

κι αν ην απού τη γαλανή ας ην και ζευγαράκι.

Κι απού την κοφινίδα σας που 'χετε τα κουλούρια,

να μας αποχερόσετε να βάλομε 'ς τη βούργια.

Κι απού την κοφινίδα σας απού 'χετε το στάρι,

να μας αποχαρίσετε πολύ από ν' αξάη.

Κι απού το λαδοπίθαρο κιανέναν οκαδάκι,

κι από το κρασοπίθαρο να πιούμε μια γεμάτη

κι αν είνε περισσότερο βαστούμ' εμείς κι ασκάκι."

μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης, η εικόνα από το ιστολόγιο Apokoronas Our Home

 

Και του χρόνου με υγεία στο καλό σας το κονάκι.

Ένα δέντρο από γάλατα, Χριστούγεννα 2011

Οι Ατενίστας μαζί με τους  Γιατρούς του Κόσμου μας καλούν να στήσουμε ένα δέντρο από γάλατα για παιδιά που έχουν ανάγκη. Αύριο λοιπόν που θα πάμε για ψώνια, ας αφήσουμε χώρο για ένα κουτί γάλα και ένα πακέτο ρύζι ή μακαρόνια και την Τρίτη το απόγευμα ας βρεθούμε στην έξοδο του μετρό Πανεπιστήμιο.

Σημειολογικά, θα ήθελα το δέντρο να έχει στολίδια και να μοιραστούν στα παιδιά μαζί με τα γάλατα, αλήθεια χρειαζόμαστε το θέαμα για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας; Ας είναι όμως κι έτσι, η πρωτοβουλία είναι αξιέπαινη, οι Γιατροί του Κόσμου με το παραπάνω πασχίζουν για τους αποκλεισμένους και της χώρας μας. Ας μην τους ξεχάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα. Ας αποκριθούμε στη δραματική έκκληση που κάνουν οι Γιατροί του Κόσμου  (Γιατροί του Κόσμου - Medecins Du Monde - Μη Κυβερνητική οργάνωση | Η φτώχεια έχει πολλά πρόσωπα… - Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας)

Να θυμηθώ ξανά τον Καζαντζάκη:
"Να γιατί η σωτηρία του Σύμπαντου είναι και δική μας σωτηρία κι η αλληλεγγύη με τους ανθρώπους δεν είναι πια τρυφερόκαρδη πολυτέλεια παρά βαθιά αυτοσυντήρηση κι ανάγκη. Ανάγκη, όπως σένα στρατό που μάχεται, η σωτηρία του παραστάτη σου." (http://katerinatoraki.blogspot.com/2011/10/blog-post_26.html)

Χριστούγεννα 2011.
Κι όμως συμβαίνει...