Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον μα και επίκαιρο ένα κείμενο του Μπαλζάκ για τη δημοσιογραφία γραμμένο το 1842, όπως το μετέφρασε ο Κώστας Κουτσουρέλης. Το αντέγραψα από το ιστολόγιο του Νέον Πλανόδιον που διευθύνει ο ίδιος.
Μπαλζάκ, Περί δημοσιογραφίας
Τον Τύπο τον εξολοθρεύεις με τον ίδιο τρόπο που εξολοθρεύεις μια κοινωνία: αφήνοντάς τον ολότελα ελεύθερο.
Eφημερίδα που δεν αυξάνει τους συνδρομητές της, όσους και να ’χει βρίσκεται σε παρακμή.
Χτύπα πρώτα, εξηγείς μετά. Το δυσφημίζειν και το συκοφαντείν δεν είναι ποινικώς κολάσιμα.
Με τα δώδεκα ή δεκαπέντε φράγκα του τον μήνα ο συνδρομητής τιμά το «Γνώμη μας είναι φυσικά η δική σας».
Ελεύθερος είναι ο Τύπος μόνο απέναντι στους αδύναμους και τους απροστάτευτους.
Ο Τύπος μοιάζει με γυναίκα: υπέροχη όταν ψεύδεται, δεν παραιτείται μέχρι να αναγκαστείς να την πιστέψεις. Και το κοινό, σαν αγαθιάρης σύζυγος, πάντα υποκύπτει.
Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Monographie de la presse parisienne, 1843 (μτφρ. Κώστας Κουτσουρέλης).
Τα σχόλια περιττεύουν.
Ενδιαφέρον και το αξίωμα κάτω από την εικόνα, μια από τις πολλές χαρακτηριστικές εικόνες του πρωτότυπου βιβλίου. Σήμερα, στην τηλεόραση σίγουρα, αντί για κρινολίνα συναντάμε "γλάστρες" (Ξεφυλλίστε ολόκληρο το βιβλίο εδώ).
