Κάθε μήνα Αύγουστος (Χανιά)

Κοίτα σκοτεινιάζει.

Το λιμάνι φεγγάρι που ανάβει.

Κόκκινο το τζάμι

κι η ζωή μες το κύμα που σβήνει.

Δε μ' αφήνει...

Κάθε μήνας Αύγουστος, θάλασσα φωτιά,

τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα.

Κάθε μήνας Αύγουστος, τρέλα του Νοτιά.

Μέσα στα σοκάκια ξέφυγε η καρδιά,

εμείς θα 'μαστε εδώ για πάντα.

Πως ν' αντέξει ο θάνατος τέτοια μοιρασιά...

Πες μου, πόσο ακόμα,

το μελτέμι θα σπρώχνει κοντά σου.

Μέθυσε όλη η νύχτα

κι εγώ αλλάζω μορφή στα φιλιά σου

Στα φιλιά σου...

Στίχοι – Μουσική: Κώστας Λειβαδάς http://www.youtube.com/watch?v=qCMU1WyqHzE

Αύγουστος είναι

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα

και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα

μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι

να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα

του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία

να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη

κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη

φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι

με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι

προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει

πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι

είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης, Μουσική: Παντελής Θαλασσινός http://www.youtube.com/watch?v=0OSUdcd-ilQ

Και ο Αύγουστος του Νίκου Παπάζογλου http://www.youtube.com/watch?v=Ctt9UKG1DzE&feature=related

Και ο Αύγουστος του Οδυσσέα Ελύτη με το Βασίλη Γισδάκη, μουσική Μιχάλη Τρανουδάκη http://www.youtube.com/watch?v=LF0-flKMy6M&feature=related

και με τη Ρένα Κουμιώτη http://www.youtube.com/watch?v=9WTjL63r218

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε

πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε.

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε

κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε.

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι - Στη μνήμη Μιχάλη Κακογιάννη

Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι

κάποτε μου 'δινες, μόνο τη χαρά

μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ

δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια

τ' αστέρια σβήνουνε όταν με θωρεί

σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι

σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.

Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης

Μουσική: Μάνος Χατζηδάκης

με τη Μαρίκα Νίνου: http://www.youtube.com/watch?v=PuKnRYYlu_E

με τη Μελίνα Μερκούρη: http://www.youtube.com/watch?v=FFyJ_YoE2Nk&feature=related από τη Στέλλα

Κώστας Καρυωτάκης και Σωτήρης Πέτρουλας: Εις μνήμην...

Κιθάρες

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες

κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει,

στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει

στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.

Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη,

στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,

μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,

χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.

Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.

Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις

είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κώστας Καρυωτάκης (1896 – 1928)

Είμαστε Κάτι Ξεχαρβαλωμένες Κιθάρες, με το Χρήστο Θηβαίο σε μουσική Βασίλη Δημητρίου http://www.youtube.com/watch?v=EGLRnFEOUT4

 Σωτήρης Πέτρουλας

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

σε πήρε ο Λαμπράκης, σε πήρε η λευτεριά.

Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε.

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

Αηδόνι και λιοντάρι, βουνό και ξαστεριά.

Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε.

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

οδήγα το λαό σου, οδήγα μας μπροστά.

Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε.

Σωτήρης Πέτρουλας (1943-1965)

Στίχοι, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης http://www.youtube.com/watch?v=EGLRnFEOUT4

Τα τριζόνια

Γιώργος Σεφέρης

Το σπίτι γέμισε τριζόνια
χτυπούν σαν άρρυθμα ρολόγια
λαχανιασμένα. Και τα χρόνια

που ζούμε σαν αυτά χτυπούν
καθώς οι δίκαιοι σιωπούν
σα να μην είχαν τι να πουν.

Κάποτε τ' άκουσα στο Πήλιο
να σκάβουνε γοργά ένα σπήλαιο
μέσα στη νύχτα. Αλλά το φύλλο

της μοίρας τώρα το γυρίσαμε
και μας γνωρίσατε και σας γνωρίσαμε
από τους υπερβόρειους ίσαμε

τους νέγρους του ισημερινού
που έχουνε σώμα χωρίς νου
και που φωνάζουν σαν πονούν.

Κι εγώ πονώ κι εσείς πονείτε
μα δε φωνάζουμε και μήτε
καν ψιθυρίζουμε, γιατί

η μηχανή είναι βιαστική
στη φρίκη και στην καταφρόνια
στο θάνατο και στη ζωή,

το σπίτι γέμισε τριζόνια.
 
Πρετόρια, 16 Γενάρη '42 
από το Ημερολόγιο Καταστρώματος Β' (1944-1945), αφιερωμένο στη Μαρώ  

(Με αφορμή την αναφορά στο ιστολόγιο του Βαγγέλη Κακατσάκη http://petaxta.blogspot.com/2011/06/blog-post_30.html)

Bloomsday - Οι Ιρλανδοί σήμερα γιορτάζουν και ταξιδεύουν

16 Ιουνίου 1904 - Η ... Οδύσσεια του Τζαίημς Τζόυς

"...Σκαρφαλωμένοι σε ψηλά σκαμνιά γύρω από τον πάγκο, με τα καπέλα ριγμένα πίσω, είτε καθισμένοι στα τραπέζια, ζητώντας περισσότερο ψωμί που δεν χρεώνεται, πίνοντας άπληστα, κατεβάζοντας σαν τον λύκο αμάσητη πλαδαρή τροφή, με τα μάτια έξω από τις κόγχες, σφουγγίζοντας υγρά μουστάκια. Ένας ωχρός ιδρωμένος νεαρός σκούπιζε ποτήρι, μαχαίρι, πηρούνι και κουτάλι με την πετσέτα του. Νέα εστία μικροβίων. Ένας άντρας με τη λιγδωμένη πετσέτα του περασμένη στο λαιμό του, σαν σαλιάρα μωρού, φτυάριζε θορυβωδώς σούπα στον οισοφάγο του. Ένας άλλος ξανάφτυνε στο πιάτο του, μισομασημένοι χόνδροι, δεν έχει δόντια για να τους μασήσει. Κόκκαλο από μπριζόλα στη σχάρα. Μπουκώνοντας το στόμα του για να ξεμπερδεύει γρήγορα. Λυπημένα μάτια μεθύστακα. Δαγκώνοντας περισσότερο απ’ όσο μπορεί να μασήσει. Έτσι είμαι κι εγώ; Να δούμε τους εαυτούς μας όπως μας βλέπουν οι άλλοι. Ο πεινασμένος είναι οργισμένος. Δόντι και σαγόνι που δουλεύουν. Μη! Ώχ! Ένα κόκκαλο! Εκείνος ο τελευταίος ειδωλολάτρης βασιλιάς της Ιρλανδίας, ο Κόρμακ, που μάθαμε στο σχολικό ποίημα, πνίγηκε από στραβοκατάπιωμα στο Σλέτυ, νότια του Μπόυν. Αναρωτιέμαι τι να έτρωγε. Κάτι που φέρνει λαιμαργία. Ο Άγιος Πατρίκιος τον προσηλύτισε στον Χριστιανισμό. Πάντως δεν τα κατάφερε να το καταπιεί ολόκληρο….» 

Από τις σκέψεις του κ. Μπλούμ, μπαίνοντας στο εστιατόριο του Μπάρτον, εκείνη την 16η Ιουνίου του 1904 στο Δουβλίνο. Όλη η μέρα σε ένα μυθιστόρημα - ποταμό, στον Οδυσσέα  του Τζέημς Τζόυς (μετάφραση Σωκράτη Καψάσκη, Κέδρος 1992).

Το σπίτι του Τζόυς στο Παρίσι (φωτογραφία δική μου, Μάιος 2011)

Για την Bloomsday στην Ιρλανδία και σε όλο τον κόσμο: http://www.jamesjoyce.ie/listing.asp?id=29

Μάνος Χατζιδάκης (1925 - 1994)

Εις μνήμην... Τα λόγια είναι περιττά.

Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου 'δινες, μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια
τ' αστέρια σβήνουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.

Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
http://www.youtube.com/watch?v=G2wBwHHIGtk

"Δεν φημίζεται η Ελλάδα για τις βιβλιοθήκες της". Αλήθεια, δεν φημίζεται η Ελλάδα για τις βιβλιοθήκες της;

Παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον από το κανάλι της Βουλής τη συζήτηση που έγινε στις 8 Ιουνίου στο πλαίσιο της ενημερωτικής συνεδρίασης της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων σχετικά με την πολιτική του Υπουργείου Πολιτισμού (και Τουρισμού) για το βιβλίο. Παρόντες ήταν και μίλησαν ο Υπουργός κ. Γερουλάνος. καθώς και ο Πρόεδρος και η Διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ κ. Θεοδωρόπουλος και κ. Βελισσάρη αντίστοιχα.
Ενδιαφέρον και πολύ φλέγον το θέμα συνολικά, ενδιαφέροντα όσα ειπώθηκαν από τους υπεύθυνους του ΕΚΕΒΙ, όχι με πολύ ενδιαφέρον όλες οι τοποθετήσεις των βουλευτών, όμως εδώ θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία που αφορούν μόνο τις αναφορές στις βιβλιοθήκες.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η συζήτηση κόντεψε να γίνει συζήτηση για τις βιβλιοθήκες. Εντοπίστηκε η έλλειψη σχολικών βιβλιοθηκών, εντοπίστηκαν τα προβλήματα στους εκδότες από την μη αγορά βιβλίων τους από τις βιβλιοθήκες ή από την μη πληρωμή τους για πώληση βιβλίων στις σχολικές βιβλιοθήκες. 
Σημειώθηκε ότι ο εκδοτικός οίκος Δημητράκου έκλεισε γιατί δεν υπήρχαν βιβλιοθήκες να αγοράσουν αντίτυπα από το όντως εξαιρετικά σημαντικό (το σημαντικότερο) λεξικό της ελληνικής γλώσσας.
Διατυπώθηκε η απουσία δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών.
Σημειώθηκε ότι το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας που ήταν να ξεκινήσει πιλοτικά στην περιοχή της Ξάνθης καθυστερεί γιατί δεν υπάρχει δίκτυο βιβλιοθηκών και θα χρησιμοποιηθεί άλλος τρόπος προσέγγισης των αναγνωστών.
Σημειώθηκε από τον Υπουργό ότι το θέμα των βιβλιοθηκών είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας και συμφωνήθηκε από όλους ότι είναι χρήσιμο να επιδιωχθεί συνεδρίαση με την παρουσία και της Υπουργού.
Υποστηρίχτηκε - και μάλλον πρέπει να συμφώνησαν οι παρευρισκόμενοι - ότι "δεν φημίζεται η Ελλάδα για τις βιβλιοθήκες της". 


Και αναρωτιέμαι, τί δεν μου άρεσε στα παραπάνω; Μα η γκρίνια και η απόκρυψη του πραγματικού προβλήματος. 
Αλήθεια το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει, δεν φημίζεται να έχει βιβλιοθήκες; Πραγματικά αναρωτιέμαι, πόσοι αναζήτησαν κάτι και δεν το βρήκαν σε κάποια βιβλιοθήκη; Ή μήπως δεν αναζήτησαν; Αν έκαναν λόγο για τη χρήση των βιβλιοθηκών, για την ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας από την πολύ μικρή ηλικία και τη συμβολή των σχολείων και των βιβλιοθηκών τους, θα το συζητούσα. Και κάτι άλλο. Τόση αναφορά για τις σχολικές βιβλιοθήκες, αλλά καμια αναφορά γιατί δεν λειτουργούν. Και γιατί κλείνουν ή συρρικνώνονται οι δημόσιες και οι δημοτικές. Και τι προϋπολογισμός δίνεται για τις βιβλιοθήκες.


Και καμια αναφορά στους ανθρώπους των βιβλιοθηκών. Αλήθεια, πόσο είναι γνωστό πώς (απο)στελεχώνονται οι βιβλιοθήκες, πόσοι βιβλιοθηκονόμοι είναι άνεργοι, πόσοι ετεροαπασχολούνται (αν είναι "τυχεροί" να απασχολούνται). 

Θα περίμενα  την αντίδραση της Ένωσης, αλλά και των σχολών βιβλιοθηκονομίας. Εκτός αν τελικά συμφωνείται ότι το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. 
Και βέβαια, θα περιμένω την επανάληψη της συζήτησης στη Βουλή και τη διεκδίκηση εκπροσώπησης και των βιβλιοθηκονόμων.


Και επειδή ακούστηκε στη συζήτηση ότι οι σχολικές βιβλιοθήκες είναι η καρδιά, και συμπληρώνοντας πάνω στην αναφορά της Ένωσης στο Μακρυγιάννη, θα παραθέσω απόσπασμα από Επιστολή του Αδαμάντιου Κοραή που αναφέρεται στις βιβλιοθήκες (από τα Χρυσά Έπη, εκδ. Ακαδημία Αθηνών, 1934):


"Θέλετε να ευδοκιμήση το σχολείον σας; πρέπει να αρχίσετε από το να καταστήσετε Βιβλιοθήκην καλήν και πλουσίαν, ανάγκη δεν είναι να την κάμετε παρευθύς τοιαύτην, ανάγκη όμως είναι να την αρχίσετε. Αρκετόν είναι κατά το παρόν να διορίσετε ένα αριθμό γροσίων, όσα σας συγχωρούν αι περιστάσεις, εις αγοράν των αναγκαιοτέρων. Έπειτα μίαν ετήσιον ποσότητα να εξοδεύωνται κατ' έτος εις την αύξησιν της Βιβλιοθήκης. Διδάσκαλος χωρίς βιβλία είναι ράπτης χωρίς βελόνας, χωρίς ψαλίδια, χωρίς κλωστήν".

Και αλλού γράφει πάλι:

"Αν ο αυτού (εν Χίω)  Ρ. και ο προσδοκώμενος Π. είναι, ως τους λέγεις, φίλοι της πατρίδος και του Γένους όλου και αληθινοί μετ' επίγνωσιν ζηλωταί, κοινώνησέ τους ότι το οποίον έγραφα και εσυμβούλευα εις τους συμπατριώτας μετακένωμα της γνώσεως και επιστήμης εις τα κολοκύνθιά μας (τας κεφαλάς ημών ούτως ονομάζω) άλλως να γένη δυνατόν δεν είναι πλήν με καλούς διδασκάλους και με πλουσιωτάτην βιβλιοθήκην".


Όμως αυτά όλα τα γνωρίζουμε και συμφωνούμε, το 2011 τι κάνουμε παραπέρα; 

"... ουλή σημασίας τηλαυγής ..."

Μάνος Λουκάκης (1951-2011)

"... ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος πάνω στη γης ετούτη..."

Τον γνώρισα στη δεκαετία του 70, στον Οδηγητή, με τα αστεία του και τις σοβαρές αναλύσεις του. 

Τον ξαναβρήκα μέσα από τα γραφτά του τα ποιητικά και χάρηκα που τον είχα γνωρίσει και από κοντά κάποτε.

Και ρίγησα φέτος όταν διάβασα τα Επιλεγόμενά του στην έκδοση για τη Σπιναλόγκα των εκδόσεων Καστανιώτη με τα δύο κείμενα των Θέμου Κορνάρου και Γαλάτειας Καζαντζάκη.

Ξεκινά με το απόσπασμα από το Λευιτικόν (ΙΓ', 1-2): "Και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν και Ααρών λέγων · ανθρώπω εάν τινι γένηται εν δέρματι χρωτός αυτού αφή λέπρας..." Και αναλύοντας το  κείμενο αυτό, το αντιστρέφει και εγκαθιστά όπως λέει "... μια νέα, ισχυρή και πρωτότυπη, πολυσημότερη, βαθύτερη, δική μου, σχεδόν απολύτως σύγχρονη, νοηματική ολότητα..." 

Και μιλά για για τους Απέναντι, για τον πατέρα του το γιατρό, για τον Έρωτα, για το νησάκι - Μακρύ Αγκάθι και για τον Τόπο, όπως τον νιώθει εκείνος, δεμένο με το Χρόνο και τον Πόνο, όχι διατηρητέο, όχι ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους όπως το θέλουν πολλοί. 

Και όταν άκουσα, πριν λίγες μέρες που πήγα κι εγώ εκδρομή στη Σπιναλόγκα, όπως τόσοι και τόσοι, με το σύλλογο γυναικών του χωριού, ένα παιδί, μόλις αντίκρυσε το νησί από το καίκι που πλησιάζαμε να αναφωνεί  "Τι ωραία!" και όταν φτάσαμε ένα άλλο είπε "είναι ωραιότερο από κοντά!", θυμήθηκα ξανά το κείμενο του Λουκάκη που καταγγέλλει: "... Δίχως ούτε τόσο να τους περάσει από το μυαλουδάκι τους ότι, δόξα τω Θεώ, η πραγματική ομορφιά του Τόπου (οποιουδήποτε τόπου) κάθε άλλο παρά ζημιώνεται από την ολοκληρωτική, απαιτητική, καταβροχθιστική και ανένδοτη λειτουργία της Μνήμης που είναι Μνήμη. Μνήμη και όχι, ξαναλέω, καρικατούρα γραφικο"ιστορικούλικων πληροφοριών ή κουραστικών και αφιλοσόφητων οικολογολαγνειών."

Ο Μάνος Λουκάκης, αναπαύεται τώρα στον Τόπο του τον Άγιο Νικόλαο. Το κείμενό του το διάβασα και το ξαναδιάβασα, το διέδωσα, το κουβέντιασα και ένιωθα την ανάγκη να τον βρω να του πω ότι ήταν από τα ωραιότερα κείμενα που έχω διαβάσει.  

"Και ξανοίγουμε τότε, στο βάθος το Απέναντι. Τον στάζοντα  Τόπο. Υπέροχα ξεκομμένο, υπέροχα αποκαλυπτικό, υπέροχα άδειο και υπέροχα συνειδητό. Όπως ο Χρόνος με κεφαλαίο, όπως η Μνήμη με κεφαλαίο και όπως το Φως - όταν τολμά και μένει, στις γονιμότερες ώρες του, σκοτεινό και ανυποχώρητο".

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ, στη μνήμη Νίκου Παπάζογλου

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά

και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά

εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά

σάμπως φταις κι εσύ καημένη

και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα

είναι η καρδιά

Οδυσσέα γύρνα κοντά μου

που τ' άγια χώματα της

πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας

που σύνορο πονά

κι εγώ είμαι ένας κανένας

που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Με το Νίκο Παπάζογλου να τραγουδάει τις αλήθειες μας
με τα λόγια του Ρασούλη http://www.youtube.com/watch?v=JSIOj_0cPTk

με τον ποιητή Νίκο Παπάζογλου http://www.youtube.com/watch?v=fHuSdjbK3UY&

Διάλειμμα Χαρᾶς

 Γιώργος Σεφέρης

 Πεντέλη, ἄνοιξη

 Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλοι ἐκεῖνο τὸ πρωὶ
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.
Πρῶτα γυάλιζαν οἱ πέτρες τὰ φύλλα τὰ λουλούδια
ἔπειτα ὁ ἥλιος
ἕνας μεγάλος ἥλιος ὅλο ἀγκάθια μὰ τόσο ψηλὰ στὸν οὐρανό.
Μιὰ νύμφη μάζευε τὶς ἔνοιές μας καὶ τὶς κρεμνοῦσε στὰ δέντρα
ἕνα δάσος ἀπὸ δέντρα τοῦ Ἰούδα.
Ἐρωτιδεῖς καὶ σάτυροι παῖζαν καὶ τραγουδοῦσαν
κι ἔβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στὶς μαῦρες δάφνες
σάρκες μικρῶν παιδιῶν.

 Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλο τὸ πρωΐ
ἡ ἄβυσσο κλειστὸ πηγάδι
ὅπου χτυποῦσε τὸ τρυφερὸ πόδι ἑνὸς ἀνήλικου φαύνου
θυμᾶσαι τὸ γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!

 Ἔπειτα σύννεφα βροχὴ καὶ τὸ νοτισμένο χῶμα
ἔπαψες νὰ γελᾶς σὰν ἔγειρες μέσα στὴν καλύβα
κι ἄνοιξες τὰ μεγάλα σου τὰ μάτια κοιτάζοντας
τὸν ἀρχάγγελο νὰ γυμνάζεται μὲ μία πύρινη ρομφαία-
«Ἀνεξήγητο» εἶπες «ἀνεξήγητο
δὲν καταλαβαίνω τοὺς ἀνθρώπους
ὅσο καὶ νὰ παίζουν μὲ τὰ χρώματα
εἶναι ὅλοι τους μαῦροι».

Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο (2) ή Βιβλιοθήκες και ... ανάπτυξη

"... με λένε Χσιάγκ. Φυλάω τα βιβλία, Που ίσως είναι και τα τελευταία..."

Στα μεγάλα έργα της ανάπτυξης δεν χωρούν οι βιβλιοθήκες. Μα όταν οι Πολίτες χτυπούν, υπάρχει ελπίδα. Μπράβο!!!

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΚΕΛΑΙΑ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη θεσμική και κτηριακή αποκατάσταση της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου διοργανώνει,
το Σάββατο 9 Απριλίου στη 1 το μεσημέρι στην πλατεία Λιονταριών, η ομάδα 'Πολίτες για τη Βικελαία'.
Οπως αναφέρεται, σε σχετική ανακοίνωση, την οποία υπογράφουν εκ μέρους της ομάδας οι: Ελίνα Δρακάκη, Κώστας Καρνίκης, Στέλλα Μαλλιαράκη, Ευγενία Μυλωνάκη, Μανώλης Παπουτσάκης και Νίκος Τσαγκαράκης «οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση για τη διαμαρτυρία, ήταν η πολυετής καθυστέρηση της ανάπλασης του κτηρίου 'Ακτάρικα', η θεσμική απαξίωση της Βικελαίας Βιβλιοθήκης, η ανεπανόρθωτη φυσική φθορά που χρόνια τώρα υφίστανται τα βιβλία και τα αρχεία της, η στέρηση από τους δημότες του πολύτιμου αρχειακού, εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού υλικού της βιβλιοθήκης και η γενικότερη υποβάθμιση της πολιτιστικής ζωής της πόλης, που προκύπτει όχι απλώς από την αδράνεια αλλά από την υποβάθμιση αυτού του τεράστιας σημασίας πνευματικού θεσμού».
Στην ανακοίνωση τονίζεται, ακόμα, πως «όσα χρόνια διαρκεί η ανάπλαση του 'Ακτάρικα', ο Δήμος Ηρακλείου ως υπεύθυνος φορέας για την εκτέλεση του έργου, αδυνατεί να παράσχει σαφείς, ολοκληρωμένες και πειστικές προτάσεις, οι οποίες θα εξασφαλίσουν τη αποδοτικότερη δυνατή λειτουργία της Βιβλιοθήκης ως πνευματικό Ιδρυμα, παρά το επίμονο ενδιαφέρον που δείχνουν πολίτες και φορείς της πόλης. Ζητήματα που αφορούν τη χρηματοδότηση του έργου, την εγκατάσταση των Υπηρεσιών της Βιβλιοθήκης και την υλικοτεχνική υποδομή της, παραμένουν στην καλύτερη περίπτωση ασαφή αν όχι αναπάντητα, ενώ μόνο έπειτα από πρόσφατη πίεση δημοσιευμάτων στον τοπικό Τύπο η Δημοτική Αρχή ανταποκρίθηκε βεβιασμένα για να κατευνάσει τα πνεύματα δίνοντας, όμως, διαβεβαιώσεις που δυστυχώς δεν είναι περισσότερο πειστικές απ’ όσες έχουν δοθεί τα προηγούμενα χρόνια. Αντιθέτως, υπάρχει αριθμός κρίσιμων ζητημάτων που μένει να επιλυθούν και αποτελούν κεντρικά αιτήματα της διαμαρτυρίας μας: Απόδοση της συνολικής έκτασης του κτηρίου 'Ακτάρικα' στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη και στέγαση όλων των δραστηριοτήτων της σ’ αυτό, χρονική και οικονομική δέσμευση για την ταχύτερη δυνατή αποπεράτωση των κτηριακών εργασιών, υπηρεσιακή ενίσχυση της Βικελαίας, με στόχο τη μετατροπή της σε δημοτικό φορέα ή οργανισμό, διοικητική συγκρότηση, ξεκινώντας από τον διορισμό ή την εκλογή εφόρου διασφάλιση και ανάδειξη των αρχείων, με την ασφαλή στέγαση και εύκολη πρόσβασή τους από τους δημότες».
Η ομάδα υπογραμμίζει ακόμα ότι «θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η κινητοποίηση δεν έχει αντιπολιτευτικό ή μικροπολιτικό χαρακτήρα» και διευκρινίζει: «Η κίνηση Πολίτες για τη Βικελαία δε συνιστά Σωματείο, κόμμα ή άλλου τύπου νομικό πρόσωπο αλλά αποτελείται από μεμονωμένους δημότες που συγκεντρώθηκαν για τον ίδιο σκοπό ύστερα από μεταξύ τους επικοινωνία. Καλούνται, λοιπόν, όλοι οι δημότες Ηρακλείου να παραστούν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας του Σαββάτου για να δείξουμε στους αυτοδιοικητικούς και κοινοβουλευτικούς εκλεγμένους, ότι ανάληψη δημοσίου αξιώματος δε συνεπάγεται άκριτη παραχώρηση εξουσίας, αλλά ανάληψη ευθυνών υπό στενή παρακολούθηση της κοινωνίας, η οποία θα πρέπει από ’δω και πέρα να συμμετέχει όλο και πιο ενεργά στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος και των συνθηκών της ζωής της».
Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι οι επιμέρους δράσεις που έχουν προγραμματιστεί στο πλαίσιο της κινητοποίησης είναι: Συλλογή υπογραφών, διανομή ενημερωτικού φυλλαδίου, ανάρτηση πανό σχεδιασμένου από τον Κώστα Καρνίκη, dj set με βινύλια από τους Κώστα Καρνίκη, Μάνο Καστρινάκη και Αντώνη Κατσάφαρο, με συνοδεία κρουστών (Μάνος Καϊσερλής και Μηνάς Παιγνιωτάκης) και φυσαρμόνικας (Ξενοφώντας Ριτσόπουλος), παιδικό παιχνίδι υπό την εποπτεία της μουσειοπαιδαγωγού, Στέλλας Μαλλιαράκη.
Επίσης, προβλέπεται συγκέντρωση βιβλίων για την ενίσχυση του δανειστικού τμήματος της Βιβλιοθήκης, για το οποίο η ομάδα τονίζει πως  «εφόσον το επιθυμεί, κάθε πολίτης θα είναι ελεύθερος να προσφέρει ένα βιβλίο από την προσωπική συλλογή του, το οποίο ενδεχομένως να μη χρειάζεται πλέον και το οποίο θα σφραγιστεί στον χώρο της διαμαρτυρίας με ειδική σφραγίδα, που θα δηλώνει ονομαστικά την προσφορά του. Τα βιβλία θα συγκεντρωθούν επί τόπου και θα παραδοθούν στη Βικελαία Βιβλιοθήκη, ώστε να εμπλουτιστεί το ενήλικο και παιδικό δανειστικό τμήμα της. Θα ήταν πρακτικό τα βιβλία να βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση».(Από τα Χανιώτικα Νέα, 4/4/2011)

Δεν είναι πρωταπριλιάτικο!

Απροσάρμοστοι

του Γιάννη Ρίτσου

Τέτοια ζωή μας μέλλονταν, να γράφουμεν επιστολές

που να μη στέλνουμε από μιαν αξήγητη δειλία

μονάχα να τις δένουμε σε κορδελίτσες παρδαλές

και να το βρίσκουμε και τούτο ασήμαντη ασχολία.

 Να πάλλεται βαθιά η καρδιά, που άξια είτανε για τα καλά,

κι όμως να ζούμε πάντοτε στη σκοτισμένη αφάνεια·

οι ταπεινοί πατώντας μας να δείχνουν μέτωπο ψηλά

και τα δικά μας άπρεπα να φέρουνε στεφάνια.

  

Το πρόσωπο μας να φορεί φρίκης γκριμάτσα τραγική,

φιλάρεσκα ν' αφήνουμε να λεν πως μας πηγαίνει

να βλέπουμε να φεύγει η ζωή μακριά μας ξένη, βιαστική

και να περνάμε, αθόρυβα μισώντας, μισημένοι.

  

Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά

τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.

Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά

να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.

  

Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά

-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας - την αγάπη

κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά

όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη.

  

Τα μέτρια ν' αποφεύγουμε μ' αδιάλλαχτην αποστροφή,

αμετανόητοι κυνηγοί του Ωραίου και του Απολύτου

νάναι μας έπαθλο η πληγή, τι μάταιο γνώση μας σοφή

η χρυσή σμίλη δημιουργού, κασμάς του καταλύτου.

  

Να ξεκινάμε τις αυγές και πάνω μας μαύροι οιωνοί

οι αμφιβολίες να μας κρατούν στην ίδια πάλι θέση

κ' εμείς μ' αηδία να φτύνουμε τον εαυτό μας που θρηνεί

και να φοράμε κόκκινο της ανταρσίας το φέσι.

  

Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ' ευθύς ξανά

να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σε ιερή λατρεία του πόνου,

τις ήττες ν' ανεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινά

κι αξιοπρεπώς να παίρνουμε το λάχτισμα και του όνου.

  

Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής

να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ' έτσι χάζι

τον κόσμον εξετάζοντας πίσω απ' τον κύκλο μιας οπής

και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μας τρομάζει.

  

Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί

κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,

να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί

στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.

  

Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί

να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,

να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί

και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους αντί για κείνους.

(Τρακτέρ, Ποιήματα 1930-1960, Αθήνα, εκδ. Κέδρος, 1972, σσ. 41-42.)

Ακούστε 

την Άνοιξη του Vivaldi http://www.youtube.com/watch?v=12Rz2i4DxHo

τον Απρίλη του Ηλία Κατσούλη με τον Παντελή Θαλασσινό http://www.youtube.com/watch?v=0taOWkDFh8Y

Αλλά και τον Απρίλη του Μίκη Θεοδωράκη http://www.youtube.com/watch?v=kR7dugpBvgc

Καλό μήνα!

Για τη μέρα της ποίησης

«… τα μάτια δεν καλοθωρού στο μάκρεμα του τόπου,

μα πλια μακρά και πλια καλά θωρεί η καρδιά τ’ αθρώπου…».

Βιτσέντζος Κορνάρος

Ο Μπαγάσας - για το Νικόλα Άσιμο

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λειβάδια
Να ξαναγίνω καβαλάρης
Και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Και την χρειάζομαι τη χάρη σου, μωρέ!

Ρε, μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;
Μιαν ανάσα, γυρεύω για να γιάνω
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
Σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις.
 Πρότεινέ μου κάποια λύση
Δεν θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
Με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πως να ξεφύγω από τη μοίρα
Και έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Και θα το θες να με φλερτάρεις, γαλανέ.
 Ρε, μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
Ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
 Κι ότι σου ρθει κατεβάζεις
Μη θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
Με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Για το Νικόλα Άσιμο, που έφυγε 17-3-1988 και για ό,τι μας θυμίζει...
http://www.youtube.com/watch?v=tgdAArGcluQ&feature=related (στίχοι-μουσική-τραγούδι: Νικόλας Άσιμος)

Μετά από 17 χρόνια λειτουργίας, η Ευώνυμος «αποκτά» τη δική της στέγη

Δικαιώθηκαν οι αγώνες για να αποκτήσει δική της στέγη η Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη

Ανακοίνωση του Σάκη Κουρουζίδη, ιδρυτή και ψυχής της Βιβλιοθήκης

Σήμερα, Παρασκευή 14 Μαρτίου 2011, λάβαμε επιστολή από το Υπουργείο Πολιτισμού, σύμφωνα με την οποία ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος, υπέγραψε απόφαση για την παραχώρηση της χρήσης του κτηρίου της οδού Αγ. Ασωμάτων 9, στο Θησείο, στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη, για τα επόμενα 15 χρόνια (με δυνατότητα ανανέωσης). Η απόφαση αυτή αποτελεί σημαντική στιγμή για την 17 χρονη πορεία της Ευωνύμου και δημιουργεί νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη της βιβλιοθήκης.
Ευχαριστούμε τον υπουργό κ. Γερουλάνο για την απόφαση αυτή καθώς και όλους όσους συνέβαλαν στην επίτευξη αυτού του τόσο σημαντικού στόχου.

Η Ευώνυμος επαναλειτουργεί (μετά τη διάρρηξη που έγινε μεταξύ 1 και 2 Ιανουαρίου 2011) καθημερινά, Δευτέρα έως Παρασκευή, 4-8.00 το απόγευμα.

Θα ακολουθήσει αναλυτικότερη ενημέρωση.

Φιλικά

Σάκης Κουρουζίδης
Διευθυντής της Ευωνύμου
Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη
Αγίων Ασωμάτων 9, 10553 Θησείο
τηλέφωνο: 210 3316516
φαξ: 210 3231557
e mail: evonymos@tee.gr
web site: http://www.evonymos.org/

Ανοιχτή για το κοινό: 16-20.00 κάθε απόγευμα, Δευτέρα έως Παρασκευή
Πρόσβαση:
- Ηλεκτρικός (γραμμή 1), στάση Θησείο
- Μετρό (γραμμή 3), στάση Μοναστηράκι (...και 300 μέτρα περπάτημα)
- Λεωφορείο (γραμμή Χ 95), στάση Ασωμάτων
- Λεωφορεία από την οδό Πειραιώς (στάση Ασωμάτων): 031, 049, 811, 815, 820, 838, 851, 856, 914, Α16, Β18, Γ16, Γ18, Ε63, 035, 731
(...και 300 μέτρα περπάτημα)
- 300 μέτρα από την πλατεία Κουμουνδούρου

Evonymos Ecological Library

Αξίζει μια βόλτα στην Ευώνυμο, φυλάει θησαυρούς...

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ - στη μνήμη Μανώλη Ρασούλη

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά

και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά

εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά

σάμπως φταις κι εσύ καημένη

και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα

είναι η καρδιά

Οδυσσέα γύρνα κοντά μου

που τ' άγια χώματα της

πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας

που σύνορο πονά

κι εγώ είμαι ένας κανένας

που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Με το Νίκο Παπάζογλου να τραγουδάει τις αλήθειες μας
με τα λόγια του Ρασούλη http://www.youtube.com/watch?v=JSIOj_0cPTk

Για την Άνοιξη

Θαυμάσιες γυναικείες φωνές τραγουδούν την Άνοιξη του Βιβάλντι:

Carmel A-Cappella - Vivaldi - The four seasons - The spring

http://www.youtube.com/watch?v=Uxs5O6hMBvg&feature=player_embedded

Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο

 Βιβλιοθήκες και ανάπτυξη, μεγάλη κουβέντα. Τι δουλειά έχουν οι βιβλιοθήκες με την ανάπτυξη;

Σε κίνδυνο η ιστορική, ανυπολόγιστης αξίας Βικελαία Βιβλιοθήκη στο Ηράκλειο, αλλά στα μεγάλα λόγια για τα μεγάλα έργα που γίνονται ή χρειάζονται στην Κρήτη δεν χωράνε οι ανάγκες να σωθούν και να αναδειχτούν οι βιβλιοθήκες της. Τώρα η Βικελαία είναι σε σοβαρό κίνδυνο, η Δημοτική των Χανίων έχει θησαυρό που ποιος τον ξέρει, πόσο θα αντέξει η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Βενιζέλου, τι γίνεται με τη Δημόσια Ρεθύμνου, πόσα ξέρουμε για το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, πώς θα αποκαλυφθεί ο θησαυρός του αρχείου Κιτσίκη που βρίσκεται στο ΤΕΕ Ανατολικής Κρήτης ...

Μεγάλη μου η χαρά όταν επισκέφτηκα πριν λίγα χρόνια τη Βικελαία και έψαξα και βρήκα πηγές για τα χωριά των γονιών μου... Και ανέτρεξα στον Στέργιο Σπανάκη, στην  πηγή για πράγματα της Κρήτης.  Ένα δέος η επίσκεψη στη Βιβλιοθήκη! Ο Υπουργός Πολιτισμού δήλωσε ότι προέχει η ψηφιοποίηση του αρχείου. Αποδέχομαι την ευαισθησία του κ. Γερουλάνου, να  σημειώσω όμως ότι προέχει η διάσωση και η συντήρηση αυτού καθεαυτού του αρχείου, έτσι λέω εγώ, για τα παιδιά του μέλλοντός μας, και βέβαια να γίνει η ψηφιοποίηση, εκείνα τα έρμα τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και όλα τα άλλα πού είναι, πού πάνε; Σε ποια αναπτυξιακά έργα; Πώς ορίζουμε τελικά την ανάπτυξη; Με δρόμους μεγάλους, με στάδια μεγάλα (για ποιους αλήθεια και για τι;), με ... κωπηλατοδρόμια και ένα σωρό άλλα άχρηστα έργα που έτσι κι αλλιώς απαξιώνονται γρήγορα...

Τις προάλλες διαβάσαμε για τη βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια  που κλείνει (ένας επιχειρηματίας προσφέρθηκε να τη χρηματοδοτήσει, μπορεί και να σωθεί;), πιο πριν η Ευώνυμος έκλεισε λόγω διάρρηξης (οι εκκλήσεις στον κ. Γερουλάνο δεν βρήκαν, ακόμη τουλάχιστον, ανταπόκριση), οι βιβλιοθήκες όλες έχουν αποστελεχωθεί, περιμένουν τα προγράμματα.

Μου φαίνεται θέλω να πω "... με λένε Χσιάγκ. Φυλάω τα βιβλία, Που ίσως είναι και τα τελευταία..."

Ο Μάρτης Μάρτης μίλησε - αφιερωμένο στη Δανάη

Ο Μάρτης, Μάρτης μίλησε και είπε πως θα αργήσει
έχει ακόμα δυο βροχές και μία να χιονίσει.
Ένα δεντράκι τ' άκουσε και πήγε να λυγίσει
του είπα να' χει υπομονή, το φόβο να νικήσει.

Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα' ρθει ευλογημένο...

Ο Μάρτης χείλη έσκασε, στον ήλιο να γελάσει
είπε θ' αργήσει, μα θα' ρθεί ο κόσμος να χαλάσει.
Θα βάλει τ' Ανοιξιάτικα να ομορφύνει η πλάση,
στα μπλε και στα κατάλευκα θα βγει να παρελάσει.


Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα' ρθει ευλογημένο...

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης, Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
http://www.youtube.com/watch?v=2O2auR0RUm4

Μονάχα με την ποίηση

του Τάκη Βαρβιτσιώτη

(που έφυγε στα 95 του στις 1/2/2011)

Μονάχα με την ποίηση 
Δε θα χαθούν ποτέ
Τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
Ούτε τα φώτα ούτε η χαρά
Ούτε τα δέντρα ούτε η νύχτα

Μονάχα με την ποίηση
Θα 'μαστε ακόμα ικανοί
Να βλέπουμε και ν' αγαπούμε
Να ονομάζουμε τα πράγματα
Με τις πιο καθημερινές λέξεις
Να λέμε το ψωμί ψωμί τη σκάφη σκάφη
Και μ' ένα βλέμμα να οδηγούμαστε
Σε μιαν αλήθεια οριστική

Μονάχα με την ποίηση
Θα μεγαλώσουνε τα στάχυα
Και τα στήθη των κοριτσιών
Το ποτάμι θ' απομείνει ποτάμι
Η θάλασσα θάλασσα
Κι ο ουρανός ουρανός

Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τ' αστέρια
Μέσα στις καπνοδόχες
Κι όλη τη θλίψη που ενδημεί
Στο βάθος των ματιών
Και θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε
Το γενέθλιο χωριό μας
Παραχωμένο μες στα χιόνια

Μονάχα με την ποίηση 
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τον έρωτα
Και πατώντας από κλωνί σε κλωνί
Κι από ελπίδα σ' ελπίδα
Θα εγκαθιδρύσουμε
Την αγνή βασιλεία των φτερών

Ο Φλεβάρης των Φλεβών

Ο Αύγουστος του έκλεψε μια μέρα
την ύψωσε πανάκι σε μπρατσέρα..
μια άλλη χρόνους τέσσερεις χαμένη,
σαν άσωτη επιστρέφει, μα δε μένει.

Φλεβάρης των φλεβών κουτσό ποτάμι,
κυλάει σαν παράπονο στο τζάμι.
Σαββάτο των ψυχών κρυφά δακρύζει,
στα σπίτια των αρχόντων φτερουγίζει

Μάρωνος και Νικηφόρου 
και Ανθούσης τελεσφόρου.
Χαραλάμπους και Βλασσίου, 
Κασσιανού και Θαλασσίου.
Τρύφωνος και Παγκρατίου, 
ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, 
της Υπαπαντής το χιόνι…

Η νύχτα Φαρισαίου και Τελώνου,
αθώος ξένου αίματος και φόνου,
ανάβει της αγάπης τα λυχνάρια
και τα παλιά διαβάζει συναξάρια

Τρύφωνος και Παγκρατίου, 
ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, 
της Υπαπαντής το χιόνι…

Σε στίχους Ηλία Κατσούλη, με τον  Παντελή Θαλασσινό http://www.youtube.com/watch?v=SHpJmO4ZhS4

 

Παπουτσόσυκα

Παπουτσόσυκα, το σύκο του καλοκαιριού.

Φραγκόσυκα, κλαπουτσόσυκα, παυλόσυκα, αραπόσυκα, figues de barbarie.

Διάρρηξη στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη!!! Καλή Χρονιά!

Η Ευώνυμος ΕΙΝΑΙ ένα μια βιβλιοθήκη που συνεχίζει να λειτουργεί από το μεράκι, την αγάπη, το ακαταπόνητο δόσιμο και το όραμα του Σάκη Κουρουζίδη και από την εθελοντική προσφορά φίλων της. Μα δε φτάνει:
-----------------------------------------
Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη
Αγ. Ασωμάτων 9, Θησείο
http://www.evonymos.org/

Ευώνυμος: Κλειστή λόγω διάρρηξης (...και λόγω, κυρίως, κρατικής αναλγησίας)

Απόψε τη νύχτα, μεταξύ Σαββάτου 1/1 και Κυριακής 2/1/2011, έγινε διάρρηξη στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη. Οι άγνωστοι διαρρήκτες αφαίρεσαν κυρίως ηλεκτρονικό εξοπλισμό και καθιστούν πλέον αδύνατη τη λειτουργία της. Η ζημιά που έγινε, πέραν της οικονομικής που αφορά στην αξία των κλαπέντων, είναι πολύ μεγαλύτερη αφού στα κλαπέντα μηχανήματα υπήρχε εγκατεστημένο λογισμικό για τις βασικές λειτουργίες της (βιβλιογραφική βάση δεδομένων, ψηφιοποίηση βιβλίων κλπ.), έστω κι αν αυτό δεν έχει οικονομική αξία για τους πιθανούς κλεπταποδόχους. Η αναστάτωση στους χώρους της βιβλιοθήκης είναι τέτοια που θα χρειαστεί πολύς καιρός για να τακτοποιηθούν όλες οι συλλογές και τα αρχεία της βιβλιοθήκης.
 Η διάρρηξη αυτή έρχεται ως χαριστική βολή σε πληθώρα άλλων δυσκολιών, με κυρίαρχη τη διαχρονική κυβερνητική αναλγησία στα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια.

Η Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο που ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και είχε παραχωρηθεί σε άλλο περιβαλλοντικό φορέα πριν από 23 χρόνια, μέσω του οποίου εγκαταστάθηκε εκεί η βιβλιοθήκη το 1994 και συνέχισε να λειτουργεί και μετά το κλείσιμο του εν λόγω φορέα πριν από 10-11 χρόνια. Το κτίριο ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και το υλικό της βιβλιοθήκης έχει διασωθεί δύο φορές από πλημμύρες και από άλλες δύο διαρρήξεις στο παρελθόν. Επιπλέον, με ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, χωρίς καμία απολύτως συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου, χωρίς ούτε ένα ευρώ επιβάρυνση, το κτίριο επισκευάστηκε μερικώς, γιατί κινδύνευε από μερική κατάρρευση! Στο κτίριο έγινε μερική μόνωση και εγκαταστάθηκαν και φωτοβολταϊκά συστήματα και ασφαλίστηκε τουλάχιστον από τα νερά της βροχής. Το κράτος, παρά τη δέσμευσή του, δεν συμμετείχε ούτε στα ελάχιστα. Συνεχή εμπόδια και ανακολουθίες, κινδύνευσαν να τινάξουν στον αέρα το ευρωπαϊκό πρόγραμμα και σήμερα στη θέση του κτιρίου θα υπήρχε ένα μισογκρεμισμένο υπόλοιπό του!

Παρόλα αυτά, αρνείται πεισματικά να δώσει λύση στο θέμα της παραχώρησης της χρήσης στην Ευώνυμο.
Ένα εγχείρημα 18 χρόνων οδεύει προς το τέλος του... Ένα τέλος που δεν συνδέεται με την οικονομική κρίση, καθώς δεν υπάρχει οικονομικό αίτημα αλλά μόνο θεσμικό!

Χρόνια ολόκληρα προσπαθειών, εκλιπαρώντας όχι μόνο για μια θετική απάντηση, αλλά μια οποιαδήποτε απάντηση, όταν ακόμη και η αρνητική απάντηση είναι πιο χρήσιμη από μια μη-απάντηση, αφού έτσι διαιωνίζεται μια αβεβαιότητα και δεν οδηγεί στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων.


Η παραχώρηση της χρήσης θα μας βοηθούσε να αναζητήσουμε κάποιες λύσεις για περεταίρω επεμβάσεις στο κτίριο που θα βοηθούσαν τόσο στις ίδιες τις λειτουργίες του χώρου, αλλά θα έλυναν και κάποια προβλήματα ασφάλειας του κτιρίου.

Δεν ζητήσαμε χρήματα, αλλά την παραχώρηση της χρήσης του χώρου για να μπορέσουμε να αναζητήσουμε χρηματοδότηση από άλλες -μη κρατικές- πηγές για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες. Το αίτημα για την παραχώρηση προσυπέγραψαν 1.300 πολίτες, εδώ και 3 χρόνια.

Επί 10-11 χρόνια δεν απαντούν! Και μια φορά που μας απάντησαν θετικά, στις 2 Αυγούστου 2010, το πήραν πίσω με τρόπο ανεξήγητο και μη αρμόζοντα σε ένα δημόσιο οργανισμό.

Συγκεκριμένα, στις 2/8/2010, τηλεφώνησε η διευθύντρια του γραφείου του κ. Γερουλάνου «για να μας αναγγείλει προσωπικά, ότι επιτέλους λύθηκε το αίτημά μας, αφού σήμερα ο κ. υπουργός υπέγραψε την παραχώρηση της χρήσης του κτιρίου επί της οδού Αγ. Ασωμάτων 9, στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη»! Συμφωνήσαμε μάλιστα, μετά τις διακοπές, να κάνουμε και μια εκδήλωση για το ιστορικό αυτό γεγονός, στην οποία να καλέσουμε και τον κ. Γερουλάνο. Δύο μήνες αργότερα και αφού το σχετικό έγγραφο δεν είχε φτάσει στα γραφεία μας, μάς ανακοινώθηκε τηλεφωνικά ότι το θέμα μας έχει διαβιβαστεί στο νομικό σύμβουλο, ο οποίος έκτοτε κρατάει το σχετικό φάκελο. Θυμίζουμε ότι της υπογραφής υπουργού, προηγήθηκαν οι θετικές εισηγήσεις και υπογραφές όλων όσων κατά νόμο εμπλέκονται στις σχετικές διαδικασίες (αρμόδια Διεύθυνση Ακίνητης Περιουσίας του ΥΠΠΟ, γενική διευθύντρια, γενική γραμματέας, διαδικασία που είχε γίνει άλλες 3 φορές επί υπουργίας Βουλγαράκη, Λιάπη και Σαμαρά). Και 2 μήνες μετά την υπογραφή υπουργού, από τα τέλη Σεπτεμβρίου, ο σχετικός φάκελος βρέθηκε στη νομική υπηρεσία, η οποία και το κρατά μέχρι σήμερα χωρίς να εισηγείται, είτε θετικά είτε αρνητικά!

Μια διαδικασία αδιανόητη και προσβλητική προς εμάς, αφού η εξήγηση για την ανακολουθία αυτή και την ανάκληση της υπογραφής υπουργού, επιχειρείται να εξηγηθεί λέγοντας ότι ...«δεν καταλάβαμε καλά»!!!

Κλείνουμε ...«προσωρινά» και ενδεχομένως οριστικά, αφού δεν μπορούμε πλέον να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν και κυρίως την κρατική αναλγησία, μπροστά στην οποία η σημερινή διάρρηξη φαντάζει ως μια οικονομική και ψυχολογική αναστάτωση, δυσάρεστη ασφαλώς αλλά στιγμιαία, μια σταγόνα που έκανε το γεμάτο ποτήρι να ξεχειλίσει!

Είναι άγνωστο πότε και αν υπάρξει νέα ανακοίνωση για το άνοιγμα της Ευωνύμου.

Ευχαριστούμε πρώτα απ� όλους τους δεκάδες εθελοντές που κατά καιρούς πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίας στη βιβλιοθήκη, τους εργαζόμενους που στα 18 αυτά χρόνια απασχολήθηκαν μέσω προγραμμάτων, κυρίως, στο να αποκτήσει η Ευώνυμος ένα επίπεδο οργάνωσης που σε τίποτα δεν υστερεί σε σχέση με μεγάλες σύγχρονες βιβλιοθήκες με πολύ προσωπικό και οικονομική στήριξη. Το βιβλίο επισκεπτών -που δεν μας το έκλεψαν!- αποτελεί την πιο σημαντική αναγνώριση ενός ζωντανού και δημιουργικού φορέα που δεν κατάφερε όμως να αντέξει περισσότερο από 18 χρόνια!

Ευχαριστούμε τα μέλη της Ευωνύμου και τους δεκάδες δωρητές συλλογών και αρχείων που εμπλούτισαν το αρχείο της Ευωνύμου, έτσι που σήμερα να αποτελείται από 20.000 βιβλία, 20.000 τεύχη περιοδικών, εικονογραφικό αρχείο με περισσότερα από 100.000 πρωτότυπα (φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, γκραβούρες, χάρτες κλπ), όπως και κάθε είδους υλικό που αναφέρεται στη φύση, το περιβάλλον, την οικολογία...

Το υλικό αυτό θα περιφρουρηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ζητούμε την κατανόηση όσων είχαν προγραμματίσει να επισκεφθούν τη βιβλιοθήκη και ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο στο μέλλον, ίσως με τη ψηφιακή μορφή!

Για την Ευώνυμο
Σάκης Κουρουζίδης
«διευθυντής»

Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα, στην ιστοσελίδα της Ευωνύμου:
http://www.evonymos.org/greek/eidikathemata.asp?parentid=854
(μοναδικό πλέον τηλέφωνο επικοινωνίας, αφού εκλάπει και η συσκευή με το φαξ-τηλεφωνητή, για κάποιες απογευματινές ώρες, το 210 3316516)

Χριστούγεννα 2010

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο

κομοδίνο

ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία».

Έσκυψα τότε το

κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

και δε θα ‘χαμε να πούμε

τίποτα

ωραιότερο απ’ αυτό.»

Τάσος Λειβαδίτης

Με χρόνους με καιρούς και ήμισυ καιρού,
κάποιος αμαθής, αμαρτωλός χυδαίος,
καμμία γυναίκα του λαού πτωχή
σ' ενθυμείται κι έρχεται να σου φέρ'
όχι χρυσόν, αλλά ολίγο λιβάνι,
ένα κερί, κι ολίγο λάδι στην μποτίλια/
σ' εσέ που είσαι όλων ο δοτήρ.

 Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Μαχάλια Τζάκσον http://www.youtube.com/watch?v=1QGj2xgnN8A

Μότσαρτ http://www.youtube.com/watch?v=G3EbbkLOsRQ

Η Ιωάννα Καρυστιάνη για τη χρήση της γλώσσας

Με αφορμή το νέο  βιβλίο  της Ιωάννας Καρυστιάνη "Τα σακιά",  δημοσιεύτηκε συνέντευξή της στην Καθημερινή της Κυριακής 14/11/2010. Παρακάτω παραθέτω ένα κομμάτι που αναφέρεται στη χρήση της γλώσσας σήμερα:


........................................................
Ποιος μπορεί να γλιτώσει, όταν η γλώσσα ολόκληρη γίνεται αδιάψευστος μάρτυρας του τι πραγματικά συμβαίνει σε μια κοινωνία; Aισθάνομαι ότι η γλώσσα και του βλέμματος, και του στόματος, και του σώματος μπορεί να είναι βάλσαμο, μπορεί να είναι και χατζάρι. 
H δημόσια γλώσσα, που τα τελευταία χρόνια έχει φορτωθεί μ’ έναν παροξυσμικό πολιτικό λόγο, με γκρίζα διαφήμιση, με δηλητηριώδη σχόλια, με την ελεεινή έκφραση του λαϊκισμού και της εξυπνακίστικης ατάκας, έχει μεταφερθεί παντού. Kαταργήσαμε τον γλυκό λόγο, καταργήσαμε τα νανουρίσματα, καταργήσαμε τη θέρμη και τη γλύκα που έχουν εκφράσεις όπως «ώρα σου καλή», «καλή σου στράτα», «να έχεις την ευχή μου»..., και πλέον έχουμε αφεθεί σε μια γλώσσα που έχει ως αποτέλεσμα να μένει ο καθένας πάρα πολύ μόνος του. Οδηγείται σ’ ένα συναίσθημα ανεστιότητας και απέραντης μοναχικότητας. Δίνω πολύ μεγάλο βάρος στη γλώσσα. 
Πιστεύω ότι μπορεί να είναι ασπίδα και σύμμαχος και αισθάνομαι ότι αφεθήκαμε.
..............................................
 Yπήρξαν τα τελευταία χρόνια πολλά σημάδια, που δεν τα προσέξαμε όσο έπρεπε. H οικονομία, στην προσπάθειά της να σαρώσει στο διάβα της οποιοδήποτε εμπόδιο, είχε συνειδητή στρατηγική για την αλλοίωση των εννοιών και την απορφάνιση κάποιων λέξεων. 
Φτάσαμε να εκτοξεύσουμε τις αγορές τόσο ψηλά, που συνεννοούμαστε με εκφράσεις όπως «ο τάδε κεφαλαιοποίησε τις κοινωνικές αντιδράσεις», «ο άλλος επενδύει στις δημόσιες σχέσεις», μέχρι και οι ψυχίατροι μιλούν για έλλειμμα αγάπης και διαχείριση πένθους. Mπήκε η οικονομία και άλωσε το σύμπαν. 
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η απατεωνιά ονομάστηκε διαπλοκή, η κλοπή ονομάστηκε αδιαφάνεια, και το τελευταίο διάστημα ο κόσμος βομβαρδίστηκε με άγνωστες λέξεις, αμετάφραστες. Kαι άντε να καταλάβει τι είναι τα spread, το fast track κ.λπ. Eνας κόσμος που παρακολουθεί έντρομος πράγματα που κάποιοι θέλουν να μην μπορεί να καταλάβει. Zούμε σε μια εποχή γενικών αποκαλυπτηρίων. Tο πιστεύω αυτό. O κόσμος δεν είναι απλώς πονηρεμένος, έχει πλέον καταλάβει πολλά. Kαι τα αποκαλυπτήρια δεν είναι η ανεπάρκεια ή η αθλιότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Yπήρξαν αποκαλυπτήρια του πόσο ασταθής και μη αποτελεσματική είναι η Eυρωπαϊκή Eνωση, τι είναι η Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα, το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο, το G8 και το G20, ο OHE... 
O κόσμος έχει καταλάβει ότι όλοι αυτοί οι θεσμοί λειτούργησαν για εξυπηρέτηση κάποιων ισχυρών συμφερόντων. Kι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Eλλάδα. Παντού είναι σαν να έχουν χάσει έναν μπούσουλα οι άνθρωποι. Kαι μέσα στο μυθιστόρημα διαπίστωσα ότι εγώ η ίδια είχα παγιδευτεί σε μια γλώσσα δυσαρέσκειας, τόσο που ήθελα να παρατήσω το μυθιστόρημα... 
Aυτή η γλώσσα πιστεύω ότι είναι μάρτυρας της εποχής μας.
..................................................
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1100096_14/11/2010_422020


Ακούστε την Ι. Καρυστιάνη να μιλάει για τα Σακιά: http://www.youtube.com/watch?v=zQulHpR9Bh0&feature=player_embedded#!

Για τον Έκτωρα Κακναβάτο ή ένας ύμνος στη γλώσσα και την ποίηση

"Οταν η γλώσσα δεν κάνει άλλο παρά να υπηρετεί τον Λόγο,
καταστρέφει την πάμφωτη αξία των πραγμάτων·
κι αυτά την εκδικούνται
θάβοντάς τη στην αιθάλη τους..."

Έτσι η ποίηση γίνεται γλωσσικό συμβάν, όπως έγραψε ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου για να μας πεί : "Η γλώσσα αποτελεί για τον Κακναβάτο έναν αυτοσύστατο, μη αναφορικό οργανισμό, στο πεδίο του οποίου συντήκονται τα πλέον ετερογενή υλικά, με σκοπό όχι απλώς την κατάργηση της λογικής συνεπαγωγής και τη διάλυση του νοήματος, όπως το ήθελαν οι ιδρυτές του υπερρεαλισμού, αλλά τη μετεξέλιξή της σε κεντρικό ποιητικό συμβάν." http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=196578

Και για τη λαλίσταστη σιωπή που έγραψε η Μαρία Χούκλη http://www.protagon.gr/

"Κι αν ακόμη το νόημα είναι του βυθού
ο αυτάρκης πυρόλιθος του ονείρου...
μόνο εσύ ω ποίηση έμεινε να φέγγεις
μέσα από βράχο διάφανο το μόνο πλοίο
Γιατί άλλο από το παραλήρημα δεν σου μείνε φυσίγγι
δεν έχει άλλη εκβλάστηση από τη φλέβα σου
που πλημμυράει την πολιτεία συρίζοντας ως τον ενδότοιχο
σφαγμένη εντός σου μια ερώτηση δε λέει να σωπάσει ..."

Γιατί άγγιξε μέσω της ποίησης το μυστήριο, έγραφε το 2008 ο Χάρης Βλαβιανός http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=58752&enthDate=01032008%29

«Η ποίηση,
όχημα εκ
βαθέων, παραβιάζοντας,
τα σύνορα
του ελεγχόμενου λόγου, αναγγέλλει
τον παφλασμό του θαύματος"

Η Ανάγκη και ο Έρωτας - Κική Δημουλά

Ευλαβούμαι, Ανάγκη
ότι εσύ έπλασες το συνεχές του κόσμου
το δωσ' μου, το δεν έχω του.
Αλλά τον έρωτα όχι, όχι εσύ, Ανάγκη
τον έρωτα τον έπλασε ο θάνατος
από άγρια περιέργεια
να εννοήσει
τι είναι ζωή.

Από την τελευταία ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά «Τα εύρετρα». Νομίζω από τους ωραιότερος στίχους της.