Έξωση στα βιβλία της Βικελαίας από το δήμο!

«Εδώ είν' οι κήποι, οι ναοί και η αιτία που υπάρχουν οι ναοί
η μουσική που πρέπει, τα λόγια τα σωστά,
τα εξηντατέσσερα εξάγραμμα,
τελετουργίες - η μοναδική σοφία
που το Στερέωμα παραχωρεί στους ανθρώπους,

..........................

Με λένε Χσιάγκ. Φυλάω τα βιβλία,
Που ίσως είναι και τα τελευταία,

...............................

Εδώ είναι, στα ράφια ψηλά,
την ίδια ώρα μακρινά και κοντινά,
κρυφά και φανερά, όπως τα άστρα.
Εδώ είναι οι κήποι, οι ναοί.»

Ξαναθυμήθηκα το φύλακα των βιβλίων του Μπόρχες διαβάζοντας στην εφημερίδα Πατρίς του Ηρακλείου ότι αναζητούν στο Δήμο χώρο προκειμένου να πακετάρουν "προσωρινά" τα βιβλία, σε κάποιο υπόγειο, κάπου τέλος πάντων μακριά από τα μάτια των αναγνωστών.  Συμφωνώ με τα σχόλια του συντάκτη Κώστα Ανδρικάκη που θυμίζει λόγια ή αντιλήψεις του τύπου “τι μας αποφέρει οικονομικά ή Βικελαία”; ή “τι μας χρειάζεται σήμερα σε περιόδους ισχνών αγελάδων;”. Τι μας προσφέρουν οι βιβλιοθήκες, εμείς θέλουμε ανάπτυξη. Εμείς θέλουμε στάδια, θέλουμε δρόμους (βέβαια στην Κρήτη στάδια έκαναν, τους δρόμους ακόμη τους περιμένουμε!), θέλουμε εμίρηδες, θέλουμε χρυσό ...

 Έχω ξαναγράψει σχετικά σχόλια και μάλιστα και για τη Βικελαία που τη θεωρώ πραγματικά ναό της γνώσης (Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο και Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο (2) ή Βιβλιοθήκες και ... ανάπτυξη). Εκεί είναι οι κήποι, οι ναοί...

Διαβάζω στην Κρητική Εστία του 1950 άρθρο για τη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Διευθυντής ήταν τότε ο Νίκος Σταυρινίδης (αναφορά από προσωπική εμπειρία γνωριμίας μαζί του έχει ο Αντ. Χελιδώνης στο ιστολόγιό του Εδώ είμαστε), η βιβλιοθήκη είχε τότε 17.000 τόμους. Στο τεύχος του Απριλίου 1967 πάλι στην Κρητική Εστία σε άρθρο για τις βιβλιοθήκες της Κρήτης αναφέρεται ότι η Βικελαία είχε τότε 51.800 τόμους βιβλίων! Εκεί είναι οι κήποι, οι ναοί...

Αντιγράφω ολόκληρο το άρθρο του Κώστα Ανδρικάκη γιατί πιστεύω ότι είναι ζήτημα αντίληψης η αντιμετώπιση των βιβλιοθηκών. Η Εθνική Βιβλιοθήκη όταν δημιουργήθηκε το 1829 περίπου ονομάστηκε Αποθήκη βιβλίων, όμως ήταν αυτός τότε ο ρόλος της, να συγκεντρώσει, να διαφυλάξει και να προστατεύσει τον παραγόμενο πνευματικό πλούτο στην επαναστατημένη Ελλάδα. Σήμερα, αυτό που λέγεται βιβλιοθήκη κάποιοι το εννοούν πολύ συχνά αποθήκη, δίνοντας τη σημασία του (σχεδόν) άχρηστου, αντιοικονομικού, ασύμφορου και τέλος πάντων όχι απαραίτητου ή αναγκαίου για άμεση χρήση! Είναι θέμα παιδείας κύριοι! Πού είναι οι κήποι, οι ναοί;

Έξωση στα βιβλία της Βικελαίας από το δήμο!

  Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη andrikakis@patris.gr

Νέο κυνηγητό από τους δημοτικούς άρχοντες στους θησαυρούς της Βιβλιοθήκης του Ηρακλείου!

Βγάζουν τα βιβλία από την Αντιστάσεως (και αναζητούν αποθήκες στα …προπονητήρια του Παγκρητίου Σταδίου!),

επειδή έφυγε το Δημοτολόγιο και θέλουν να ξενοικιάσουν το κτίριο.

Κι όμως, έστω τώρα, θα μπορούσαν να αναπτύξουν τις βιβλιοθήκες σε όλο το οικοδόμημα, μέχρι να μεταφερθούν στο μέγαρο Αχτάρικα…

Τελικά οι άρχοντες αυτής της πόλης και οι συν αυτοίς φαίνεται ότι είναι διακηρυγμένοι εχθροί της γνώσης και του πολιτισμού… Και αυτή την απέχθεια τη δείχνουν πρώτα απ’ όλα με τη στάση τους απέναντι στην πολυτιμότερη κληρονομιά της πόλης, τους θησαυρούς της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης.

Δεν έφταναν οι ταπαλαιπωρίες και η συρρίκνωση της Βιβλιοθήκης επί 7 χρόνια, δεν αρκούσε η υποτίμηση του τεράστιου έργου της, αναγνωρισμένου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο, δεν σταματούν στον κίνδυνο που έθεσαν επί τόσα χρόνια τις σπουδαίες βιβλιοθήκες του Βικέλα, του Ελύτη, της Έλλης Αλεξίου και τόσες άλλες που ήταν πεταμένες στα υπόγεια, παρέα με τα τρωκτικά. Τώρα ο δήμος σπεύδει να βγάλει τα πολύτιμα βιβλία από τις αποθήκες, που έστω “κρύβονται”, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το μέγαρο των Αχτάρικων! Ήδη ο αρμόδιος για τη δημοτική περιουσία αντιδήμαρχος Βαγγέλης Σισαμάκης έδωσε εντολή να φύγουν τα βιβλία από το κτίριο της λεωφόρου Αντιστάσεως, καθώς μετά τη μεταφορά του Δημοτολογίου στη στέγη του, στην πλατεία Δασκαλογιάννη, ο δήμος επιθυμεί να το ξενοικιάσει και να γλιτώσει χρήματα…

Ο αντιδήμαρχος της δημοτικής περιουσίας ξαφνικά εμφανίστηκε μέσα στη χορεία των “υπευθύνων” για τη Βικελαία, καλύτερα για την έξωση των βιβλίων της , κι έδωσε εντολή να αδειάσει άμεσα το κτίριο, χωρίς όμως να δώσει και λύση τι θα γίνουν τα βιβλία…

Τώρα για τους υπό έξωση (...) θησαυρούς της Βιβλιοθήκης αναζητείται και πάλι προσωρινός χώρος αποθήκευσης… Ο υπεύθυνος του δήμου για το Παγκρήτιο Στάδιο, Δ. Τσιράκος, προς το οποίο τέθηκε πρόταση μεταφοράς, αρνείται να τα δεχτεί, καθώς ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν χώροι. Ούτως ή άλλως, τι γυρεύουν ο Βικέλας, ο Ελύτης, η Αλεξίου στα προπονητήρια ενός σταδίου;

Μια άλλη πρόταση τέθηκε για τη μεταφορά στο Πολιτιστικό Κέντρο. Εκεί όμως άλλος δημοτικός υπεύθυνος, ο Π. Αναστασάκος, αρνήθηκε, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν έτοιμοι χώροι. Προφανώς το Πολιτιστικό δεν είναι για τη γνώση και τον πολιτισμό, ούτε για προσωρινή αποθήκευση…

Και μόνο η κίνηση αυτή αποδεικνύει ότι τελικά το κτίριο της Αντιστάσεως, που είχε εξευρεθεί το 2006 για να στεγάσει τη Βικελαία, αλλά τελικά με άκομψο και περίεργο τρόπο δόθηκε για το Ληξιαρχείο και το Δημοτολόγιο, και απλά στα υπόγειά του αποθηκεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες τόμοι σπάνιων βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών, ουδέποτε ήταν προτεραιότητα ως προσωρινή στέγη της Βικελαίας… Τώρα που οι ισόγειοι χώροι απελευθερώθηκαν, αντί ο δήμος να αναπτύξει σε όλο το οικοδόμημα τους θησαυρούς, μέχρι την τελική μεταφορά τους στον φυσικό τους χώρο, το μέγαρο Αχτάρικων, προχωρεί σε διωγμό βιβλίων, εφημερίδων και περιοδικών…

Η ιδιοκτησιακή αντίληψη…

Φυσικά η στάση αυτή δεν προκαλεί απορίες. Είναι η ίδια αντίληψη που οδήγησε στα υπόγεια, παρέα με τα ποντίκια, την πολιτιστική κληρονομιά του Ηρακλείου. Είναι η ίδια αντίληψη που εξέφραζαν ο δήμαρχος και οι συνεργάτες του, “τι μας αποφέρει οικονομικά ή Βικελαία”; ή “τι μας χρειάζεται σήμερα σε περιόδους ισχνών αγελάδων;”… Λες κι ένας λαός για να “σηκωθεί” όρθιος πρέπει να υποτιμήσει τη γνώση και την ιστορία, κι όχι να στηριχτεί ακριβώς σ’ αυτά τα στοιχεία…

Είναι η ίδια αντίληψη που βάζει “τον πολιτισμό του φραπέ” πάνω από τη γνώση, την ιστορία, τον πολιτισμό… Η ίδια αντίληψη που επιβάλλει, με συνοπτικές διαδικασίες, ότι τα ισόγεια, η βιτρίνα του κτιρίου της Βικελαίας, δεν θα δοθούν για τη Βιβλιοθήκη, αλλά για τη στέγαση καφέ και μπαρ…

Είναι η λογική των “εμπορείων”, όπως έγραφε από τις στήλες της “Π” πριν 50 και πλέον χρόνια ο μακαρίτης Κωστής Φραγκούλης, διαμαρτυρόμενος για την ανάλογη συμπεριφορά της τότε δημοτικής αρχής προς τη Βιβλιοθήκη…

Είναι -επιπλέον- η “ιδιοκτησιακή” αντίληψη πολλών δημοτικών παραγόντων απέναντι στα πράγματα της πόλης. Που θεωρούν ότι μπορούν να διαχειρίζονται ακόμη τα θέματα του Μεγάλου Κάστρου ως να ήταν της προσωπικής επιχείρησής τους… Είναι, τέλος, η ίδια εξοργιστική αντίληψη που υπαγορεύει στ΄αυτιά τοπικών δημοσιογράφων “επιχειρήματα” του τύπου “τόσα χρόνια στα υπόγεια του Αχτάρικα λειτουργούσε μπουζουκομάγαζο, τώρα μας ενοχλούν τα καφέ;”…