Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Από τον Ερωτόκριτο

του Βιτσέντζου Κορνάρου

.........................................................................
Τα μάτια δεν καλοθωρού στο μάκρεμα του τόπου,
μα πλια μακρά και πλια καλά θωρεί η καρδιά τ’ αθρώπου·
εκείνη βλέπει στα μακρά και στα κοντά γνωρίζει
και σ’ ένα τόπο βρίσκεται κ’ εισέ πολλούς γυρίζει.
Τα μάτια, να ’ναι κι ανοιχτά, τη νύκτα δε θωρούσι·
νύκτα και μέρα της καρδιάς τα μάτια συντηρούσι.
Χίλια μάτιά ’χει ο λογισμός, μερόνυχτα βιγλίζου·
χίλια η καρδιά και πλιότερα κι ουδεποτέ σφαλίζου
.......................................................................
Άφις τσι μήνες να διαβού, το χρόνο να περάσει,
τ’ άγρια θεριά μερώνουσι με τον καιρό στα δάση·
με τον καιρό τα δύσκολα και τα βαρά αλαφραίνου,
οι ανάγκες, πάθη κι αρρωστιές γιατρεύγουνται και γιαίνου·
με τον καιρό οι ανεμικές κ’ οι ταραχές σκολάζου
και τα ζεστά κρυαίνουσι, τα μαργωμένα βράζου·
με τον καιρόν οι συννεφιές παύγουσι κ’ οι αντάρες
κ’ ευκές μεγάλες γίνουνται με τον καιρό οι κατάρες.
........................................................................