Η φτώχεια θέλει καλοπέραση

 Το ΔΝΤ κι η Τρόικα μας έχουν κουζουλάνει

ήρθε κι ο παλιο Μέρκελος να μας αποτροζάνει!

Αυτά λέει ο Καρνάβαλος στις Καλύβες Χανίων και ξορκίζει τη μιζέρια σκορπώντας κέφι και προτείνοντας για το αποκριάτικο μενού ... αέρα κοπανιστό με αρίγανη και κέρασμα χαρούπι (αυτό το τελευταίο μου θύμισε τα παιδικά χρόνια τότε που μουλιάζαμε τα χαρούπια στο νερό και ύστερα το πίναμε, είχε μια ιδιαίτερη, γλυκειά γεύση το νερό, ή τα μασούσαμε όπως ήτανε για να παίρνουμε το χυμό τους απ΄ευθείας και φτύναμε ύστερα ό,τι έμενε).

Το Καλυβιανό Καρναβάλι όπως και το Ρεθυμνιώτικο είναι πολύ παλιά και ονομαστά στην Κρήτη. Ωραίο το αφιέρωμα του Βαγγέλη Κακατσάκη απ' όπου πήρα και την παραπάνω φωτογραφία, καθώς και τα λόγια της πρόσκλησης του Καλυβιανού Καρναβαλιού του 1957: 

Και στο πείσμα όλου του κόσμου ο Καρνάβαλος και πάλι

στις Καλύβες θα βροντήξει

και θα φάμε και θα πιούμε και χαλάλι μας, χαλάλι

και απού ’χει βήχα, ας βήξει.

Ελα κόσμε, τρέχα κόσμε, να μαζέψεις και να δεις

μασκαράδες να γελούνε και τους άλλους μασκαράδες

να γκαρίξεις να ρωτούνε και να λες πως τραγουδάς

κόσμε ψεύτη, κόσμε κλέφτη, που πιστεύεις στους παράδες.

Και για να μείνω στο πνεύμα της ημέρας, αλλά συνδυασμένα με το πνεύμα των ημερών όλων, αντιγράφω μια μαντινάδα του Αριστείδη Χαιρέτη ("Τι μαντινάδα να σου πώ...", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1996)  που νομίζω μας εκφράζει:

Στα όνειρα βλέπω τσι χαρές που ξυπνητός στερούμαι

μα δεν μπορώ και μια ζωή για σένα να κοιμούμαι...