Αγέννητοι

της Αιμιλίας Παπαβασιλείου


Κι όμως το τελευταίο δάκρυ μου

δε θα το φυλάξω για τους φίλους που έφυγαν

ούτε για τα παιδιά που τα θερίζει η πείνα

και η απορία.


Ούτε για τους αυτόχειρες

κι αυτούς που ξέρουν πότε θα ‘ρθει

η αμετάκλητη στιγμή.


Αλλά γι’ αυτούς

που ζωντανοί μα αγέννητοι

δε συναντήθηκαν ποτέ με τη ζωή.

Αφιερώνω το ποίημα της φίλης μου Έμμης στη μνήμη της Άννας Σολωμού, της φίλης μου και αγωνίστριας, που έζησε ζωή με δυσκολίες και βάσανα στις φυλακές, στις εξορίες και στους ξένους τόπους, μα που αγάπησε τη ζωή και τους ανθρώπους. Η Άννα έφυγε τον περασμένο Αύγουστο στα ογδόντα της.