Διάλειμμα Χαρᾶς

 Γιώργος Σεφέρης

 Πεντέλη, ἄνοιξη

 Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλοι ἐκεῖνο τὸ πρωὶ
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.
Πρῶτα γυάλιζαν οἱ πέτρες τὰ φύλλα τὰ λουλούδια
ἔπειτα ὁ ἥλιος
ἕνας μεγάλος ἥλιος ὅλο ἀγκάθια μὰ τόσο ψηλὰ στὸν οὐρανό.
Μιὰ νύμφη μάζευε τὶς ἔνοιές μας καὶ τὶς κρεμνοῦσε στὰ δέντρα
ἕνα δάσος ἀπὸ δέντρα τοῦ Ἰούδα.
Ἐρωτιδεῖς καὶ σάτυροι παῖζαν καὶ τραγουδοῦσαν
κι ἔβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στὶς μαῦρες δάφνες
σάρκες μικρῶν παιδιῶν.

 Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλο τὸ πρωΐ
ἡ ἄβυσσο κλειστὸ πηγάδι
ὅπου χτυποῦσε τὸ τρυφερὸ πόδι ἑνὸς ἀνήλικου φαύνου
θυμᾶσαι τὸ γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!

 Ἔπειτα σύννεφα βροχὴ καὶ τὸ νοτισμένο χῶμα
ἔπαψες νὰ γελᾶς σὰν ἔγειρες μέσα στὴν καλύβα
κι ἄνοιξες τὰ μεγάλα σου τὰ μάτια κοιτάζοντας
τὸν ἀρχάγγελο νὰ γυμνάζεται μὲ μία πύρινη ρομφαία-
«Ἀνεξήγητο» εἶπες «ἀνεξήγητο
δὲν καταλαβαίνω τοὺς ἀνθρώπους
ὅσο καὶ νὰ παίζουν μὲ τὰ χρώματα
εἶναι ὅλοι τους μαῦροι».

Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο (2) ή Βιβλιοθήκες και ... ανάπτυξη

"... με λένε Χσιάγκ. Φυλάω τα βιβλία, Που ίσως είναι και τα τελευταία..."

Στα μεγάλα έργα της ανάπτυξης δεν χωρούν οι βιβλιοθήκες. Μα όταν οι Πολίτες χτυπούν, υπάρχει ελπίδα. Μπράβο!!!

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΚΕΛΑΙΑ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη θεσμική και κτηριακή αποκατάσταση της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου διοργανώνει,
το Σάββατο 9 Απριλίου στη 1 το μεσημέρι στην πλατεία Λιονταριών, η ομάδα 'Πολίτες για τη Βικελαία'.
Οπως αναφέρεται, σε σχετική ανακοίνωση, την οποία υπογράφουν εκ μέρους της ομάδας οι: Ελίνα Δρακάκη, Κώστας Καρνίκης, Στέλλα Μαλλιαράκη, Ευγενία Μυλωνάκη, Μανώλης Παπουτσάκης και Νίκος Τσαγκαράκης «οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση για τη διαμαρτυρία, ήταν η πολυετής καθυστέρηση της ανάπλασης του κτηρίου 'Ακτάρικα', η θεσμική απαξίωση της Βικελαίας Βιβλιοθήκης, η ανεπανόρθωτη φυσική φθορά που χρόνια τώρα υφίστανται τα βιβλία και τα αρχεία της, η στέρηση από τους δημότες του πολύτιμου αρχειακού, εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού υλικού της βιβλιοθήκης και η γενικότερη υποβάθμιση της πολιτιστικής ζωής της πόλης, που προκύπτει όχι απλώς από την αδράνεια αλλά από την υποβάθμιση αυτού του τεράστιας σημασίας πνευματικού θεσμού».
Στην ανακοίνωση τονίζεται, ακόμα, πως «όσα χρόνια διαρκεί η ανάπλαση του 'Ακτάρικα', ο Δήμος Ηρακλείου ως υπεύθυνος φορέας για την εκτέλεση του έργου, αδυνατεί να παράσχει σαφείς, ολοκληρωμένες και πειστικές προτάσεις, οι οποίες θα εξασφαλίσουν τη αποδοτικότερη δυνατή λειτουργία της Βιβλιοθήκης ως πνευματικό Ιδρυμα, παρά το επίμονο ενδιαφέρον που δείχνουν πολίτες και φορείς της πόλης. Ζητήματα που αφορούν τη χρηματοδότηση του έργου, την εγκατάσταση των Υπηρεσιών της Βιβλιοθήκης και την υλικοτεχνική υποδομή της, παραμένουν στην καλύτερη περίπτωση ασαφή αν όχι αναπάντητα, ενώ μόνο έπειτα από πρόσφατη πίεση δημοσιευμάτων στον τοπικό Τύπο η Δημοτική Αρχή ανταποκρίθηκε βεβιασμένα για να κατευνάσει τα πνεύματα δίνοντας, όμως, διαβεβαιώσεις που δυστυχώς δεν είναι περισσότερο πειστικές απ’ όσες έχουν δοθεί τα προηγούμενα χρόνια. Αντιθέτως, υπάρχει αριθμός κρίσιμων ζητημάτων που μένει να επιλυθούν και αποτελούν κεντρικά αιτήματα της διαμαρτυρίας μας: Απόδοση της συνολικής έκτασης του κτηρίου 'Ακτάρικα' στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη και στέγαση όλων των δραστηριοτήτων της σ’ αυτό, χρονική και οικονομική δέσμευση για την ταχύτερη δυνατή αποπεράτωση των κτηριακών εργασιών, υπηρεσιακή ενίσχυση της Βικελαίας, με στόχο τη μετατροπή της σε δημοτικό φορέα ή οργανισμό, διοικητική συγκρότηση, ξεκινώντας από τον διορισμό ή την εκλογή εφόρου διασφάλιση και ανάδειξη των αρχείων, με την ασφαλή στέγαση και εύκολη πρόσβασή τους από τους δημότες».
Η ομάδα υπογραμμίζει ακόμα ότι «θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η κινητοποίηση δεν έχει αντιπολιτευτικό ή μικροπολιτικό χαρακτήρα» και διευκρινίζει: «Η κίνηση Πολίτες για τη Βικελαία δε συνιστά Σωματείο, κόμμα ή άλλου τύπου νομικό πρόσωπο αλλά αποτελείται από μεμονωμένους δημότες που συγκεντρώθηκαν για τον ίδιο σκοπό ύστερα από μεταξύ τους επικοινωνία. Καλούνται, λοιπόν, όλοι οι δημότες Ηρακλείου να παραστούν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας του Σαββάτου για να δείξουμε στους αυτοδιοικητικούς και κοινοβουλευτικούς εκλεγμένους, ότι ανάληψη δημοσίου αξιώματος δε συνεπάγεται άκριτη παραχώρηση εξουσίας, αλλά ανάληψη ευθυνών υπό στενή παρακολούθηση της κοινωνίας, η οποία θα πρέπει από ’δω και πέρα να συμμετέχει όλο και πιο ενεργά στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος και των συνθηκών της ζωής της».
Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι οι επιμέρους δράσεις που έχουν προγραμματιστεί στο πλαίσιο της κινητοποίησης είναι: Συλλογή υπογραφών, διανομή ενημερωτικού φυλλαδίου, ανάρτηση πανό σχεδιασμένου από τον Κώστα Καρνίκη, dj set με βινύλια από τους Κώστα Καρνίκη, Μάνο Καστρινάκη και Αντώνη Κατσάφαρο, με συνοδεία κρουστών (Μάνος Καϊσερλής και Μηνάς Παιγνιωτάκης) και φυσαρμόνικας (Ξενοφώντας Ριτσόπουλος), παιδικό παιχνίδι υπό την εποπτεία της μουσειοπαιδαγωγού, Στέλλας Μαλλιαράκη.
Επίσης, προβλέπεται συγκέντρωση βιβλίων για την ενίσχυση του δανειστικού τμήματος της Βιβλιοθήκης, για το οποίο η ομάδα τονίζει πως  «εφόσον το επιθυμεί, κάθε πολίτης θα είναι ελεύθερος να προσφέρει ένα βιβλίο από την προσωπική συλλογή του, το οποίο ενδεχομένως να μη χρειάζεται πλέον και το οποίο θα σφραγιστεί στον χώρο της διαμαρτυρίας με ειδική σφραγίδα, που θα δηλώνει ονομαστικά την προσφορά του. Τα βιβλία θα συγκεντρωθούν επί τόπου και θα παραδοθούν στη Βικελαία Βιβλιοθήκη, ώστε να εμπλουτιστεί το ενήλικο και παιδικό δανειστικό τμήμα της. Θα ήταν πρακτικό τα βιβλία να βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση».(Από τα Χανιώτικα Νέα, 4/4/2011)

Δεν είναι πρωταπριλιάτικο!

Απροσάρμοστοι

του Γιάννη Ρίτσου

Τέτοια ζωή μας μέλλονταν, να γράφουμεν επιστολές

που να μη στέλνουμε από μιαν αξήγητη δειλία

μονάχα να τις δένουμε σε κορδελίτσες παρδαλές

και να το βρίσκουμε και τούτο ασήμαντη ασχολία.

 Να πάλλεται βαθιά η καρδιά, που άξια είτανε για τα καλά,

κι όμως να ζούμε πάντοτε στη σκοτισμένη αφάνεια·

οι ταπεινοί πατώντας μας να δείχνουν μέτωπο ψηλά

και τα δικά μας άπρεπα να φέρουνε στεφάνια.

  

Το πρόσωπο μας να φορεί φρίκης γκριμάτσα τραγική,

φιλάρεσκα ν' αφήνουμε να λεν πως μας πηγαίνει

να βλέπουμε να φεύγει η ζωή μακριά μας ξένη, βιαστική

και να περνάμε, αθόρυβα μισώντας, μισημένοι.

  

Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά

τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.

Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά

να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.

  

Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά

-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας - την αγάπη

κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά

όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη.

  

Τα μέτρια ν' αποφεύγουμε μ' αδιάλλαχτην αποστροφή,

αμετανόητοι κυνηγοί του Ωραίου και του Απολύτου

νάναι μας έπαθλο η πληγή, τι μάταιο γνώση μας σοφή

η χρυσή σμίλη δημιουργού, κασμάς του καταλύτου.

  

Να ξεκινάμε τις αυγές και πάνω μας μαύροι οιωνοί

οι αμφιβολίες να μας κρατούν στην ίδια πάλι θέση

κ' εμείς μ' αηδία να φτύνουμε τον εαυτό μας που θρηνεί

και να φοράμε κόκκινο της ανταρσίας το φέσι.

  

Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ' ευθύς ξανά

να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σε ιερή λατρεία του πόνου,

τις ήττες ν' ανεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινά

κι αξιοπρεπώς να παίρνουμε το λάχτισμα και του όνου.

  

Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής

να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ' έτσι χάζι

τον κόσμον εξετάζοντας πίσω απ' τον κύκλο μιας οπής

και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μας τρομάζει.

  

Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί

κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,

να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί

στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.

  

Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί

να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,

να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί

και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους αντί για κείνους.

(Τρακτέρ, Ποιήματα 1930-1960, Αθήνα, εκδ. Κέδρος, 1972, σσ. 41-42.)

Ακούστε 

την Άνοιξη του Vivaldi http://www.youtube.com/watch?v=12Rz2i4DxHo

τον Απρίλη του Ηλία Κατσούλη με τον Παντελή Θαλασσινό http://www.youtube.com/watch?v=0taOWkDFh8Y

Αλλά και τον Απρίλη του Μίκη Θεοδωράκη http://www.youtube.com/watch?v=kR7dugpBvgc

Καλό μήνα!

Για τη μέρα της ποίησης

«… τα μάτια δεν καλοθωρού στο μάκρεμα του τόπου,

μα πλια μακρά και πλια καλά θωρεί η καρδιά τ’ αθρώπου…».

Βιτσέντζος Κορνάρος

Ο Μπαγάσας - για το Νικόλα Άσιμο

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λειβάδια
Να ξαναγίνω καβαλάρης
Και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Και την χρειάζομαι τη χάρη σου, μωρέ!

Ρε, μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;
Μιαν ανάσα, γυρεύω για να γιάνω
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
Σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις.
 Πρότεινέ μου κάποια λύση
Δεν θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
Με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πως να ξεφύγω από τη μοίρα
Και έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Και θα το θες να με φλερτάρεις, γαλανέ.
 Ρε, μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
Ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
 Κι ότι σου ρθει κατεβάζεις
Μη θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
Με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Για το Νικόλα Άσιμο, που έφυγε 17-3-1988 και για ό,τι μας θυμίζει...
http://www.youtube.com/watch?v=tgdAArGcluQ&feature=related (στίχοι-μουσική-τραγούδι: Νικόλας Άσιμος)

Μετά από 17 χρόνια λειτουργίας, η Ευώνυμος «αποκτά» τη δική της στέγη

Δικαιώθηκαν οι αγώνες για να αποκτήσει δική της στέγη η Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη

Ανακοίνωση του Σάκη Κουρουζίδη, ιδρυτή και ψυχής της Βιβλιοθήκης

Σήμερα, Παρασκευή 14 Μαρτίου 2011, λάβαμε επιστολή από το Υπουργείο Πολιτισμού, σύμφωνα με την οποία ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος, υπέγραψε απόφαση για την παραχώρηση της χρήσης του κτηρίου της οδού Αγ. Ασωμάτων 9, στο Θησείο, στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη, για τα επόμενα 15 χρόνια (με δυνατότητα ανανέωσης). Η απόφαση αυτή αποτελεί σημαντική στιγμή για την 17 χρονη πορεία της Ευωνύμου και δημιουργεί νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη της βιβλιοθήκης.
Ευχαριστούμε τον υπουργό κ. Γερουλάνο για την απόφαση αυτή καθώς και όλους όσους συνέβαλαν στην επίτευξη αυτού του τόσο σημαντικού στόχου.

Η Ευώνυμος επαναλειτουργεί (μετά τη διάρρηξη που έγινε μεταξύ 1 και 2 Ιανουαρίου 2011) καθημερινά, Δευτέρα έως Παρασκευή, 4-8.00 το απόγευμα.

Θα ακολουθήσει αναλυτικότερη ενημέρωση.

Φιλικά

Σάκης Κουρουζίδης
Διευθυντής της Ευωνύμου
Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη
Αγίων Ασωμάτων 9, 10553 Θησείο
τηλέφωνο: 210 3316516
φαξ: 210 3231557
e mail: evonymos@tee.gr
web site: http://www.evonymos.org/

Ανοιχτή για το κοινό: 16-20.00 κάθε απόγευμα, Δευτέρα έως Παρασκευή
Πρόσβαση:
- Ηλεκτρικός (γραμμή 1), στάση Θησείο
- Μετρό (γραμμή 3), στάση Μοναστηράκι (...και 300 μέτρα περπάτημα)
- Λεωφορείο (γραμμή Χ 95), στάση Ασωμάτων
- Λεωφορεία από την οδό Πειραιώς (στάση Ασωμάτων): 031, 049, 811, 815, 820, 838, 851, 856, 914, Α16, Β18, Γ16, Γ18, Ε63, 035, 731
(...και 300 μέτρα περπάτημα)
- 300 μέτρα από την πλατεία Κουμουνδούρου

Evonymos Ecological Library

Αξίζει μια βόλτα στην Ευώνυμο, φυλάει θησαυρούς...

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ - στη μνήμη Μανώλη Ρασούλη

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά

και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά

εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά

σάμπως φταις κι εσύ καημένη

και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα

είναι η καρδιά

Οδυσσέα γύρνα κοντά μου

που τ' άγια χώματα της

πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας

που σύνορο πονά

κι εγώ είμαι ένας κανένας

που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Με το Νίκο Παπάζογλου να τραγουδάει τις αλήθειες μας
με τα λόγια του Ρασούλη http://www.youtube.com/watch?v=JSIOj_0cPTk

Για την Άνοιξη

Θαυμάσιες γυναικείες φωνές τραγουδούν την Άνοιξη του Βιβάλντι:

Carmel A-Cappella - Vivaldi - The four seasons - The spring

http://www.youtube.com/watch?v=Uxs5O6hMBvg&feature=player_embedded

Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο

 Βιβλιοθήκες και ανάπτυξη, μεγάλη κουβέντα. Τι δουλειά έχουν οι βιβλιοθήκες με την ανάπτυξη;

Σε κίνδυνο η ιστορική, ανυπολόγιστης αξίας Βικελαία Βιβλιοθήκη στο Ηράκλειο, αλλά στα μεγάλα λόγια για τα μεγάλα έργα που γίνονται ή χρειάζονται στην Κρήτη δεν χωράνε οι ανάγκες να σωθούν και να αναδειχτούν οι βιβλιοθήκες της. Τώρα η Βικελαία είναι σε σοβαρό κίνδυνο, η Δημοτική των Χανίων έχει θησαυρό που ποιος τον ξέρει, πόσο θα αντέξει η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Βενιζέλου, τι γίνεται με τη Δημόσια Ρεθύμνου, πόσα ξέρουμε για το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, πώς θα αποκαλυφθεί ο θησαυρός του αρχείου Κιτσίκη που βρίσκεται στο ΤΕΕ Ανατολικής Κρήτης ...

Μεγάλη μου η χαρά όταν επισκέφτηκα πριν λίγα χρόνια τη Βικελαία και έψαξα και βρήκα πηγές για τα χωριά των γονιών μου... Και ανέτρεξα στον Στέργιο Σπανάκη, στην  πηγή για πράγματα της Κρήτης.  Ένα δέος η επίσκεψη στη Βιβλιοθήκη! Ο Υπουργός Πολιτισμού δήλωσε ότι προέχει η ψηφιοποίηση του αρχείου. Αποδέχομαι την ευαισθησία του κ. Γερουλάνου, να  σημειώσω όμως ότι προέχει η διάσωση και η συντήρηση αυτού καθεαυτού του αρχείου, έτσι λέω εγώ, για τα παιδιά του μέλλοντός μας, και βέβαια να γίνει η ψηφιοποίηση, εκείνα τα έρμα τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και όλα τα άλλα πού είναι, πού πάνε; Σε ποια αναπτυξιακά έργα; Πώς ορίζουμε τελικά την ανάπτυξη; Με δρόμους μεγάλους, με στάδια μεγάλα (για ποιους αλήθεια και για τι;), με ... κωπηλατοδρόμια και ένα σωρό άλλα άχρηστα έργα που έτσι κι αλλιώς απαξιώνονται γρήγορα...

Τις προάλλες διαβάσαμε για τη βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια  που κλείνει (ένας επιχειρηματίας προσφέρθηκε να τη χρηματοδοτήσει, μπορεί και να σωθεί;), πιο πριν η Ευώνυμος έκλεισε λόγω διάρρηξης (οι εκκλήσεις στον κ. Γερουλάνο δεν βρήκαν, ακόμη τουλάχιστον, ανταπόκριση), οι βιβλιοθήκες όλες έχουν αποστελεχωθεί, περιμένουν τα προγράμματα.

Μου φαίνεται θέλω να πω "... με λένε Χσιάγκ. Φυλάω τα βιβλία, Που ίσως είναι και τα τελευταία..."

Ο Μάρτης Μάρτης μίλησε - αφιερωμένο στη Δανάη

Ο Μάρτης, Μάρτης μίλησε και είπε πως θα αργήσει
έχει ακόμα δυο βροχές και μία να χιονίσει.
Ένα δεντράκι τ' άκουσε και πήγε να λυγίσει
του είπα να' χει υπομονή, το φόβο να νικήσει.

Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα' ρθει ευλογημένο...

Ο Μάρτης χείλη έσκασε, στον ήλιο να γελάσει
είπε θ' αργήσει, μα θα' ρθεί ο κόσμος να χαλάσει.
Θα βάλει τ' Ανοιξιάτικα να ομορφύνει η πλάση,
στα μπλε και στα κατάλευκα θα βγει να παρελάσει.


Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα' ρθει ευλογημένο...

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης, Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
http://www.youtube.com/watch?v=2O2auR0RUm4

Μονάχα με την ποίηση

του Τάκη Βαρβιτσιώτη

(που έφυγε στα 95 του στις 1/2/2011)

Μονάχα με την ποίηση 
Δε θα χαθούν ποτέ
Τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
Ούτε τα φώτα ούτε η χαρά
Ούτε τα δέντρα ούτε η νύχτα

Μονάχα με την ποίηση
Θα 'μαστε ακόμα ικανοί
Να βλέπουμε και ν' αγαπούμε
Να ονομάζουμε τα πράγματα
Με τις πιο καθημερινές λέξεις
Να λέμε το ψωμί ψωμί τη σκάφη σκάφη
Και μ' ένα βλέμμα να οδηγούμαστε
Σε μιαν αλήθεια οριστική

Μονάχα με την ποίηση
Θα μεγαλώσουνε τα στάχυα
Και τα στήθη των κοριτσιών
Το ποτάμι θ' απομείνει ποτάμι
Η θάλασσα θάλασσα
Κι ο ουρανός ουρανός

Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τ' αστέρια
Μέσα στις καπνοδόχες
Κι όλη τη θλίψη που ενδημεί
Στο βάθος των ματιών
Και θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε
Το γενέθλιο χωριό μας
Παραχωμένο μες στα χιόνια

Μονάχα με την ποίηση 
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τον έρωτα
Και πατώντας από κλωνί σε κλωνί
Κι από ελπίδα σ' ελπίδα
Θα εγκαθιδρύσουμε
Την αγνή βασιλεία των φτερών

Ο Φλεβάρης των Φλεβών

Ο Αύγουστος του έκλεψε μια μέρα
την ύψωσε πανάκι σε μπρατσέρα..
μια άλλη χρόνους τέσσερεις χαμένη,
σαν άσωτη επιστρέφει, μα δε μένει.

Φλεβάρης των φλεβών κουτσό ποτάμι,
κυλάει σαν παράπονο στο τζάμι.
Σαββάτο των ψυχών κρυφά δακρύζει,
στα σπίτια των αρχόντων φτερουγίζει

Μάρωνος και Νικηφόρου 
και Ανθούσης τελεσφόρου.
Χαραλάμπους και Βλασσίου, 
Κασσιανού και Θαλασσίου.
Τρύφωνος και Παγκρατίου, 
ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, 
της Υπαπαντής το χιόνι…

Η νύχτα Φαρισαίου και Τελώνου,
αθώος ξένου αίματος και φόνου,
ανάβει της αγάπης τα λυχνάρια
και τα παλιά διαβάζει συναξάρια

Τρύφωνος και Παγκρατίου, 
ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, 
της Υπαπαντής το χιόνι…

Σε στίχους Ηλία Κατσούλη, με τον  Παντελή Θαλασσινό http://www.youtube.com/watch?v=SHpJmO4ZhS4

 

Παπουτσόσυκα

Παπουτσόσυκα, το σύκο του καλοκαιριού.

Φραγκόσυκα, κλαπουτσόσυκα, παυλόσυκα, αραπόσυκα, figues de barbarie.

Διάρρηξη στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη!!! Καλή Χρονιά!

Η Ευώνυμος ΕΙΝΑΙ ένα μια βιβλιοθήκη που συνεχίζει να λειτουργεί από το μεράκι, την αγάπη, το ακαταπόνητο δόσιμο και το όραμα του Σάκη Κουρουζίδη και από την εθελοντική προσφορά φίλων της. Μα δε φτάνει:
-----------------------------------------
Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη
Αγ. Ασωμάτων 9, Θησείο
http://www.evonymos.org/

Ευώνυμος: Κλειστή λόγω διάρρηξης (...και λόγω, κυρίως, κρατικής αναλγησίας)

Απόψε τη νύχτα, μεταξύ Σαββάτου 1/1 και Κυριακής 2/1/2011, έγινε διάρρηξη στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη. Οι άγνωστοι διαρρήκτες αφαίρεσαν κυρίως ηλεκτρονικό εξοπλισμό και καθιστούν πλέον αδύνατη τη λειτουργία της. Η ζημιά που έγινε, πέραν της οικονομικής που αφορά στην αξία των κλαπέντων, είναι πολύ μεγαλύτερη αφού στα κλαπέντα μηχανήματα υπήρχε εγκατεστημένο λογισμικό για τις βασικές λειτουργίες της (βιβλιογραφική βάση δεδομένων, ψηφιοποίηση βιβλίων κλπ.), έστω κι αν αυτό δεν έχει οικονομική αξία για τους πιθανούς κλεπταποδόχους. Η αναστάτωση στους χώρους της βιβλιοθήκης είναι τέτοια που θα χρειαστεί πολύς καιρός για να τακτοποιηθούν όλες οι συλλογές και τα αρχεία της βιβλιοθήκης.
 Η διάρρηξη αυτή έρχεται ως χαριστική βολή σε πληθώρα άλλων δυσκολιών, με κυρίαρχη τη διαχρονική κυβερνητική αναλγησία στα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια.

Η Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο που ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και είχε παραχωρηθεί σε άλλο περιβαλλοντικό φορέα πριν από 23 χρόνια, μέσω του οποίου εγκαταστάθηκε εκεί η βιβλιοθήκη το 1994 και συνέχισε να λειτουργεί και μετά το κλείσιμο του εν λόγω φορέα πριν από 10-11 χρόνια. Το κτίριο ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και το υλικό της βιβλιοθήκης έχει διασωθεί δύο φορές από πλημμύρες και από άλλες δύο διαρρήξεις στο παρελθόν. Επιπλέον, με ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, χωρίς καμία απολύτως συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου, χωρίς ούτε ένα ευρώ επιβάρυνση, το κτίριο επισκευάστηκε μερικώς, γιατί κινδύνευε από μερική κατάρρευση! Στο κτίριο έγινε μερική μόνωση και εγκαταστάθηκαν και φωτοβολταϊκά συστήματα και ασφαλίστηκε τουλάχιστον από τα νερά της βροχής. Το κράτος, παρά τη δέσμευσή του, δεν συμμετείχε ούτε στα ελάχιστα. Συνεχή εμπόδια και ανακολουθίες, κινδύνευσαν να τινάξουν στον αέρα το ευρωπαϊκό πρόγραμμα και σήμερα στη θέση του κτιρίου θα υπήρχε ένα μισογκρεμισμένο υπόλοιπό του!

Παρόλα αυτά, αρνείται πεισματικά να δώσει λύση στο θέμα της παραχώρησης της χρήσης στην Ευώνυμο.
Ένα εγχείρημα 18 χρόνων οδεύει προς το τέλος του... Ένα τέλος που δεν συνδέεται με την οικονομική κρίση, καθώς δεν υπάρχει οικονομικό αίτημα αλλά μόνο θεσμικό!

Χρόνια ολόκληρα προσπαθειών, εκλιπαρώντας όχι μόνο για μια θετική απάντηση, αλλά μια οποιαδήποτε απάντηση, όταν ακόμη και η αρνητική απάντηση είναι πιο χρήσιμη από μια μη-απάντηση, αφού έτσι διαιωνίζεται μια αβεβαιότητα και δεν οδηγεί στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων.


Η παραχώρηση της χρήσης θα μας βοηθούσε να αναζητήσουμε κάποιες λύσεις για περεταίρω επεμβάσεις στο κτίριο που θα βοηθούσαν τόσο στις ίδιες τις λειτουργίες του χώρου, αλλά θα έλυναν και κάποια προβλήματα ασφάλειας του κτιρίου.

Δεν ζητήσαμε χρήματα, αλλά την παραχώρηση της χρήσης του χώρου για να μπορέσουμε να αναζητήσουμε χρηματοδότηση από άλλες -μη κρατικές- πηγές για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες. Το αίτημα για την παραχώρηση προσυπέγραψαν 1.300 πολίτες, εδώ και 3 χρόνια.

Επί 10-11 χρόνια δεν απαντούν! Και μια φορά που μας απάντησαν θετικά, στις 2 Αυγούστου 2010, το πήραν πίσω με τρόπο ανεξήγητο και μη αρμόζοντα σε ένα δημόσιο οργανισμό.

Συγκεκριμένα, στις 2/8/2010, τηλεφώνησε η διευθύντρια του γραφείου του κ. Γερουλάνου «για να μας αναγγείλει προσωπικά, ότι επιτέλους λύθηκε το αίτημά μας, αφού σήμερα ο κ. υπουργός υπέγραψε την παραχώρηση της χρήσης του κτιρίου επί της οδού Αγ. Ασωμάτων 9, στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη»! Συμφωνήσαμε μάλιστα, μετά τις διακοπές, να κάνουμε και μια εκδήλωση για το ιστορικό αυτό γεγονός, στην οποία να καλέσουμε και τον κ. Γερουλάνο. Δύο μήνες αργότερα και αφού το σχετικό έγγραφο δεν είχε φτάσει στα γραφεία μας, μάς ανακοινώθηκε τηλεφωνικά ότι το θέμα μας έχει διαβιβαστεί στο νομικό σύμβουλο, ο οποίος έκτοτε κρατάει το σχετικό φάκελο. Θυμίζουμε ότι της υπογραφής υπουργού, προηγήθηκαν οι θετικές εισηγήσεις και υπογραφές όλων όσων κατά νόμο εμπλέκονται στις σχετικές διαδικασίες (αρμόδια Διεύθυνση Ακίνητης Περιουσίας του ΥΠΠΟ, γενική διευθύντρια, γενική γραμματέας, διαδικασία που είχε γίνει άλλες 3 φορές επί υπουργίας Βουλγαράκη, Λιάπη και Σαμαρά). Και 2 μήνες μετά την υπογραφή υπουργού, από τα τέλη Σεπτεμβρίου, ο σχετικός φάκελος βρέθηκε στη νομική υπηρεσία, η οποία και το κρατά μέχρι σήμερα χωρίς να εισηγείται, είτε θετικά είτε αρνητικά!

Μια διαδικασία αδιανόητη και προσβλητική προς εμάς, αφού η εξήγηση για την ανακολουθία αυτή και την ανάκληση της υπογραφής υπουργού, επιχειρείται να εξηγηθεί λέγοντας ότι ...«δεν καταλάβαμε καλά»!!!

Κλείνουμε ...«προσωρινά» και ενδεχομένως οριστικά, αφού δεν μπορούμε πλέον να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν και κυρίως την κρατική αναλγησία, μπροστά στην οποία η σημερινή διάρρηξη φαντάζει ως μια οικονομική και ψυχολογική αναστάτωση, δυσάρεστη ασφαλώς αλλά στιγμιαία, μια σταγόνα που έκανε το γεμάτο ποτήρι να ξεχειλίσει!

Είναι άγνωστο πότε και αν υπάρξει νέα ανακοίνωση για το άνοιγμα της Ευωνύμου.

Ευχαριστούμε πρώτα απ� όλους τους δεκάδες εθελοντές που κατά καιρούς πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίας στη βιβλιοθήκη, τους εργαζόμενους που στα 18 αυτά χρόνια απασχολήθηκαν μέσω προγραμμάτων, κυρίως, στο να αποκτήσει η Ευώνυμος ένα επίπεδο οργάνωσης που σε τίποτα δεν υστερεί σε σχέση με μεγάλες σύγχρονες βιβλιοθήκες με πολύ προσωπικό και οικονομική στήριξη. Το βιβλίο επισκεπτών -που δεν μας το έκλεψαν!- αποτελεί την πιο σημαντική αναγνώριση ενός ζωντανού και δημιουργικού φορέα που δεν κατάφερε όμως να αντέξει περισσότερο από 18 χρόνια!

Ευχαριστούμε τα μέλη της Ευωνύμου και τους δεκάδες δωρητές συλλογών και αρχείων που εμπλούτισαν το αρχείο της Ευωνύμου, έτσι που σήμερα να αποτελείται από 20.000 βιβλία, 20.000 τεύχη περιοδικών, εικονογραφικό αρχείο με περισσότερα από 100.000 πρωτότυπα (φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, γκραβούρες, χάρτες κλπ), όπως και κάθε είδους υλικό που αναφέρεται στη φύση, το περιβάλλον, την οικολογία...

Το υλικό αυτό θα περιφρουρηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ζητούμε την κατανόηση όσων είχαν προγραμματίσει να επισκεφθούν τη βιβλιοθήκη και ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο στο μέλλον, ίσως με τη ψηφιακή μορφή!

Για την Ευώνυμο
Σάκης Κουρουζίδης
«διευθυντής»

Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα, στην ιστοσελίδα της Ευωνύμου:
http://www.evonymos.org/greek/eidikathemata.asp?parentid=854
(μοναδικό πλέον τηλέφωνο επικοινωνίας, αφού εκλάπει και η συσκευή με το φαξ-τηλεφωνητή, για κάποιες απογευματινές ώρες, το 210 3316516)

Χριστούγεννα 2010

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο

κομοδίνο

ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία».

Έσκυψα τότε το

κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

και δε θα ‘χαμε να πούμε

τίποτα

ωραιότερο απ’ αυτό.»

Τάσος Λειβαδίτης

Με χρόνους με καιρούς και ήμισυ καιρού,
κάποιος αμαθής, αμαρτωλός χυδαίος,
καμμία γυναίκα του λαού πτωχή
σ' ενθυμείται κι έρχεται να σου φέρ'
όχι χρυσόν, αλλά ολίγο λιβάνι,
ένα κερί, κι ολίγο λάδι στην μποτίλια/
σ' εσέ που είσαι όλων ο δοτήρ.

 Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Μαχάλια Τζάκσον http://www.youtube.com/watch?v=1QGj2xgnN8A

Μότσαρτ http://www.youtube.com/watch?v=G3EbbkLOsRQ

Η Ιωάννα Καρυστιάνη για τη χρήση της γλώσσας

Με αφορμή το νέο  βιβλίο  της Ιωάννας Καρυστιάνη "Τα σακιά",  δημοσιεύτηκε συνέντευξή της στην Καθημερινή της Κυριακής 14/11/2010. Παρακάτω παραθέτω ένα κομμάτι που αναφέρεται στη χρήση της γλώσσας σήμερα:


........................................................
Ποιος μπορεί να γλιτώσει, όταν η γλώσσα ολόκληρη γίνεται αδιάψευστος μάρτυρας του τι πραγματικά συμβαίνει σε μια κοινωνία; Aισθάνομαι ότι η γλώσσα και του βλέμματος, και του στόματος, και του σώματος μπορεί να είναι βάλσαμο, μπορεί να είναι και χατζάρι. 
H δημόσια γλώσσα, που τα τελευταία χρόνια έχει φορτωθεί μ’ έναν παροξυσμικό πολιτικό λόγο, με γκρίζα διαφήμιση, με δηλητηριώδη σχόλια, με την ελεεινή έκφραση του λαϊκισμού και της εξυπνακίστικης ατάκας, έχει μεταφερθεί παντού. Kαταργήσαμε τον γλυκό λόγο, καταργήσαμε τα νανουρίσματα, καταργήσαμε τη θέρμη και τη γλύκα που έχουν εκφράσεις όπως «ώρα σου καλή», «καλή σου στράτα», «να έχεις την ευχή μου»..., και πλέον έχουμε αφεθεί σε μια γλώσσα που έχει ως αποτέλεσμα να μένει ο καθένας πάρα πολύ μόνος του. Οδηγείται σ’ ένα συναίσθημα ανεστιότητας και απέραντης μοναχικότητας. Δίνω πολύ μεγάλο βάρος στη γλώσσα. 
Πιστεύω ότι μπορεί να είναι ασπίδα και σύμμαχος και αισθάνομαι ότι αφεθήκαμε.
..............................................
 Yπήρξαν τα τελευταία χρόνια πολλά σημάδια, που δεν τα προσέξαμε όσο έπρεπε. H οικονομία, στην προσπάθειά της να σαρώσει στο διάβα της οποιοδήποτε εμπόδιο, είχε συνειδητή στρατηγική για την αλλοίωση των εννοιών και την απορφάνιση κάποιων λέξεων. 
Φτάσαμε να εκτοξεύσουμε τις αγορές τόσο ψηλά, που συνεννοούμαστε με εκφράσεις όπως «ο τάδε κεφαλαιοποίησε τις κοινωνικές αντιδράσεις», «ο άλλος επενδύει στις δημόσιες σχέσεις», μέχρι και οι ψυχίατροι μιλούν για έλλειμμα αγάπης και διαχείριση πένθους. Mπήκε η οικονομία και άλωσε το σύμπαν. 
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η απατεωνιά ονομάστηκε διαπλοκή, η κλοπή ονομάστηκε αδιαφάνεια, και το τελευταίο διάστημα ο κόσμος βομβαρδίστηκε με άγνωστες λέξεις, αμετάφραστες. Kαι άντε να καταλάβει τι είναι τα spread, το fast track κ.λπ. Eνας κόσμος που παρακολουθεί έντρομος πράγματα που κάποιοι θέλουν να μην μπορεί να καταλάβει. Zούμε σε μια εποχή γενικών αποκαλυπτηρίων. Tο πιστεύω αυτό. O κόσμος δεν είναι απλώς πονηρεμένος, έχει πλέον καταλάβει πολλά. Kαι τα αποκαλυπτήρια δεν είναι η ανεπάρκεια ή η αθλιότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Yπήρξαν αποκαλυπτήρια του πόσο ασταθής και μη αποτελεσματική είναι η Eυρωπαϊκή Eνωση, τι είναι η Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα, το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο, το G8 και το G20, ο OHE... 
O κόσμος έχει καταλάβει ότι όλοι αυτοί οι θεσμοί λειτούργησαν για εξυπηρέτηση κάποιων ισχυρών συμφερόντων. Kι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Eλλάδα. Παντού είναι σαν να έχουν χάσει έναν μπούσουλα οι άνθρωποι. Kαι μέσα στο μυθιστόρημα διαπίστωσα ότι εγώ η ίδια είχα παγιδευτεί σε μια γλώσσα δυσαρέσκειας, τόσο που ήθελα να παρατήσω το μυθιστόρημα... 
Aυτή η γλώσσα πιστεύω ότι είναι μάρτυρας της εποχής μας.
..................................................
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1100096_14/11/2010_422020


Ακούστε την Ι. Καρυστιάνη να μιλάει για τα Σακιά: http://www.youtube.com/watch?v=zQulHpR9Bh0&feature=player_embedded#!

Για τον Έκτωρα Κακναβάτο ή ένας ύμνος στη γλώσσα και την ποίηση

"Οταν η γλώσσα δεν κάνει άλλο παρά να υπηρετεί τον Λόγο,
καταστρέφει την πάμφωτη αξία των πραγμάτων·
κι αυτά την εκδικούνται
θάβοντάς τη στην αιθάλη τους..."

Έτσι η ποίηση γίνεται γλωσσικό συμβάν, όπως έγραψε ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου για να μας πεί : "Η γλώσσα αποτελεί για τον Κακναβάτο έναν αυτοσύστατο, μη αναφορικό οργανισμό, στο πεδίο του οποίου συντήκονται τα πλέον ετερογενή υλικά, με σκοπό όχι απλώς την κατάργηση της λογικής συνεπαγωγής και τη διάλυση του νοήματος, όπως το ήθελαν οι ιδρυτές του υπερρεαλισμού, αλλά τη μετεξέλιξή της σε κεντρικό ποιητικό συμβάν." http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=196578

Και για τη λαλίσταστη σιωπή που έγραψε η Μαρία Χούκλη http://www.protagon.gr/

"Κι αν ακόμη το νόημα είναι του βυθού
ο αυτάρκης πυρόλιθος του ονείρου...
μόνο εσύ ω ποίηση έμεινε να φέγγεις
μέσα από βράχο διάφανο το μόνο πλοίο
Γιατί άλλο από το παραλήρημα δεν σου μείνε φυσίγγι
δεν έχει άλλη εκβλάστηση από τη φλέβα σου
που πλημμυράει την πολιτεία συρίζοντας ως τον ενδότοιχο
σφαγμένη εντός σου μια ερώτηση δε λέει να σωπάσει ..."

Γιατί άγγιξε μέσω της ποίησης το μυστήριο, έγραφε το 2008 ο Χάρης Βλαβιανός http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=58752&enthDate=01032008%29

«Η ποίηση,
όχημα εκ
βαθέων, παραβιάζοντας,
τα σύνορα
του ελεγχόμενου λόγου, αναγγέλλει
τον παφλασμό του θαύματος"

Η Ανάγκη και ο Έρωτας - Κική Δημουλά

Ευλαβούμαι, Ανάγκη
ότι εσύ έπλασες το συνεχές του κόσμου
το δωσ' μου, το δεν έχω του.
Αλλά τον έρωτα όχι, όχι εσύ, Ανάγκη
τον έρωτα τον έπλασε ο θάνατος
από άγρια περιέργεια
να εννοήσει
τι είναι ζωή.

Από την τελευταία ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά «Τα εύρετρα». Νομίζω από τους ωραιότερος στίχους της.

Κώστας Καρυωτάκης

Σαν σήμερα το 1928 διάλεξε να φύγει  ο Κώστας Καρυωτάκης.


Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες




Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες


ο άνεμος όταν περνάει,


στίχους ήχους παράφωνους ξυπνάει


στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.


Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.


Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες


υψώνονται σα δάχτυλα στα καϊ


στην κορυφή τους το άπειρο αντηχάει


μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.


Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.






Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις


χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε


στα όνειρά μας μπερδεύεται όλη η φύσις


στο σώμα στην ενθύμηση, πονούμε


κι η ποίηση είναι το καταφύγιο που φορούμε.


Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις.






Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες,


κάτι απίστευτες αντένες,


κάτι διάχυτες αισθήσεις


στο σώμα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.


Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.


Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες.


Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.



Ακούστε το:  http://www.youtube.com/watch?v=EGLRnFEOUT4&feature=related


Αλλά, επειδή σαν σήμερα το 1947 γεννήθκε ο Cat Stevens , ακούστε το Lady d' Arbanville http://www.youtube.com/watch?v=vjfI3uSN8DQ

Η ορχήστρα νέων Simon Bolivar της Βενεζουέλας

Νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ τη χαρά από τη χθεσινή βραδυά στο Ηρώδειο με τα νεαρά παιδιά της ορχήστρας νέων Simon Bolivar της Βενεζουέλας και με μαέστρο τον επίσης νεαρό Dudamel. Αυτά τα παιδιά ξέφυγαν από τη μιζέρια και έχουν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο… Άξιζε το μπίζ τόση ώρα…

Μάλλον, δικές μας ανάγκες καλύπταμε, σίγουρα…

http://www.youtube.com/watch?v=I2PtLBYMo68

Για το Μανώλη Αναγνωστάκη

Σαν σήμερα το 2005 έφυγε ο Μανώλης Αναγνωστάκης. Διαβάστε κι ακούστε:


Τὸ σκάκι

Ἔλα νὰ παίξουμε...
Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη
Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου
Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου
Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ
πρὶν ἀπὸ μένα
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...
Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου
Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!
Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα


Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...


Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα...


Ακούστε κιαυτό: http://www.youtube.com/watch?v=8vdbsu3GFxw



Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!



Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.

Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;
Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας


Κλέφτες!
Στὰ ψέματα παίζαμε!

Έβαλ' ο Θεός σημάδι ...

21 Απρίλη

Σαν  εχθές γεννήθηκε ο Τάσος Λειβαδίτης (αλλά και σαν σήμερα ο μεγάλος μου γυιός ο Βαγγέλης, κλείνει τα 30!). Και επειδή, σαν σήμερα έγιναν κι άλλα (και μη γίνουν και σήμερα άλλα;), παραθέτω ένα απόσπασμα από το ποίημά του  «Αλλά τα βράδυα»:

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

……………………………….

Ακούστε το  http://www.youtube.com/watch?v=E3wOncrlGp4&feature=PlayList&p=F3FB956249E76F15&playnext_from=PL&playnext=1&index=8

Ακούστε και το «Δρόμοι που χάθηκα»  http://www.youtube.com/watch?v=s-R4O6IkSZU&NR=1

Μάνος Ξυδούς - «Άχρηστα ρολόγια»

Δυστυχώς αποδείχτηκαν άχρηστα όντως τα ρολόγια για τον Μάνο Ξυδού

http://www.youtube.com/watch?v=N2V8dN_iRAY&feature=related

Παιδιά χαμογελάτε γιατί τα ρολόγια κάποτε σταματούν…

από την Ηλιόπετρα του Οκτάβιο Παζ

...........................................................

άπλωσε το χέρι,

κυρά εσύ των σπόρων που είναι μέρες,

η μέρα υψούται στ’ άπειρο, βλασταίνει,

θνητή γεννιέται κι όμως δεν πεθαίνει,

κάθε μια μέρα είναι και γέννα, κάθε

ανατολή, σαν ανατέλλουμε όλοι

και ο ήλιος ανατέλλει με ήλιου πρόσωπο

κι ο γείτονας κι αυτός με το δικό του

το πρόσωπο, που είναι το πρόσωπο όλων,

πύλη του είναι, ανάτειλε, έλα,

κάνε να δώ την όψη αυτής της μέρας,

κάνε να δώ την όψη αυτής της νύχτας,

όλα συνέχονται, τα πάντα αλλάζουν,

αψίδα του αίματος, σφυγμών γεφύρι,

στην άλλη όχθη πάρε με της νύχτας,

όπου εγώ είμ’ εσύ και όλοι, ενωμένοι

στων αντωνυμιών μέσα το κράτος,

……………………………………..

(σε μετάφραση Κώστα Κουτσουρέλη)

Μαντινάδες πασχαλιάτικες

Όσες κροτίδες πέφτουνε
το Πάσχα στον αέρα,
τόσες χαρές σου εύχομαι
να έχεις κάθε μέρα.

Ήθελα μες τση φούχτες μου
χαρές χιλιάδες νά ‘χα,
να στσι μοιράσω απλόχερα
ετούτονε το Πάσχα.

Ως αναστήθηκ' ο Χριστός
και άνθισε η φύση,
ν' αναστηθεί κι η τσέπη μας
που άδειασ' απ' την κρίση.

Με τα φτερά τσ' Ανάστασης
δρομολογώ τη σκέψη,
πέμπω σου την αγάπη μου
πασχαλινό πεσκέσι.

Χριστός Ανέστη 'θελα πω,
σε φίλο μπιστεμένο,
με μερακλίδικη καρδιά,
πολιοκανακεμένο.

Λογιώ-λογιώ ‘ναι οι ευχές
σαν της Λαμπρής κροτίδες,
εύχομαι να χαμογελάς
πάντα στις καταιγίδες.

Ωσάν την λάμψη του κεριού
τσ' ανάστασης το βράδυ...
Να 'ναι η ζωή σου φωτεινή
χωρίς σταλιά σκοτάδι...

Όταν με φως τσ΄ Ανάστασης

ανάψεις το κερί σου

Κάθε αχτίνα μια χαρά

να γίνει στη ζωή σου

Το άγιο φως τση Ανάστασης

να λάμψει στη ζωή σου

Κι όλου του κόσμου οι χαρές

να βρίσκονται μαζί σου.

 

Η φλόγα της Ανάστασης

ν’ ανάψει στην καρδιά σου

και να κρατήσει ζωντανά

όλα τα όνειρά σου.

Ανάσταση σου εύχομαι 
να έρθει στη ψυχή σου
ότι και να ονειρεύεσαι 
να το βρεις στη ζωή σου!

8 του Μάρτη - Δυό ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη

Ο αιώνιος διάλογος

Κι ο άντρας είπε: πεινώ.
Κι η γυναίκα του έβαλε ψωμί στο τραπέζι.
Κι ο άντρας απόφαγε.
Κι η γυναίκα τον κοίταζε πάντα.
Κι η γυναίκα είπε: είσαι δυνατός, μα δεν σε τρομάζω.
Κι ο άντρας είπε: είσαι όμορφη και όμως φοβάμαι.
Κι ο άντρας έδειξε το κρεβάτι τους.
Κι η γυναίκα ανέβηκε, σαν έτοιμη για θυσία.
Κι ο άντρας είπε: διψώ. Κι εκείνη σήκωσε σαν πηγή τον μαστό της.
Κι ο άντρας την άγγιξε. Κι η γυναίκα επληρώθη.
Κι η γυναίκα ακούμπησε ταπεινά το κεφάλι της στα πλευρά του.
Και κείνος κοίταζε πέρα, πολύ μακριά.
Κι ο άντρας είπε: θα ΄θελα να ΄μαι θεός.
Κι η γυναίκα είπε: θα γεννήσω σε λίγο.
Κι η γυναίκα αποκοιμήθηκε.
Κι ο άντρας αποκοιμήθηκε.
Και μια μέρα καινούργια ξημέρωσε.

Ο διάλογος δεν είναι αιώνιος

Η πόρτα έτριξε, κι ο άντρας μπήκε στο σπίτι.
Η γυναίκα ακούμπησε στο τραπέζι ένα πιάτο φακή.

Χιόνιζε.

Ο άντρας σηκώθηκε κι αγνάντεψε απ' το παράθυρο.
Η γυναίκα πήρε το πιάτο του άντρα, κι αργά, άρχισε να τρώει το λίγο φαΐ που' χε απομείνει.

Όταν πλάγιασαν ο άντρας της χούφτωσε τα στήθεια.
Ήθελε να ξεχάσει.

Η γυναίκα έκανε να τον αποφύγει.
Μα ήταν νέα ακόμα.

Τελείωσαν
Χωρίς κάν να φιληθούν.

Ο άντρας έμεινε λίγο με τα μάτια ανοιχτά μές στο σκοτάδι

κι αποκοιμήθηκε .

Η γυναίκα σηκώθηκε αθόρυβα, και πηγαίνοντας στην άκρη της κάμαρας, απόμερα έκλαψε.

Έξω, όλο χιόνιζε.

The Griko Language - Apulia's Official Tourism Portal - Tourism Department and Tourism Promotion

The Griko Language - Apulia's Official Tourism Portal - Tourism Department and Tourism Promotion

Από τον Ερωτόκριτο

του Βιτσέντζου Κορνάρου

.........................................................................
Τα μάτια δεν καλοθωρού στο μάκρεμα του τόπου,
μα πλια μακρά και πλια καλά θωρεί η καρδιά τ’ αθρώπου·
εκείνη βλέπει στα μακρά και στα κοντά γνωρίζει
και σ’ ένα τόπο βρίσκεται κ’ εισέ πολλούς γυρίζει.
Τα μάτια, να ’ναι κι ανοιχτά, τη νύκτα δε θωρούσι·
νύκτα και μέρα της καρδιάς τα μάτια συντηρούσι.
Χίλια μάτιά ’χει ο λογισμός, μερόνυχτα βιγλίζου·
χίλια η καρδιά και πλιότερα κι ουδεποτέ σφαλίζου
.......................................................................
Άφις τσι μήνες να διαβού, το χρόνο να περάσει,
τ’ άγρια θεριά μερώνουσι με τον καιρό στα δάση·
με τον καιρό τα δύσκολα και τα βαρά αλαφραίνου,
οι ανάγκες, πάθη κι αρρωστιές γιατρεύγουνται και γιαίνου·
με τον καιρό οι ανεμικές κ’ οι ταραχές σκολάζου
και τα ζεστά κρυαίνουσι, τα μαργωμένα βράζου·
με τον καιρόν οι συννεφιές παύγουσι κ’ οι αντάρες
κ’ ευκές μεγάλες γίνουνται με τον καιρό οι κατάρες.
........................................................................