Προσπάθησε μ’ όση καρδιά σ’ απομένει: Καλό μήνα με Μανόλη Αναγνωστάκη και Soloup

 
Προσπάθησε μ’ όση καρδιά σ’ απομένει, χάραξε
    τούτες τις δυο γραμμές σταυρωτά
Ύστερα γέλασε πάλι, δοκίμασε τη νιότη σου
    ακόμα μιαν Άνοιξη· δεν είναι μάταιο
Μη θυμηθείς κάποια μέρα κάποιον που έφευγε με
    δυο πληγωμένες παλάμες
Ήμουνα εγώ που σου ’λεγα πάντα: φεύγοντας
    ήτανε πια πολύ αργά
Κι είχαμε ακόμα πολλή πίκρα πολλή μνήμη πολλή
    νόηση
Κι η αγάπη είναι πάντα όμορφη ακόμα κι όταν δεν
    ψιθυρίζει παρά με δυο αβέβαια ανήσυχα χείλη
Κι όταν δε μένει παρά σα δυο χαρακιές σ’ ένα
    λευκό περιθώριο
Προσπάθησε, πάλεψε ακόμα, ένα τόσο μικρό
    ασήμαντο διάστημα
Σβήσε μια ακατανόητη παρένθεση μην τραυματίζεις
    την αμέριμνη ζωή σου.

[...]

Ξέχασε, ξέχασε πάντα —φτάνει μια στάλα
    καινούριας ζωής—
Ένα παλιό κυριακάτικο δειλινό με δυο σπασμένες
    καρέκλες στο «Καφενείο των Ναυτικών»
Εκείνον π’ αγάπησες κάποτε κι ίσως νοστάλγησες
    κάποια στιγμή το γυρισμό του.

Με το ποίημα «Ι»* του Μανόλη Αναγνωστάκη από τη συλλογή Εποχές 2 μετράμε τις μέρες του Φλεβάρη, όπως επιλέχτηκε στο καλαίσθητο ημερολόγιο της εφημερίδας «Εποχή» που κυκλοφόρησε αφιερωμένο στον σπουδαίο μας ποιητή για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 από τον θάνατό του. Το ημερολόγιο γίνεται ακόμη πιο πλούσιο και ελκυστικό με τα έργα σημαντικών σκιτσογράφων βασισμένα στο ποίημα του μήνα κάθε φορά. Για τον Φεβρουάριο το σκίτσο είναι του επίσης σπουδαίου σκιτσογράφου Soloup**.

Νομίζω ταιριαστό. Καλό μήνα, λοιπόν!

 -----------------------------------------------------------------------------------

* Αντέγραψα το παραπάνω απόσπασμα από τον τόμο «Τα Ποιήματα 1941-1971», εκδ. Στιγμή 1992, σ. 45.

** κατά κόσμον, Αντώνης Νικολόπουλος, είχα γράψει κι εδώ: https://katerinatoraki.blogspot.com/2015/03/soloup.html