Τόση χαρά δεν την μπορούν τα μάτια ... Καλώς ήρθες Άνοιξη!

Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.

Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
ὅλες τὶς στέρνες τ' οὐρανοῦ
νὰ στὶς γιομίσω.


Καλή Άνοιξη! Σήμερα αντιγράφω την ιδέα και το υλικό όλο από την Βιβή Γ. και την γεμάτη ομορφιά ανάρτησή της στη Λέσχη ανάγνωσης Degas με τις αμυγδαλιές και από την Rosa Mund  που έστειλε το βίντεο με το ποίημα του Νικηφόρου Βρετάκου μελοποιημένο από την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου. Το παραπάνω είναι από τη συλλογή "Το Ποτάμι και ο Χρόνος". Γράφει σ' ένα άλλο ποίημα της ίδιας συλλογής:

Υπάρχουν σπίτια στον κόσμο 
Που δεν έχουν κανένα παράθυρο. 
Ούτε καν για ένα άστρο, 
Ούτε για ένα κλωνάρι μυγδαλιάς, για ένα στάχυ 
Ή για μιαν ηλιαχτίδα διπλωμένη στα τέσσερα, 
Σαν ένα γράμμα που το στέλνει ο Θεός. 
(Τέτοιο γράμμα δεν έλαβες). 

Αμυγδαλιά του Βαν Γκογκ, αντιγραφή από τη Λέσχη ανάγνωσης Degas

Ας μείνουμε στην ομορφιά της αμυγδαλιάς, στην ομορφιά της Άνοιξης. Χαρισμένη η ανάρτηση στη φίλη μου τη Ν. που σήμερα έχει γενέθλια!

Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν τὰ μάτια μου ...

----------
Σημ. Το ποίημα "Μια μυγδαλιά και δίπλα της" είναι αντιγραφή από το Σταμνί της ποίησης