Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Οι βιβλιοθήκες, ο Σύριζα και η βάσανος για μια πρόταση πάνω σε "χειροπιαστά οράματα"


"Σώστε όλες τις βιβλιοθήκες του Λίβερπουλ", γράφει ένα από τα πανώ της διαδήλωσης

Πριν από δύο μέρες διάβασα στην ηλεκτρονική έκδοση της Guardian την είδηση ότι αρκετοί συγγραφείς πρωτοστάτησαν στη διαδήλωση που έγινε στο Λίβερπουλ για να μην κλείσουν οι 11 από τις 18 δημοτικές βιβλιοθήκες, όπως, για οικονομικούς λόγους, αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Και άλλες φορές έχουμε δει τα τελευταία χρόνια διαμαρτυρίες "επωνύμων" αλλά και απλών πολιτών (και ακτιβιστών όπως του Occupy London κ.ά.) στην Αγγλία, όταν επιχειρείται το κλείσιμο βιβλιοθηκών στο πλαίσιο πολιτικών λιτότητας, περιορισμού δαπανών κτλ. 

Και κάθε φορά, θυμάμαι, αναρωτιόμουν ποια μπορεί να ήταν άραγε η αντίδραση αντίστοιχα στον τόπο μας. Οι σκέψεις αυτές μου έρχονται και τώρα πάλι, έχοντας στο μυαλό μου την πρόταση του Σύριζα για τον πολιτισμό, όπου αναφέρεται και στις βιβλιοθήκες. 

Αν και δεν έχω αναστολές στη δημόσια έκφραση της άποψής μου, περίμενα για μερικές μέρες κάποια παρέμβαση, κάποιες αναφορές, ώστε να μην βγαίνω πάλι σαν μαϊντανός να γκρινιάζω δημόσια (σχεδόν) μόνη μου. Κι ενώ, δημόσια έχουν γραφτεί πολλά για την Πρόταση αυτή του Σύριζα, πουθενά όμως και κανείς δεν ασχολείται με τις βιβλιοθήκες. Ακόμη και η ανάρτηση του βιβλιοθηκάριου περιορίστηκε κύρια στους λόγους για τους οποίους σταμάτησε η στήλη του στην Αυγή (επίσης σοβαρό θέμα και πολιτισμού το ίδιο το γεγονός, ελπίζω να μην αποτελεί δείγμα γενικότερης νοοτροπίας και συμπεριφοράς).

Η αλήθεια είναι ότι μόλις ενημερώθηκα (από το Scoop.it της Δημόσιας βιβλιοθήκης Λειβαδιάς) για το κείμενο του Σύριζα, έστειλα (στις 29/9/2014) μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το παρακάτω κείμενο (πρόχειρα και γρήγορα γραμμένο) σε μερικούς φίλους, με κάποιους από τους οποίους μοιραζόμαστε συχνά τις σκέψεις μας με ένα καφέ.

"Θεωρώ ότι είναι δύο ξεχωριστά θέματα, άλλο το βιβλίο και άλλο οι βιβλιοθήκες. Το βιβλίο έχει να κάνει με αυτά που ήδη αναφέρονται στο κείμενο έτσι κι αλλιώς και κυρίως – καλώς ή κακώς, αλλά πάντως, για να είμαστε και ρεαλιστές, αναγκαία – με ζητήματα οικονομίας, αγοράς κτλ. Οι βιβλιοθήκες  έχουν βέβαια σχέση με το βιβλίο, όχι όμως άμεσα με τα προβλήματα της αγοράς,  επίσης είναι και άλλα πράγματα οι βιβλιοθήκες και θα έπρεπε να έχουμε μπεί ενεργά σε αυτό το διάλογο. Και τα άλλα πράγματα δεν είναι μόνο η ψηφιοποίηση, που στο κάτω κάτω γίνεται. Ένα ζήτημα που δεν θίγεται καθόλου στο κείμενο για τις βιβλιοθήκες είναι οι άνθρωποι. Επίσης, οι βιβλιοθήκες έχουν καθοριστικό ρόλο και  λόγο στον πληροφοριακό αλφαβητισμό, στον ψηφιακό αλφαβητισμό  εμπλέκονται και άλλοι θεσμοί. Το κείμενο για την Εθνική πολιτική βιβλιοθηκών και για το Δίκτυο είναι σύντομο, αναρωτιέμαι αν έχει γίνει πιο αναλυτική επεξεργασία. Η συμβολή των βιβλιοθηκών  στην εκπαίδευση και στην έρευνα είναι καθοριστική επίσης."

Το κείμενο της Πρότασης (και) για τις βιβλιοθήκες είναι λες γραμμένο στο πόδι, κάτι σαν συρραφή προτάσεων και δεν ξέρει κανείς ποιοί τις διατύπωσαν, τι έχουν στο μυαλό τους, αν έχουν επεξεργασμένο υλικό στα συρτάρια και τέλος πάντων αν έχουν στη σκέψη τους αρχή, μέση και τέλος για το πώς θα αντιμετωπίσει ο Σύριζα, αν γίνει Κυβέρνηση, και τα ζητήματα των βιβλιοθηκών.

Δεν είναι δυνατόν στην παρούσα ανάρτηση να δώσω πλήρη παρουσίαση των σκέψεων που έκανα διαβάζοντας την Πρόταση (δεν λέω Θέσεις, γιατί υποτίθεται ότι είναι σε διαβούλευση - δεν ξέρω με ποιο τρόπο - αλλά και γιατί δεν μπορεί αυτό το κείμενο να είναι οι Θέσεις του Σύριζα). Έχω ήδη γράψει σε παλιότερες αναρτήσεις κάποιες σκέψεις μου σχετικά με μια Εθνική Πολιτική Βιβλιοθηκών (π.χ.: Για μια Εθνική πολιτική βιβλίου και βιβλιοθηκών (μερικές πρώτες σκέψεις και ως συμβολή στις συζητήσεις που έχει ξεκινήσει ο Σύριζα) στις 28/1/2014 και Δημόσιες βιβλιοθήκες και προϋποθέσεις για μια αριστερή πολιτική: συμβολής στο διάλογο συνέχεια... στις 5/2/2014).

Ξεκινώ από τις θέσεις ότι στην Ελλάδα υπάρχουν βιβλιοθήκες, ότι υπάρχουν και πολύ καλά οργανωμένες βιβλιοθήκες, ότι υπάρχουν βιβλιοθήκες διαφόρων κατηγοριών (ακαδημαϊκές, δημόσιες, δημοτικές, ειδικές, ιατρικές, κτλ.), ότι υπάρχει (και) πολύ καλά εκπαιδευμένο προσωπικό, ότι η τεχνογνωσία του προσωπικού (κύρια στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες, αλλά όχι μόνο) είναι "ευρωπαϊκού" επιπέδου, ότι έχουν γίνει σημαντικά πράγματα στις βιβλιοθήκες τα τελευταία 20-30 χρόνια (χάρη στη θέληση και στις άοκνες προσπάθειες των ανθρώπων που δούλευαν στο χώρο, αλλά και χάρη στα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης, που όμως από μόνα τους, όπως φάνηκε, δεν αρκούν αφού δεν εξασφάλισαν τη συνέχιση της απασχόλησης των ανθρώπων και της λειτουργίας πολλών δραστηριοτήτων που είχαν ξεκινήσει). Υπάρχουν βέβαια και αρκετά σημεία με αρνητικό πρόσημο που σε μια άλλη  επεξεργασία θα μπορούσαν να παρουσιαστούν, δεν είναι όμως του παρόντος μια τέτοια αναφορά.

Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η συγκεκριμένη Πρόταση αφορά τις δημόσιες/δημοτικές (λαϊκές) βιβλιοθήκες αφού είναι πρόταση για τον Πολιτισμό (αν και είναι γνωστό ότι ακόμη και σε αυτό υπάρχει πρόβλημα αρμοδιοτήτων, πολλά εμπλεκόμενα υπουργεία κτλ.). Όμως, αναφέρονται κάπου αλλού οι άλλες κατηγορίες; Και πού τέλος πάντων αντιμετωπίζονται ως ολότητα, όταν το κείμενο ήδη κάνει λόγο για Εθνικό Δίκτυο Βιβλιοθηκών; Τελικά, τι είναι αυτό το Εθνικό Δίκτυο Βιβλιοθηκών; Υπάρχει επεξεργασμένο πρόγραμμα από το Σύριζα; Υπάρχει ομάδα που δουλεύει γι' αυτό; 

Κάναμε λόγο για Εθνικό Δίκτυο Βιβλιοθηκών στις αρχές της δεκαετίας του '80, όμως τότε δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα οργανωμένο. Υπάρχει ήδη μια εμπειρία στην Ελλάδα από τη λειτουργία ομάδων βιβλιοθηκών, όπως είναι οι ακαδημαϊκές και οι δημόσιες. Έχουν γίνει κατά καιρού ενέργειες για τις ιατρικές, οικονομικές κτλ. Το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης έχει το λεγόμενο Εθνικό Δίκτυο Επιστημονικών και Τεχνολογικών Βιβλιοθηκών (ΕΔΕΤΒ), όπως έχει ονοματίσει το σύνολο των βιβλιοθηκών που συμμετέχουν στο συλλογικό κατάλογο περιοδικών (μια εξαιρετικά σημαντική και χρήσιμη δραστηριότητα του ΕΚΤ για τις βιβλιοθήκες, με πρωτεργάτη το σημερινό Γενικό Διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης Φίλιππο Τσιμπόγλου και άλλους καλούς και άξιους βιβλιοθηκονόμους, κάποιοι από τους οποίους το λειτουργούν μέχρι και σήμερα). Δίκτυο έχει δημιουργήσει και το Ίδρυμα Νιάρχου με την ομάδα δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών που συμμετέχουν στο Future Library (ένα θέμα που δεν θίγεται καθόλου στο κείμενο, για το οποίο όμως χρειάζεται μια θέση, όχι απαραίτητα αρνητική, όμως μια θέση για μια στάση απέναντι στους μικρούς και τους μεγάλους χορηγούς και "ευεργέτες"). Πώς δένουν λοιπόν όλα αυτά με το προτεινόμενο Δίκτυο;

Πώς και γιατί ενεπλάκη η Βιβλιοθήκη της Βουλής στο ρόλο του συντονιστή μαζί με την Εθνική Βιβλιοθήκη; Και αν γίνει αυτό (που κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται), ποιος θα είναι ο ρόλος της; Και μάλιστα, να σημειώσω εδώ ότι προτείνεται οι δύο αυτές βιβλιοθήκες "να λειτουργούν καθοδηγητικά για όλες τις υπόλοιπες, χωρίς όμως να τις υποκαθιστούν και να τις υποβαθμίζουν". Μα σε ποια εποχή βρισκόμαστε; Πώς θεωρούμε ότι λειτουργούν οι θεσμοί και οι άνθρωποι; Είναι δυνατόν ακόμη και η Εθνική Βιβλιοθήκη να καθοδηγεί; Ας το θεωρήσω κακή χρήση της ελληνικής γλώσσας (που δεν συγχωρείται βέβαια σε ένα τέτοιο κείμενο, γιατί φοβάμαι μην εκφράζει αντίληψη και οπωσδήποτε ελλιπή γνώση ή και άγνοια της κατάστασης).

Παρακάτω:

Τι σημαίνει "χάραξη και υλοποίηση Εθνικής Πολιτικής για τις Βιβλιοθήκες της χώρας" (μα αυτήν περίμενα να διατυπώνεται στην Πρόταση)

Τι σημαίνει "εφαρμογή των διεθνών προτύπων και πρακτικών" (εδώ πιάνω και αδιάβαστο τον συντάκτη, οι βιβλιοθήκες δεν μπορούν πλέον να δουλεύουν χωρίς την εφαρμογή προτύπων και αυτό κάνουν)

Τι σημαίνει "οργάνωση μιας πλατφόρμας συνεργασίας, συντονισμού και δικτύωσης όλων των κατηγοριών των βιβλιοθηκών μέσα στα όρια κάθε περιφέρειας και μέσα στο πλαίσιο αρμοδιοτήτων του Περιφερειάρχη της"  (!!!!)

Και το κεφάλαιο για τις Βιβλιοθήκες τελειώνει με ένα ευχολόγιο για τη χάραξη Εθνικής Πολιτικής, με τις βιβλιοθήκες ως 

"έργου βασικής υποδομής

·                  για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης,
·                  τη διά βίου εκπαίδευση των πολιτών,
·                  την επαγγελματική πληροφόρηση και ενημέρωση,
·                  τον ψηφιακό αλφαβητισμό και την εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες,
·                  την πολιτισμική και πολιτιστική καλλιέργεια των πολιτών."


Αυτά για τις βιβλιοθήκες, παρακάτω όμως στις Νομοθετικές παρεμβάσεις για την εκδοτική αγορά, το κείμενο ξαναθυμάται τις βιβλιοθήκες:

"§     ψηφιοποίηση αρχείων-βιβλιοθηκών
§     διασφάλιση της δημόσιας διαχείρισης ψηφιακού υλικού Αρχείων – Βιβλιοθηκών"

§     ψηφιοποίηση αρχείων-βιβλιοθηκών
§     διασφάλιση της δημόσιας διαχείρισης ψηφιακού υλικού Αρχείων – Βιβλιοθηκών
- See more at: http://left.gr/news/i-protasi-toy-syriza-gia-ton-politismo#sthash.C1iFIE0b.dpuf


Ως κατακλείδα, πιστεύω ότι ο Σύριζα είναι καλό να δει με σοβαρότητα τον τομέα των βιβλιοθηκών (αν και ... "απλοϊκά" σκεπτόμενη, παραπέμπω και στην ανάρτηση  Ο Λένιν και οι βιβλιοθήκες: μία σχέση βαθειά και διαρκής, 21/1/2014), να τον δει χωριστά και ανεξάρτητα από τον τομέα του βιβλίου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιοχές με επικαλύψεις και κοινά ζητήματα. Αυτά θα φανούν στην πορεία και θα αντιμετωπίζονται από κοινού. Η αφετηρία όμως πρέπει να είναι διαφορετική. Επίσης, καλό είναι να μη δειλιάζει να ακού(σ)ει τους ανθρώπους του χώρου των βιβλιοθηκών (και όχι μόνο βέβαια), να έχει ανοιχτή και δημοκρατική ματιά στα πράγματα. Και ένα σημείο ακόμη: το Google δεν υποκατέστησε τις βιβλιοθήκες (όπως πολλοί, εκπαιδευτικοί και άλλοι λένε), όμως αυτό τι σημαίνει; Ξέρουμε;

Και για να επιστρέψω στην εικόνα από το Λίβερπουλ, πώς θα ήταν δυνατόν κι εμείς να κάνουμε το ίδιο, και να κάνουμε σημαία το σύνθημα "Πάμε βιβλιοθήκη"; Να μια ιδέα για την Εθνική ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε Πολιτική Βιβλιοθηκών.


Υστερόγραφο

Πριν από ένα χρόνο, συγκεντρωθήκαμε κάποιοι άνθρωποι, εκτός κομματικών μηχανισμών και διαβουλεύσεων, με σκοπό και θέληση να δούμε τα ζητήματα αυτά (όπως κάναμε παλιά) με λεπτομέρειες, ώστε να είμαστε σε θέση να διατυπώσουμε (και να δώσουμε) κάποιες προτάσεις. Δυστυχώς δεν ενθαρρυνθήκαμε, αντίθετα μάλιστα, πήραμε ξαφνικά ένα απόγευμα την είδηση (πάλι από αλλού) ότι ο Σύριζα διοργανώνει από την επόμενη ημέρα ένα τριήμερο για το βιβλίο και τις βιβλιοθήκες. Έγινε κι εκεί μια συζήτηση, δεν υπήρξε όμως συνέχεια, και τελικά δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο η Πρόταση για τις βιβλιοθήκες! Κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο... Αγαπητέ βιβλιοθηκάριε, δεν φταίει (μόνο) η τυχόν έλλειψη συντονιστή. Δεν θα λύσει το πρόβλημα ένα περιοδικό. Εκεί που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι ότι λείπουν οι συνεργασίες και οι επεξεργασίες. Τα χειροπιαστά οράματα (τί ωραία έκφραση, αλήθεια, την αντιγράφω κι εγώ κι ευγνωμονώ την καλή φίλη που πρώτη την είπε) θέλουν δουλειά, θέλουν μέτρο, θέλουν ήθος, θέλουν ανιδιοτέλεια, θέλουν δουλειά!

7 σχόλια:

  1. Έχει ενδιαφέρον από ποιους, σε ποιους και πόσο διακινούνται ορισμένα κείμενα αυτές τις μέρες. Θα ήθελα κανονικά να σχολιάσω όλο το κείμενό σου, όχι απαραίτητα να αντιπαρατεθώ στα επιχειρήματά του. Σκέφτομαι όσους το διάβασαν και δεν μπήκαν στον κόπο κάπως να απαντήσουν, την ίδια ώρα που στο φβ, εντός έδρας του επικοινωνιακού τους παιχνιδιού χρησιμοποιούν κανιβαλικά την κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ και όχι τη συνολική λογική του κειμένου. Είναι οι ίδιοι που διακίνησαν και το "κομμένο" άρθρο του Βιβλιοθηκάριου, όταν "έκρυβαν" άλλα άρθρα που δεν είχαν κοπεί... (2500 "χτυπήματα" είχε η ανάρτηση που αναφέρει την πράξη της Αυγής στο μπλογκ μου- και πόσεοι το διάβασαν στις διάφορες αναπαραγωγές του από άλλα site). Εγώ πάντως το κείμενό σου αυτό το έστειλα στη λίστα των μελών της επιτροπής πολιτισμού toy ΣΥΡΙΖΑ.

    Να αποφύγω να σχολιάσω τα ουσιώδη, με τη σκέψη κάπως να ασχοληθώ κι εγώ με αυτά σε ανάρτηση στο μπλογκ. Θέλω όμως να απαντήσω σε κάτι που με "θίγει": ο "Βιβλιοθηκάριος" ασχολήθηκε με τη λογοκρισία από την Αυγή γιατί α) έγινε 2 μέρες πριν την ανακοίνωση των προτάσεων για τον πολιτισμό β)γιατί και εντός του ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να ρίξει λίγο οινόπνευμα αυτοκριτικής (με τα ανάλογα αποτελέσματα). Το θεωρώ σημαντικό θέμα για να ξεμπερδεύω εύκολα και γρήγορα μαζί του, πόσο μάλλον που ο χρόνος μου είναι εξαιρετικά φορτωμένος αυτές τις μέρες με ποικίλες υποχρεώσεις.

    υγ: είχα δεν είχα.... πάλι 'σεντόνι' άπλωσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θα ήθελα να πω γι' αυτούς που τυχόν χρησιμοποιούν το κείμενό μου για να σπεκουλάρουν πάνω στο Σύριζα, ότι το ιδιαίτερο και αν θέλεις η ομορφιά και ο πλούτος στην Αριστερά είναι ακριβώς η δυνατότητα να σκεφτόμαστε, να προβληματιζόμαστε και να συζητάμε. Δεν επέλεξα τυχαία τη λέξη βάσανο για τον τίτλο.
    Βασανίστηκα για μέρες αν και τι θα γράψω. Με βασανίζει τί στο καλό θα γίνει σ' αυτό τον τόπο και με βασανίζει όταν δεν μιλάμε ανοιχτά για σοβαρά πράγματα αλλά χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο για να περνάει η ώρα. Με βασανίζουν όμως και συμπεριφορές και νοοτροπίες που δείχνουν να προσπερνούν αυτή την ομορφιά της Αριστεράς για χάρη... τίνος αλήθεια;
    Πάντως, για να επιστρέψω στην ουσία, θα ήταν χρήσιμο να υπάρχει διάλογος. Οι αντίθετες απόψεις, οι συμπληρώσεις, μόνο καλό θα κάνουν.
    Και ένα σχόλιο: δεν αρκεί να κάνουμε εκδηλώσεις μέσα στις βιβλιοθήκες για να δείξουμε πόσο εκτιμούμε το βιβλίο και τις βιβλιοθήκες. Ούτε οι "λαϊκές" βιβλιοθήκες είναι μόνο για μόστρα. Το βιβλιοστάσιο της δημοτικής βιβλιοθήκης της Αθήνας είναι κλειστό, μονίμως, όχι προσωρινά, γιατί ... έχει υπολογιστές για πρόσβαση στον κατάλογο. Αρκεί αυτό; Για μεταφορά ο προβληματισμός μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ πάλι θα ήθελα αυτή η συζήτηση να γίνει και εκτός πλαισίου σύριζα. να γίνει από όλους και όλες μας που θα θέλαμε να αντιπαρατεθούμε δημιουργικά στη λογική της επιχειρηματικοποίησης των βιβλιοθηκών. Σκαλίζοντας μια πρόταση για τις βιβλιοθήκες, δουλεύοντας με τις κοινότητες που εξυπηρετούμε, εμείς που εργαζόμαστε στο χώρο, εμείς που αντιλαμβανόμαστε πως όλα στο τέλος της γραμμής είναι πολιτική.
    Ειρήνη Δαφέρμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θα ήθελα να πω γι' αυτούς που τυχόν χρησιμοποιούν το κείμενό μου για να σπεκουλάρουν πάνω στο Σύριζα, ότι το ιδιαίτερο και αν θέλεις η ομορφιά και ο πλούτος στην Αριστερά είναι ακριβώς η δυνατότητα να σκεφτόμαστε, να προβληματιζόμαστε και να συζητάμε.

    Δεν είναι αποκλειστικότητα της αριστεράς αυτό. Δεν είναι καν τομέας στον οποίον τα πάει ιδιαίτερα καλά, γιατί έχει αδιαπραγμάτευτες αρχές και ό,τι έχει αδιαπραγμάτευτες αρχές δεν τα πάει ποτέ καλά με την πραγματικότητα (ή, εδώ που τα λέμε, με τις αντίθετες γνώμες).

    Για παράδειγμα η πολιτική στην οποία ασκείτε κριτική υποτίθεται πως είναι το τελικό αποτέλεσμα πάρα πολλών μηνών προβληματισμού, σκέψης και συζήτησης. Και τελικά τι είναι; Κοινοτοπίες επί κοινοτοπιών με μοναδική χειροπιαστή πρόταση να μπει φόρος στα νέα ψηφιακά μέσα και στο Ιντερνετ για να χρηματοδοτούνται ελληνικές ταινίες (που αφήνεται ως άσκηση αν είναι προοδευτική ή όχι), αλλά και καθορισμός του περιεχομένου που θα βλέπει ο κόσμος από επιτροπές.

    Αυτό απαντά και γιατί η βιβλιοθήκη της Βουλής αποκτά συντονιστικό ρόλο: οι άνθρωποι πιστεύουν ΡΗΤΑ στο δικαίωμα της (δικιάς τους) κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να καθορίζει τη σκέψη, οπότε τι πιο φυσικό από το να έχει εξέχοντα ρόλο η βιβλιοθήκη της Βουλής.

    Κι ας φαντάζεσετε εσείς ότι ανήκετε σε κάποιο χώρο που φημίζεται για τα ανοιχτά του μυαλά.

    Εναλλακτικά: κι εμείς οι υπόλοιποι διατηρούμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε και να προβληματιζόμαστε, και άμα θέλουμε με αφορμή του κείμενό σας να προβληματιστούμε για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σοβαρή/δημοκρατική πρόταση για τις βιβλιοθήκες, θα το κάνουμε, γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής, και με δυο απλά λογάκια, ΔΕΝ ΕΧΕΙ.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή Ειρήνη, την πρόταση του Σύριζα σχολιάζουμε εδώ. Μακάρι να γινόταν αυτό που λες, συστηματικά όμως και όχι από δω και από κει, και να το χρησιμοποιήσει ή να το υιοθετήσει οποιοδήποτε κόμμα. Γιατί βέβαια, προβληματισμός και συζήτηση θα μπορούσε να υπάρχει σε οποιοδήποτε ιδεολογικό ή πολιτικό χώρο, απαντώντας εν μέρει έμμεσα και στον ανώνυμο, στον οποίο όμως δε συνεχίζω ακριβώς γιατί είναι ανώνυμος και γιατί σχολιάζει με εμπάθεια χωρίς να δείχνει να τοποθετείται επί της ουσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και το κείμενό σας κ. Τοράκη αλλά και τα σχόλια από κάτω. Θέλω να σταθώ σε δύο μόνο σημεία. Το ένα είναι ότι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως για πρώτη φορά σε πρόταση κόμματος για τον πολιτισμό υπάρχει ειδική και εκτενής αναφορά στις βιβλιοθήκες, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε με αυτές τις θέσεις ή όχι. Οφείλουμε, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε πως προφανώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι (χωρίς να ξέρω ή να με αφορά απαραίτητα ποιοι) που κατάφεραν να πείσουν ένα κόμμα να ασχοληθεί με το θέμα των βιβλιοθηκών και να το βάλει στην ατζέντα και μάλλον ψηλά (όταν λέτε ότι υπήρξε τριήμερη συζήτηση για το βιβλίο και τις βιβλιοθήκες κλπ).
    Το δεύτερο σημείο είναι πως ως επαγγελματίας ή/και επιστήμονας του χώρου των βιβλιοθηκών, αν απαλλαγώ από την οποιαδήποτε κομματική ή πολιτική ταυτότητα, πριν με απασχολήσει η θέση ενός κόμματος γι' αυτές, θα με προβληματίσει το αν εγώ και ο/η κάθε εγώ που εμπλέκεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σ' αυτό το χώρο έχουμε ξεκαθαρίσει τι θέλουμε από τις ελληνικές βιβλιοθήκες. Θεωρώ περισσότερο θεμελιώδη μια συζήτηση για το ρόλο των βιβλιοθηκών και το τι θέλει η ελληνική κοινωνία από αυτές. Και αφού καταλήξουμε και ορίσουμε αυτά τα βασικά με μια ουσιαστική διαβούλευση στην οποία θα συμμετέχει η κοινωνία και όχι η μια ή η άλλη ομάδα, να συζητήσουμε ποιος πολιτικός χώρος θα θελήσει/μπορέσει να υπηρετήσει αυτή την κοινωνία καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κοινωνία, αγαπητή Αφροδίτη, είμαστε όλοι, και τα άτομα και οι ομάδες που πρωτοβουλιακά φτιάχνουμε για να συζητήσουμε κάποια πράγματα. Πώς ορίζουμε την κοινωνία; Και τι θα πει ουσιαστική διαβούλευση τελικά; Και ποιος θα αναλάβει να την ξεκινήσει;
    Αν ρωτούσαν εμένα θα σκεφτόμουν τις εξής εναλλακτικές εκδοχές: ένα άτομο, κάποια άτομα που έχουν κοινές ανησυχίες και φτιάχνουν μια άτυπη ομάδα, ένας συλλογικός φορέας (συνδικαλιστικός, επιστημονικός, εκπαιδευτικός κτλ.), ένα κόμμα.
    Εδώ κρίνουμε το κόμμα που, όπως πολύ σωστά λες, μπράβο που πήρε αυτή την πρωτοβουλία. Είναι τόσο δύσκολο τελικά να συμβάλουμε σε αυτό τον προβληματισμό, δεν θα βοηθήσει αλήθεια, όχι μόνο το συγκεκριμένο κόμμα αλλά και αυτό που λες κοινωνία. Γιατί δεν είναι θεμελιώδες να συζητήσουμε - έστω και με την ευκαιρία της πρότασης του συγκεκριμένου κόμματος - τι μπορεί να περιέχει μια πρόταση για Εθνική Πολιτική Βιβλιοθηκών, τι είναι αυτό το Δίκτυο Βιβλιοθηκών, ποιος είναι ο ρόλος της Εθνικής Βιβλιοθήκης, αν συμφωνούμε για την εμπλοκή της Βιβλιοθήκης της Βουλής σε ρόλο "καθοδηγητικό" (!), τι λέμε για την ψηφιοποίηση, πώς εμπλέκονται οι διάφορες βιβλιοθήκες σε μια τέτοια πρόταση, τι λέμε για τα ιδρύματα-χορηγούς, τι λέμε για την εκπαίδευση, τι λείπει από τη συγκεκριμένη πρόταση, πού βρίσκονται οι άνθρωποι σε όλα αυτά κτλ κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή