Το βάλς των χαμένων ποιητών

Ήθελα να γράψω για το βάλς των χαμένων ονείρων
 http://www.youtube.com/watch?v=8QUdX_Wx26g&feature=player_embedded#!

και αυθόρμητα μου ήρθαν οι χαμένοι ποιητές http://www.greektube.org/content/view/115358/2/

αλλά ήχησαν  τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής


"... έτσι
που πρέπει
- ίσως νάν κι ανάγκη απόλυτη -
να παραβάλω
την όλη
κατάσταση
μ΄ένα γυαλί
που όταν
βάζης
το μάτι
βλέπεις
ένα βαθύ
πηγάδι
και στο
βάθος
ένα
πουλί"

Στη μνήμη του ανθρώπου που έφυγε την περασμένη Πέμπτη (διαδηλωτή στο Σύνταγμα).

"Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός..."

Καλή βδομάδα.

Καλή δύναμη!

"Να καεί να καεί ... η Βουλή";!!!

Βρισκόμουν τις προάλλες στο κέντρο της Αθήνας και  μια ομάδα παιδιών, μάλλον μαθητές ήταν, διαδήλωναν μπροστά από τη Βουλή με το σύνθημα  "Να καεί να καεί το μπορντέλο η Βουλή". Και σκεφτόμουν, αυτά τα παιδιά αλήθεια αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό το σύνθημα; Αλλά, ακόμη περισσότερο, αυτοί που είναι μέσα στη Βουλή αντιλαμβάνονατι το μέγεθος της ζημιάς στη νεολαία όταν φωνάζει ένα τέτοιο σύνθημα;

Και αυτό είναι το πιο σοβαρό. Γιατί το Υπουργείο Παιδείας μοίρασε DVD αντί βιβλίων, ήδη στην πρώτη δημοτικού τα ... πρωτάκια έχουν μάθημα πληροφορικής, την περασμένη χρονιά μοίρασαν υπολογιστές στα γυμνάσια!!! Οποία νεωτερικότητα!

Γίναμε μοντέρνοι, όχι όμως και σύγχρονοι. Μας απασχόλησε γιατί τα ονόματα των αρχείων και των φακέλων στα DVD είναι με λατινικούς χαρακτήρες κι έτσι δεν αντιδράσαμε επί της ουσίας στην ίδια την ενέργεια του Υπουργείου και στα παιδαγωγικά/παιδευτικά ζητήματα που μπαίνουν (αφήνω βέβαια και τα οικονομικά!!!).  Κάνουμε και καμπάνιες φιλαναγνωσίας, προωθούμε και το ηλεκτρονικό βιβλίο, μιλάμε και για την ηλεκρονική δυνατότητα αναζήτησης πληροφοριών, κλείνουμε και τις σχολικές βιβλιοθήκες, όλα μαζί ένας αχταρμάς. Και τα παιδιά δεν εμπιστεύονται κανέναν και τίποτα. Τελικά, αυτά τα παιδιά τι μπούσουλα έχουν;

Τα χρώματα

του Νίκου Αντωνάτου

Όχι, δεν έμεινα βαμμένος
μήτε με τ' ουρανού όταν ξεχύθηκε

το μπλε

μήτε με των καιρών όσο περίσσεψε
το αίμα

Το χρώμα που το διάλεξα εγώ
ξεθώριασε σε άλλων χέρια
κι ό,τι απόμεινε είναι
ένα πρόσωπο που ξέρει
με τον δικό του τρόπο να κοκκινίζει
ακόμη

και για τις ίδιες πάντα αιτίες.

Για τις τις μέρες που έρχονται  και για όσα γίνονται για μένα χωρίς εμένα ...  

Διαβάζουμε ημερολόγιο μέσα από το Twitter: μια πρωτότυπη αξιοποίηση ιστορικού αρχείου

Τι ξέρουμε για την ιστορία της Σκωτίας και τους Ιακωβίτες; Τι ξέρουμε για την Επανάσταση «Σαράντα – Πέντε»; Ξέρουμε ότι οι σκωτσέζικες φούστες καταργήθηκαν από τους Άγγλους μετά την εξέγερση των Ιακωβιτών το 1745; Ποια ήταν οι σχέση των Στιούαρτ με τους Ιακωβίτες;

Να μια ευκαιρία να μάθουμε για την ιστορία της Σκωτίας και της Αγγλίας, για τις πολιτικές και θρησκευτικές τοποθετήσεις των ηγετών τους. Και αυτά μέσα από μια πρωτότυπη εφαρμογή του μικροϊστολογίου, του Twitter, που μπορεί να τιτιβίζει, με λίγα λόγια κάθε φορά, και να μας μαθαίνει αλλά και να μας κεντρίζει (γιατί όχι) να μάθουμε και περισσότερα ανατρέχοντας σε άλλες πηγές. Είναι μια πρωτότυπη εφαρμογή η αξιοποίηση του Twitter για την παρουσίαση ενός ημερολογίου.

Αυτό έκαναν τα Αρχεία της Βασιλικής Τράπεζας της Σκωτίας (Royal Bank of Scotland) που για 10 εβδομάδες θα μπορεί κανείς να διαβάζει το ημερολόγιο του John Campbell, αρχιταμία της Τράπεζας την εποχή της επανάστασης του 1745 (έχει εκδοθεί και σε βιβλίο με τα στοιχεία: The Diary of John Campbell: a Scottish banker and the ‘Forty-Five’, Royal Bank of Scotland, 1995). Σημειώνεται ότι οι Ιακωβίτες υπό τον Charles Edward Stuart είχαν καταλάβει το Εδιμβούργο για το διάστημα 16 Σεπτεμβρίου έως 1 Νοεμβρίου 1745, που ήταν και η τελευταία εξέγερσή τους, ξεκινώντας από τον προηγούμενο αιώνα με τους Στιούαρτ και το βασιλιά Ιάκωβο. Στο ημερολόγιο του Campbell μπορεί κανείς να διαβάσει τα γεγονότα όπως τα περιγράφει και τις ενέργειες που έκανε ο ίδιος για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα προκειμένου η τράπεζα να είναι ασφαλής, αλλά και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την όμορφη πόλη του Εδιμβούργου.

Τα Αρχεία έχουν τις πληροφορίες σε μορφή σελίδων Wiki (http://heritagearchives.rbs.com/wiki/Welcome_to_RBS_Heritage_Online),

ενώ έχουν δημιουργήσει και σχετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα πάνω στο ίδιο θέμα (http://www.rbs.com/microsites/our-teaching-resources/content/curriculum-for-excellence/occupation-of-edinburgh/index.htm).

Διαβάζουμε το ημερολόγιο στο http://twitter.com/#!/JohnoftheBank για 10 εβδομάδες και ... παίρνουμε ιδέες. Καλή ανάγνωση.

Ας προσθέσουμε λοιπόν στον προβληματισμό μας στοιχεία για τις δυνατότητες, τις προϋποθέσεις, τα οφέλη και μη από τη χρήση των κοινωνικών δικτύων.

Η κυρία Νίνα έφυγε - στη μνήμη της Νίνας Σκανδάλη

Έφυγε από τη ζωή η Νίνα (Αλκμήνη) Σκανδάλη, η Καθηγήτρια Βιβλιοθηκονομίας, η ειδική της Τεκμηρίωσης, ο γλυκός άνθρωπος που έφερε στην Ελλάδα - μαζί με την Άννα Σολωμού - και μας έμαθε τι είναι η Τεκμηρίωση. Η κυρία Νίνα ήταν η δασκάλα. Και ήταν ένας γλυκός  και κομψός άνθρωπος, όλο ευγένεια, ακούραστη, δουλευταρού, και πολύ καλλιεργημένη. Πόσο χαιρόμουν όταν κουβεντιάζαμε για τις θεατρικές παραστάσεις και τις ταινίες που είχαμε δει (και είχε δει πολύ περισσότερες εκείνη) ή για τα βιβλία που είχαμε διαβάσει (και διάβαζε, διάβαζε συνεχώς ...).

Όσοι την είχαν καθηγήτρια στα ΤΕΙ θα έχουν να διηγηθούν πολλά και θα άξιζε να μας μεταφέρουν αυτό τον πλούτο. Για μένα, ήταν ο άνθρωπος της Τεκμηρίωσης, πάντα πλάι στην Αννούλα - τη Σολωμού. Στο ΤΕΕ μαζί στήσανε το 1976 το Γραφείο Τεκμηρίωσης, πρωτοποριακή δραστηριότητα για την Ελλάδα, έχοντας μεταφέρει όλη τη γνώση και την εμπειρία από τη Γαλλία όπου - αναγκαστικά  - ζούσαν την περίοδο της δικτατορίας. Το έργο του Τεχνικού Επιμελητηρίου συγκεντρώθηκε και οργανώθηκε επιστημονικά και σήμερα, χάρη στην πρωτοβουλία εκείνη, έχουμε τη δυνατότητα να αναζητούμε και να ανακτούμε πληροφορίες που αφορούν και/ή έχουν παραχθεί από το ΤΕΕ και από μηχανικούς. Η τεκμηρίωση περιελάμβανε περιγραφή, περίληψη (abstract) και λέξεις-κλειδιά (keywords), δεν είχε δηλαδή σε τίποτα να ζηλέψει από το έργο αντίστοιχων υπηρεσιών άλλων χωρών. Πρέπει δε να επισημάνουμε επίσης ότι χάρη στην πρωτοβουλία εκείνη αναπτύχθηκε, εξελίχθηκε και οργανώθηκε η τεχνική ορολογία στο ΤΕΕ, με τη συμβολή φυσικά και άλλων ανθρώπων (και η Μαίρη Παπαδάκη έχει φύγει, αυτή τόσο πρόωρα...)

Η κυρία Νίνα ήταν το πιο ενεργό και συνεπές μέλος της ΤΕ22, της Επιτροπής Τυποποίησης στην Τεκμηρίωση του ΕΛΟΤ που λειτουργεί με την υποστήριξη του ΤΕΕ. Εκείνη τελείωνε πρώτη τα κείμενά της, σε εκείνη ανατρέχαμε για κάθε απορία δική μας, εκείνη μας έλυνε τα προβλήματα και το δικό της κείμενο είχαμε σαν μπούσουλα για την απόδοση του τεράστιου προτύπου ISO 5127 (που μόλις πέρυσι τελειώσαμε) ακόμη και όταν, με δική της πρωτοβουλία, σταμάτησε να συμμετέχει στην Επιτροπή.

Από αριστερά η κυρία Νίνα, η Ματίνα Τσάφου, εγώ και η Μαρία Αραπάκη

Και βέβαια τα βιβλία της είναι αξεπέραστα, δεν έχουν ιστορική σημασία μόνο, είναι βασικά, απαραίτητα εγχειρίδια για τους βιβλιοθηκονόμους και για όσους θέλουν να έχουν μια συνολική ενημέρωση για το πεδίο της πληροφόρησης και τεκμηρίωσης, όπως το ονομάζει. Μακάρι να δίνονταν σε όλους τους φοιτητές, ας τα αναζητήσουν να τα διαβάσουν όσοι είναι στις βιβλιοθήκες. Έγραφε: "Η αποτελεσματικότητα των επιστημονικών πληροφοριακών δραστηριοτήτων εξαρτάται αφ' ενός από την ύπαρξη ενός καταρτισμένου και έμπειρου προσωπικού στα θέματα της Πληροφόρησης, αφ' ετέρου από την εξοικείωση όλων των επιστημόνων και τεχνικών με τις βασικές έννοιες και λειτουργίες της πληροφοριακής επιστήμης".

Η κυρία Νίνα (που ...  ήταν 5 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερη της Άννας της Σολωμού, έτσι μας έλεγε η Άννα και μεις γελούσαμε....) ήταν αγωνίστρια. Είχε περάσει και από τους φιλόξενους χώρους των  φυλακών και των ξερονησιών. Και όταν το 2002 πήγαμε "εκδρομή" πολλοί συνάδελφοι και φίλοι  στη Μακρόνησο (χάρη και στην πολύ καλή οργάνωση του Παναγιώτη του Σχίζα), είχε ετοιμάσει ένα  κείμενο για τις περιπτέτειές της, εκείνης και των άλλων γυναικών ,και εκεί μας το διάβασε και μείς δακρύσαμε.

Η κυρία Νίνα μας αφηγείται  τη ζωή στη Μακρόνησο, 2002

Ήταν ένας ωραίος άνθρωπος. Καλό ταξίδι κυρία Νίνα!

Στο σπίτι μου το Δεκέμβριο του 2005, όταν οργανώσαμε συνάντηση με  παλιά και νεότερα μέλη της ΤΕ 22 αλλά και άλλους συναδέλφους φίλους προς τιμήν της Άννας και της Νίνας (ήταν - χωρίς τήρηση καμίας σειράς - ο Γιώργος Μπώκος και η Γιάννα η Μανιάτη, η Η Ματίνα Τσάφου, η Βαλεντίνη Μονιάρου, η Στέλλα Χατζημαρή, η Νίκη Ζαχιώτη, η Γιάννα Δημοπούλου, η Ιωάννα Πολυδώρου, η Μαρία Αραπάκη, ο Παναγιώτης Σχίζας, ο Φίλιππας Τσιμπόγλου, η Ελευθερία Χαλβαδάκη, η Άννα Σκανδάλη, η Μαρία Γατσούλη, ο Βαγγέλης Καμαριωτάκης).

Η Βιβλιοθήκη στο Νίππος Αποκορώνου

Την Πανσέληνο του Αυγούστου, στις 13 Αυγούστου, διάλεξαν οι γυναίκες του Νίππους στον Αποκόρωνα Χανίων για να δεχτούν τους φίλους τους και να γιορτάσουν μαζί την έναρξη λειτουργίας της δανειστικής Βιβλιοθήκης του χωριού. Η Βιβλιοθήκη, έργο του Συλλόγου Γυναικών Νίππους "Περβολίτσια",  στεγάζεται στο πρώην νηπιαγωγείο. Διαθέτει πάνω από 2000 βιβλία, όλα δωρεές από Νιππιανούς αλλά και άλλους φίλους του χωριού και των ανθρώπων της, τα οποία έχουν καταχωρισθεί σε βιβλίο εισαγωγής και έχουν ταξιθετηθεί στα ράφια χωρισμένα σε γενικές θεματικές κατηγορίες. Ξεχωρίζουν τα βιβλία που αναφέρονται στην Κρήτη και συγκεκριμένα στην ιστορία της, στους ανθρώπους της, στους τόπους της, στη λαογραφία, στη μουσική και στα τραγούδια κτλ. Η συλλογή μπορεί να αποτελέσει σημαντική πηγή πληροφόρησης για όσους θέλουν να διαβάσουν για την Κρήτη (σημειώνεται ότι έχει βιβλία και ιστορικής σημασίας τα οποία δεν βρίσκονται πλέον στο εμπόριο), αλλά και πηγή ανάγνωσης λογοτεχνικών, ιστορικών και άλλων βιβλίων γενικότερου ενδιαφέροντος. Διαθέτει επίσης εγκυκλοπαίδειες, βιβλία μαγειρικής, καθώς και πολύ σημαντική συλλογή περιοδικών που εκδίδονται στην Κρήτη (όχι μόνο σύγχρονα, αλλά και παλαιότερων ετών, όπως τεύχη από την Κρητική Εστία και άλλα).
Η γιορτή έγινε στο προαύλιο του πρώην σχολείου, οι γυναίκες είχαν ετοιμάσει νηστήσιμες λιχουδιές (είναι ν' απορεί κανείς με τα τόσα διαφορετικά πιάτα που σερβίρονταν), όλο το χωριό - και ο Δήμος Αποκορώνου - συνέβαλε στην επιτυχία της βραδυάς, όλοι βοήθησαν, όχι μόνο  στα μαγειρέματα, αλλά και στο κουβάλημα, στο άσπρισμα, στο καθάρισμα, ήταν συγκινητική η εικόνα και μετά το τέλος της γιορτής πώς κινητοποιήθηκαν πάλι όλοι για να καθαρίσρι η αυλή και να μείνει όπως πρίν. Και ήταν συγκινητική η εικόνα των μικρών του χωριού, που πριν από λίγη ώρα χόρευαν ως συγκρότημα "Ακρίτες" και στο τέλος, με τις στολές ακόμη, μάζευαν τα τραπέζια μαζί με τις γυναίκες.

Και λοιπόν; Και μετά τι; Τί γίνεται με όλες αυτές τις βιβλιοθήκες στα χωριά;

Κατ'αρχήν γίνεται αυτό που μόλις περιέγραψα. Η συμμετοχή, η αλληλεγγύη, η συνεισφορά, η συνάντηση. Και μετά θα έρθουν και τ' άλλα. Ήδη, ιδέες πέσανε πολλές, να γίνει συνεργασία με τα σχολεία της περιοχής, να οργανωθούν βραδυές ανάγνωσης (ναι, δεν θα ήταν όμορφη μια βραδυά μαντινάδας;) κτλ, κτλ... Και με την ευκαιρία, να γνωρίσουμε τον τόπο μας και την ιστορία μας και να τιμήσουμε τους ανθρώπους της (πολύ καλή η αναφορά στο Ραφιόλι που έκανε το τοπικό κανάλι, πόσοι ντόπιοι ξέρουμε γιαυτό και δεν θα είχε ενδιαφέρον να ασχοληθούμε με την ετυμολογία των τοπωνυμίων και μια καλή ευκαιρία να ψάξουμε την ιστορία;). Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν άνθρωποι των γραμμάτων, πρόθυμοι να αξιοποιηθούν και να βοηθήσουν ουσιαστικά και με κάθε τρόπο, όπως η Μαρινέλλα Βλαχάκη (από τους σημαντικότερους δωρητές της Βιβλιοθήκης, συγγραφέας, ποιήτρια, ηθοποιός), οι ποιήτριες Ελένη Μαρινάκη, Αιμιλία Παπαβασιλείου, Στέλλα Αρκάδη), ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο Κρήτης Μένης Βαρουδάκης, ο καθηγητής Πληροφορικης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Σαράντος Καπιδάκης.

Καλοτάξιδη λοιπόν και αυτή η βιβλιοθήκη ...

Περισσότερα: 
http://www.haniotika-nea.gr/75646-%CE%94%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%9D%CE%AF%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82%20%20.html
http://petaxta.blogspot.com/2011/08/blog-post_22.html

Κάθε μήνα Αύγουστος (Χανιά)

Κοίτα σκοτεινιάζει.

Το λιμάνι φεγγάρι που ανάβει.

Κόκκινο το τζάμι

κι η ζωή μες το κύμα που σβήνει.

Δε μ' αφήνει...

Κάθε μήνας Αύγουστος, θάλασσα φωτιά,

τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα.

Κάθε μήνας Αύγουστος, τρέλα του Νοτιά.

Μέσα στα σοκάκια ξέφυγε η καρδιά,

εμείς θα 'μαστε εδώ για πάντα.

Πως ν' αντέξει ο θάνατος τέτοια μοιρασιά...

Πες μου, πόσο ακόμα,

το μελτέμι θα σπρώχνει κοντά σου.

Μέθυσε όλη η νύχτα

κι εγώ αλλάζω μορφή στα φιλιά σου

Στα φιλιά σου...

Στίχοι – Μουσική: Κώστας Λειβαδάς http://www.youtube.com/watch?v=qCMU1WyqHzE

Αύγουστος είναι

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα

και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα

μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι

να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα

του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία

να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη

κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη

φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι

με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι

προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει

πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι

είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης, Μουσική: Παντελής Θαλασσινός http://www.youtube.com/watch?v=0OSUdcd-ilQ

Και ο Αύγουστος του Νίκου Παπάζογλου http://www.youtube.com/watch?v=Ctt9UKG1DzE&feature=related

Και ο Αύγουστος του Οδυσσέα Ελύτη με το Βασίλη Γισδάκη, μουσική Μιχάλη Τρανουδάκη http://www.youtube.com/watch?v=LF0-flKMy6M&feature=related

και με τη Ρένα Κουμιώτη http://www.youtube.com/watch?v=9WTjL63r218

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε

πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε.

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε

κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε.

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι - Στη μνήμη Μιχάλη Κακογιάννη

Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι

κάποτε μου 'δινες, μόνο τη χαρά

μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ

δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια

τ' αστέρια σβήνουνε όταν με θωρεί

σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι

σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.

Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης

Μουσική: Μάνος Χατζηδάκης

με τη Μαρίκα Νίνου: http://www.youtube.com/watch?v=PuKnRYYlu_E

με τη Μελίνα Μερκούρη: http://www.youtube.com/watch?v=FFyJ_YoE2Nk&feature=related από τη Στέλλα

Κώστας Καρυωτάκης και Σωτήρης Πέτρουλας: Εις μνήμην...

Κιθάρες

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες

κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει,

στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει

στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.

Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη,

στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,

μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,

χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.

Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.

Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις

είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

Κώστας Καρυωτάκης (1896 – 1928)

Είμαστε Κάτι Ξεχαρβαλωμένες Κιθάρες, με το Χρήστο Θηβαίο σε μουσική Βασίλη Δημητρίου http://www.youtube.com/watch?v=EGLRnFEOUT4

 Σωτήρης Πέτρουλας

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

σε πήρε ο Λαμπράκης, σε πήρε η λευτεριά.

Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε.

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

Αηδόνι και λιοντάρι, βουνό και ξαστεριά.

Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε.

Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα

οδήγα το λαό σου, οδήγα μας μπροστά.

Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε

τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε.

Σωτήρης Πέτρουλας (1943-1965)

Στίχοι, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης http://www.youtube.com/watch?v=EGLRnFEOUT4

Τα τριζόνια

Γιώργος Σεφέρης

Το σπίτι γέμισε τριζόνια
χτυπούν σαν άρρυθμα ρολόγια
λαχανιασμένα. Και τα χρόνια

που ζούμε σαν αυτά χτυπούν
καθώς οι δίκαιοι σιωπούν
σα να μην είχαν τι να πουν.

Κάποτε τ' άκουσα στο Πήλιο
να σκάβουνε γοργά ένα σπήλαιο
μέσα στη νύχτα. Αλλά το φύλλο

της μοίρας τώρα το γυρίσαμε
και μας γνωρίσατε και σας γνωρίσαμε
από τους υπερβόρειους ίσαμε

τους νέγρους του ισημερινού
που έχουνε σώμα χωρίς νου
και που φωνάζουν σαν πονούν.

Κι εγώ πονώ κι εσείς πονείτε
μα δε φωνάζουμε και μήτε
καν ψιθυρίζουμε, γιατί

η μηχανή είναι βιαστική
στη φρίκη και στην καταφρόνια
στο θάνατο και στη ζωή,

το σπίτι γέμισε τριζόνια.
 
Πρετόρια, 16 Γενάρη '42 
από το Ημερολόγιο Καταστρώματος Β' (1944-1945), αφιερωμένο στη Μαρώ  

(Με αφορμή την αναφορά στο ιστολόγιο του Βαγγέλη Κακατσάκη http://petaxta.blogspot.com/2011/06/blog-post_30.html)

Bloomsday - Οι Ιρλανδοί σήμερα γιορτάζουν και ταξιδεύουν

16 Ιουνίου 1904 - Η ... Οδύσσεια του Τζαίημς Τζόυς

"...Σκαρφαλωμένοι σε ψηλά σκαμνιά γύρω από τον πάγκο, με τα καπέλα ριγμένα πίσω, είτε καθισμένοι στα τραπέζια, ζητώντας περισσότερο ψωμί που δεν χρεώνεται, πίνοντας άπληστα, κατεβάζοντας σαν τον λύκο αμάσητη πλαδαρή τροφή, με τα μάτια έξω από τις κόγχες, σφουγγίζοντας υγρά μουστάκια. Ένας ωχρός ιδρωμένος νεαρός σκούπιζε ποτήρι, μαχαίρι, πηρούνι και κουτάλι με την πετσέτα του. Νέα εστία μικροβίων. Ένας άντρας με τη λιγδωμένη πετσέτα του περασμένη στο λαιμό του, σαν σαλιάρα μωρού, φτυάριζε θορυβωδώς σούπα στον οισοφάγο του. Ένας άλλος ξανάφτυνε στο πιάτο του, μισομασημένοι χόνδροι, δεν έχει δόντια για να τους μασήσει. Κόκκαλο από μπριζόλα στη σχάρα. Μπουκώνοντας το στόμα του για να ξεμπερδεύει γρήγορα. Λυπημένα μάτια μεθύστακα. Δαγκώνοντας περισσότερο απ’ όσο μπορεί να μασήσει. Έτσι είμαι κι εγώ; Να δούμε τους εαυτούς μας όπως μας βλέπουν οι άλλοι. Ο πεινασμένος είναι οργισμένος. Δόντι και σαγόνι που δουλεύουν. Μη! Ώχ! Ένα κόκκαλο! Εκείνος ο τελευταίος ειδωλολάτρης βασιλιάς της Ιρλανδίας, ο Κόρμακ, που μάθαμε στο σχολικό ποίημα, πνίγηκε από στραβοκατάπιωμα στο Σλέτυ, νότια του Μπόυν. Αναρωτιέμαι τι να έτρωγε. Κάτι που φέρνει λαιμαργία. Ο Άγιος Πατρίκιος τον προσηλύτισε στον Χριστιανισμό. Πάντως δεν τα κατάφερε να το καταπιεί ολόκληρο….» 

Από τις σκέψεις του κ. Μπλούμ, μπαίνοντας στο εστιατόριο του Μπάρτον, εκείνη την 16η Ιουνίου του 1904 στο Δουβλίνο. Όλη η μέρα σε ένα μυθιστόρημα - ποταμό, στον Οδυσσέα  του Τζέημς Τζόυς (μετάφραση Σωκράτη Καψάσκη, Κέδρος 1992).

Το σπίτι του Τζόυς στο Παρίσι (φωτογραφία δική μου, Μάιος 2011)

Για την Bloomsday στην Ιρλανδία και σε όλο τον κόσμο: http://www.jamesjoyce.ie/listing.asp?id=29

Μάνος Χατζιδάκης (1925 - 1994)

Εις μνήμην... Τα λόγια είναι περιττά.

Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου 'δινες, μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια
τ' αστέρια σβήνουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.

Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
http://www.youtube.com/watch?v=G2wBwHHIGtk

"Δεν φημίζεται η Ελλάδα για τις βιβλιοθήκες της". Αλήθεια, δεν φημίζεται η Ελλάδα για τις βιβλιοθήκες της;

Παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον από το κανάλι της Βουλής τη συζήτηση που έγινε στις 8 Ιουνίου στο πλαίσιο της ενημερωτικής συνεδρίασης της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων σχετικά με την πολιτική του Υπουργείου Πολιτισμού (και Τουρισμού) για το βιβλίο. Παρόντες ήταν και μίλησαν ο Υπουργός κ. Γερουλάνος. καθώς και ο Πρόεδρος και η Διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ κ. Θεοδωρόπουλος και κ. Βελισσάρη αντίστοιχα.
Ενδιαφέρον και πολύ φλέγον το θέμα συνολικά, ενδιαφέροντα όσα ειπώθηκαν από τους υπεύθυνους του ΕΚΕΒΙ, όχι με πολύ ενδιαφέρον όλες οι τοποθετήσεις των βουλευτών, όμως εδώ θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία που αφορούν μόνο τις αναφορές στις βιβλιοθήκες.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η συζήτηση κόντεψε να γίνει συζήτηση για τις βιβλιοθήκες. Εντοπίστηκε η έλλειψη σχολικών βιβλιοθηκών, εντοπίστηκαν τα προβλήματα στους εκδότες από την μη αγορά βιβλίων τους από τις βιβλιοθήκες ή από την μη πληρωμή τους για πώληση βιβλίων στις σχολικές βιβλιοθήκες. 
Σημειώθηκε ότι ο εκδοτικός οίκος Δημητράκου έκλεισε γιατί δεν υπήρχαν βιβλιοθήκες να αγοράσουν αντίτυπα από το όντως εξαιρετικά σημαντικό (το σημαντικότερο) λεξικό της ελληνικής γλώσσας.
Διατυπώθηκε η απουσία δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών.
Σημειώθηκε ότι το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας που ήταν να ξεκινήσει πιλοτικά στην περιοχή της Ξάνθης καθυστερεί γιατί δεν υπάρχει δίκτυο βιβλιοθηκών και θα χρησιμοποιηθεί άλλος τρόπος προσέγγισης των αναγνωστών.
Σημειώθηκε από τον Υπουργό ότι το θέμα των βιβλιοθηκών είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας και συμφωνήθηκε από όλους ότι είναι χρήσιμο να επιδιωχθεί συνεδρίαση με την παρουσία και της Υπουργού.
Υποστηρίχτηκε - και μάλλον πρέπει να συμφώνησαν οι παρευρισκόμενοι - ότι "δεν φημίζεται η Ελλάδα για τις βιβλιοθήκες της". 


Και αναρωτιέμαι, τί δεν μου άρεσε στα παραπάνω; Μα η γκρίνια και η απόκρυψη του πραγματικού προβλήματος. 
Αλήθεια το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει, δεν φημίζεται να έχει βιβλιοθήκες; Πραγματικά αναρωτιέμαι, πόσοι αναζήτησαν κάτι και δεν το βρήκαν σε κάποια βιβλιοθήκη; Ή μήπως δεν αναζήτησαν; Αν έκαναν λόγο για τη χρήση των βιβλιοθηκών, για την ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας από την πολύ μικρή ηλικία και τη συμβολή των σχολείων και των βιβλιοθηκών τους, θα το συζητούσα. Και κάτι άλλο. Τόση αναφορά για τις σχολικές βιβλιοθήκες, αλλά καμια αναφορά γιατί δεν λειτουργούν. Και γιατί κλείνουν ή συρρικνώνονται οι δημόσιες και οι δημοτικές. Και τι προϋπολογισμός δίνεται για τις βιβλιοθήκες.


Και καμια αναφορά στους ανθρώπους των βιβλιοθηκών. Αλήθεια, πόσο είναι γνωστό πώς (απο)στελεχώνονται οι βιβλιοθήκες, πόσοι βιβλιοθηκονόμοι είναι άνεργοι, πόσοι ετεροαπασχολούνται (αν είναι "τυχεροί" να απασχολούνται). 

Θα περίμενα  την αντίδραση της Ένωσης, αλλά και των σχολών βιβλιοθηκονομίας. Εκτός αν τελικά συμφωνείται ότι το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. 
Και βέβαια, θα περιμένω την επανάληψη της συζήτησης στη Βουλή και τη διεκδίκηση εκπροσώπησης και των βιβλιοθηκονόμων.


Και επειδή ακούστηκε στη συζήτηση ότι οι σχολικές βιβλιοθήκες είναι η καρδιά, και συμπληρώνοντας πάνω στην αναφορά της Ένωσης στο Μακρυγιάννη, θα παραθέσω απόσπασμα από Επιστολή του Αδαμάντιου Κοραή που αναφέρεται στις βιβλιοθήκες (από τα Χρυσά Έπη, εκδ. Ακαδημία Αθηνών, 1934):


"Θέλετε να ευδοκιμήση το σχολείον σας; πρέπει να αρχίσετε από το να καταστήσετε Βιβλιοθήκην καλήν και πλουσίαν, ανάγκη δεν είναι να την κάμετε παρευθύς τοιαύτην, ανάγκη όμως είναι να την αρχίσετε. Αρκετόν είναι κατά το παρόν να διορίσετε ένα αριθμό γροσίων, όσα σας συγχωρούν αι περιστάσεις, εις αγοράν των αναγκαιοτέρων. Έπειτα μίαν ετήσιον ποσότητα να εξοδεύωνται κατ' έτος εις την αύξησιν της Βιβλιοθήκης. Διδάσκαλος χωρίς βιβλία είναι ράπτης χωρίς βελόνας, χωρίς ψαλίδια, χωρίς κλωστήν".

Και αλλού γράφει πάλι:

"Αν ο αυτού (εν Χίω)  Ρ. και ο προσδοκώμενος Π. είναι, ως τους λέγεις, φίλοι της πατρίδος και του Γένους όλου και αληθινοί μετ' επίγνωσιν ζηλωταί, κοινώνησέ τους ότι το οποίον έγραφα και εσυμβούλευα εις τους συμπατριώτας μετακένωμα της γνώσεως και επιστήμης εις τα κολοκύνθιά μας (τας κεφαλάς ημών ούτως ονομάζω) άλλως να γένη δυνατόν δεν είναι πλήν με καλούς διδασκάλους και με πλουσιωτάτην βιβλιοθήκην".


Όμως αυτά όλα τα γνωρίζουμε και συμφωνούμε, το 2011 τι κάνουμε παραπέρα; 

"... ουλή σημασίας τηλαυγής ..."

Μάνος Λουκάκης (1951-2011)

"... ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος πάνω στη γης ετούτη..."

Τον γνώρισα στη δεκαετία του 70, στον Οδηγητή, με τα αστεία του και τις σοβαρές αναλύσεις του. 

Τον ξαναβρήκα μέσα από τα γραφτά του τα ποιητικά και χάρηκα που τον είχα γνωρίσει και από κοντά κάποτε.

Και ρίγησα φέτος όταν διάβασα τα Επιλεγόμενά του στην έκδοση για τη Σπιναλόγκα των εκδόσεων Καστανιώτη με τα δύο κείμενα των Θέμου Κορνάρου και Γαλάτειας Καζαντζάκη.

Ξεκινά με το απόσπασμα από το Λευιτικόν (ΙΓ', 1-2): "Και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν και Ααρών λέγων · ανθρώπω εάν τινι γένηται εν δέρματι χρωτός αυτού αφή λέπρας..." Και αναλύοντας το  κείμενο αυτό, το αντιστρέφει και εγκαθιστά όπως λέει "... μια νέα, ισχυρή και πρωτότυπη, πολυσημότερη, βαθύτερη, δική μου, σχεδόν απολύτως σύγχρονη, νοηματική ολότητα..." 

Και μιλά για για τους Απέναντι, για τον πατέρα του το γιατρό, για τον Έρωτα, για το νησάκι - Μακρύ Αγκάθι και για τον Τόπο, όπως τον νιώθει εκείνος, δεμένο με το Χρόνο και τον Πόνο, όχι διατηρητέο, όχι ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους όπως το θέλουν πολλοί. 

Και όταν άκουσα, πριν λίγες μέρες που πήγα κι εγώ εκδρομή στη Σπιναλόγκα, όπως τόσοι και τόσοι, με το σύλλογο γυναικών του χωριού, ένα παιδί, μόλις αντίκρυσε το νησί από το καίκι που πλησιάζαμε να αναφωνεί  "Τι ωραία!" και όταν φτάσαμε ένα άλλο είπε "είναι ωραιότερο από κοντά!", θυμήθηκα ξανά το κείμενο του Λουκάκη που καταγγέλλει: "... Δίχως ούτε τόσο να τους περάσει από το μυαλουδάκι τους ότι, δόξα τω Θεώ, η πραγματική ομορφιά του Τόπου (οποιουδήποτε τόπου) κάθε άλλο παρά ζημιώνεται από την ολοκληρωτική, απαιτητική, καταβροχθιστική και ανένδοτη λειτουργία της Μνήμης που είναι Μνήμη. Μνήμη και όχι, ξαναλέω, καρικατούρα γραφικο"ιστορικούλικων πληροφοριών ή κουραστικών και αφιλοσόφητων οικολογολαγνειών."

Ο Μάνος Λουκάκης, αναπαύεται τώρα στον Τόπο του τον Άγιο Νικόλαο. Το κείμενό του το διάβασα και το ξαναδιάβασα, το διέδωσα, το κουβέντιασα και ένιωθα την ανάγκη να τον βρω να του πω ότι ήταν από τα ωραιότερα κείμενα που έχω διαβάσει.  

"Και ξανοίγουμε τότε, στο βάθος το Απέναντι. Τον στάζοντα  Τόπο. Υπέροχα ξεκομμένο, υπέροχα αποκαλυπτικό, υπέροχα άδειο και υπέροχα συνειδητό. Όπως ο Χρόνος με κεφαλαίο, όπως η Μνήμη με κεφαλαίο και όπως το Φως - όταν τολμά και μένει, στις γονιμότερες ώρες του, σκοτεινό και ανυποχώρητο".

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ, στη μνήμη Νίκου Παπάζογλου

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά

και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά

εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά

σάμπως φταις κι εσύ καημένη

και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα

είναι η καρδιά

Οδυσσέα γύρνα κοντά μου

που τ' άγια χώματα της

πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας

που σύνορο πονά

κι εγώ είμαι ένας κανένας

που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Με το Νίκο Παπάζογλου να τραγουδάει τις αλήθειες μας
με τα λόγια του Ρασούλη http://www.youtube.com/watch?v=JSIOj_0cPTk

με τον ποιητή Νίκο Παπάζογλου http://www.youtube.com/watch?v=fHuSdjbK3UY&

Διάλειμμα Χαρᾶς

 Γιώργος Σεφέρης

 Πεντέλη, ἄνοιξη

 Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλοι ἐκεῖνο τὸ πρωὶ
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.
Πρῶτα γυάλιζαν οἱ πέτρες τὰ φύλλα τὰ λουλούδια
ἔπειτα ὁ ἥλιος
ἕνας μεγάλος ἥλιος ὅλο ἀγκάθια μὰ τόσο ψηλὰ στὸν οὐρανό.
Μιὰ νύμφη μάζευε τὶς ἔνοιές μας καὶ τὶς κρεμνοῦσε στὰ δέντρα
ἕνα δάσος ἀπὸ δέντρα τοῦ Ἰούδα.
Ἐρωτιδεῖς καὶ σάτυροι παῖζαν καὶ τραγουδοῦσαν
κι ἔβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στὶς μαῦρες δάφνες
σάρκες μικρῶν παιδιῶν.

 Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλο τὸ πρωΐ
ἡ ἄβυσσο κλειστὸ πηγάδι
ὅπου χτυποῦσε τὸ τρυφερὸ πόδι ἑνὸς ἀνήλικου φαύνου
θυμᾶσαι τὸ γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!

 Ἔπειτα σύννεφα βροχὴ καὶ τὸ νοτισμένο χῶμα
ἔπαψες νὰ γελᾶς σὰν ἔγειρες μέσα στὴν καλύβα
κι ἄνοιξες τὰ μεγάλα σου τὰ μάτια κοιτάζοντας
τὸν ἀρχάγγελο νὰ γυμνάζεται μὲ μία πύρινη ρομφαία-
«Ἀνεξήγητο» εἶπες «ἀνεξήγητο
δὲν καταλαβαίνω τοὺς ἀνθρώπους
ὅσο καὶ νὰ παίζουν μὲ τὰ χρώματα
εἶναι ὅλοι τους μαῦροι».

Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο (2) ή Βιβλιοθήκες και ... ανάπτυξη

"... με λένε Χσιάγκ. Φυλάω τα βιβλία, Που ίσως είναι και τα τελευταία..."

Στα μεγάλα έργα της ανάπτυξης δεν χωρούν οι βιβλιοθήκες. Μα όταν οι Πολίτες χτυπούν, υπάρχει ελπίδα. Μπράβο!!!

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΚΕΛΑΙΑ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη θεσμική και κτηριακή αποκατάσταση της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου διοργανώνει,
το Σάββατο 9 Απριλίου στη 1 το μεσημέρι στην πλατεία Λιονταριών, η ομάδα 'Πολίτες για τη Βικελαία'.
Οπως αναφέρεται, σε σχετική ανακοίνωση, την οποία υπογράφουν εκ μέρους της ομάδας οι: Ελίνα Δρακάκη, Κώστας Καρνίκης, Στέλλα Μαλλιαράκη, Ευγενία Μυλωνάκη, Μανώλης Παπουτσάκης και Νίκος Τσαγκαράκης «οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση για τη διαμαρτυρία, ήταν η πολυετής καθυστέρηση της ανάπλασης του κτηρίου 'Ακτάρικα', η θεσμική απαξίωση της Βικελαίας Βιβλιοθήκης, η ανεπανόρθωτη φυσική φθορά που χρόνια τώρα υφίστανται τα βιβλία και τα αρχεία της, η στέρηση από τους δημότες του πολύτιμου αρχειακού, εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού υλικού της βιβλιοθήκης και η γενικότερη υποβάθμιση της πολιτιστικής ζωής της πόλης, που προκύπτει όχι απλώς από την αδράνεια αλλά από την υποβάθμιση αυτού του τεράστιας σημασίας πνευματικού θεσμού».
Στην ανακοίνωση τονίζεται, ακόμα, πως «όσα χρόνια διαρκεί η ανάπλαση του 'Ακτάρικα', ο Δήμος Ηρακλείου ως υπεύθυνος φορέας για την εκτέλεση του έργου, αδυνατεί να παράσχει σαφείς, ολοκληρωμένες και πειστικές προτάσεις, οι οποίες θα εξασφαλίσουν τη αποδοτικότερη δυνατή λειτουργία της Βιβλιοθήκης ως πνευματικό Ιδρυμα, παρά το επίμονο ενδιαφέρον που δείχνουν πολίτες και φορείς της πόλης. Ζητήματα που αφορούν τη χρηματοδότηση του έργου, την εγκατάσταση των Υπηρεσιών της Βιβλιοθήκης και την υλικοτεχνική υποδομή της, παραμένουν στην καλύτερη περίπτωση ασαφή αν όχι αναπάντητα, ενώ μόνο έπειτα από πρόσφατη πίεση δημοσιευμάτων στον τοπικό Τύπο η Δημοτική Αρχή ανταποκρίθηκε βεβιασμένα για να κατευνάσει τα πνεύματα δίνοντας, όμως, διαβεβαιώσεις που δυστυχώς δεν είναι περισσότερο πειστικές απ’ όσες έχουν δοθεί τα προηγούμενα χρόνια. Αντιθέτως, υπάρχει αριθμός κρίσιμων ζητημάτων που μένει να επιλυθούν και αποτελούν κεντρικά αιτήματα της διαμαρτυρίας μας: Απόδοση της συνολικής έκτασης του κτηρίου 'Ακτάρικα' στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη και στέγαση όλων των δραστηριοτήτων της σ’ αυτό, χρονική και οικονομική δέσμευση για την ταχύτερη δυνατή αποπεράτωση των κτηριακών εργασιών, υπηρεσιακή ενίσχυση της Βικελαίας, με στόχο τη μετατροπή της σε δημοτικό φορέα ή οργανισμό, διοικητική συγκρότηση, ξεκινώντας από τον διορισμό ή την εκλογή εφόρου διασφάλιση και ανάδειξη των αρχείων, με την ασφαλή στέγαση και εύκολη πρόσβασή τους από τους δημότες».
Η ομάδα υπογραμμίζει ακόμα ότι «θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η κινητοποίηση δεν έχει αντιπολιτευτικό ή μικροπολιτικό χαρακτήρα» και διευκρινίζει: «Η κίνηση Πολίτες για τη Βικελαία δε συνιστά Σωματείο, κόμμα ή άλλου τύπου νομικό πρόσωπο αλλά αποτελείται από μεμονωμένους δημότες που συγκεντρώθηκαν για τον ίδιο σκοπό ύστερα από μεταξύ τους επικοινωνία. Καλούνται, λοιπόν, όλοι οι δημότες Ηρακλείου να παραστούν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας του Σαββάτου για να δείξουμε στους αυτοδιοικητικούς και κοινοβουλευτικούς εκλεγμένους, ότι ανάληψη δημοσίου αξιώματος δε συνεπάγεται άκριτη παραχώρηση εξουσίας, αλλά ανάληψη ευθυνών υπό στενή παρακολούθηση της κοινωνίας, η οποία θα πρέπει από ’δω και πέρα να συμμετέχει όλο και πιο ενεργά στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος και των συνθηκών της ζωής της».
Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι οι επιμέρους δράσεις που έχουν προγραμματιστεί στο πλαίσιο της κινητοποίησης είναι: Συλλογή υπογραφών, διανομή ενημερωτικού φυλλαδίου, ανάρτηση πανό σχεδιασμένου από τον Κώστα Καρνίκη, dj set με βινύλια από τους Κώστα Καρνίκη, Μάνο Καστρινάκη και Αντώνη Κατσάφαρο, με συνοδεία κρουστών (Μάνος Καϊσερλής και Μηνάς Παιγνιωτάκης) και φυσαρμόνικας (Ξενοφώντας Ριτσόπουλος), παιδικό παιχνίδι υπό την εποπτεία της μουσειοπαιδαγωγού, Στέλλας Μαλλιαράκη.
Επίσης, προβλέπεται συγκέντρωση βιβλίων για την ενίσχυση του δανειστικού τμήματος της Βιβλιοθήκης, για το οποίο η ομάδα τονίζει πως  «εφόσον το επιθυμεί, κάθε πολίτης θα είναι ελεύθερος να προσφέρει ένα βιβλίο από την προσωπική συλλογή του, το οποίο ενδεχομένως να μη χρειάζεται πλέον και το οποίο θα σφραγιστεί στον χώρο της διαμαρτυρίας με ειδική σφραγίδα, που θα δηλώνει ονομαστικά την προσφορά του. Τα βιβλία θα συγκεντρωθούν επί τόπου και θα παραδοθούν στη Βικελαία Βιβλιοθήκη, ώστε να εμπλουτιστεί το ενήλικο και παιδικό δανειστικό τμήμα της. Θα ήταν πρακτικό τα βιβλία να βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση».(Από τα Χανιώτικα Νέα, 4/4/2011)

Δεν είναι πρωταπριλιάτικο!

Απροσάρμοστοι

του Γιάννη Ρίτσου

Τέτοια ζωή μας μέλλονταν, να γράφουμεν επιστολές

που να μη στέλνουμε από μιαν αξήγητη δειλία

μονάχα να τις δένουμε σε κορδελίτσες παρδαλές

και να το βρίσκουμε και τούτο ασήμαντη ασχολία.

 Να πάλλεται βαθιά η καρδιά, που άξια είτανε για τα καλά,

κι όμως να ζούμε πάντοτε στη σκοτισμένη αφάνεια·

οι ταπεινοί πατώντας μας να δείχνουν μέτωπο ψηλά

και τα δικά μας άπρεπα να φέρουνε στεφάνια.

  

Το πρόσωπο μας να φορεί φρίκης γκριμάτσα τραγική,

φιλάρεσκα ν' αφήνουμε να λεν πως μας πηγαίνει

να βλέπουμε να φεύγει η ζωή μακριά μας ξένη, βιαστική

και να περνάμε, αθόρυβα μισώντας, μισημένοι.

  

Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά

τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.

Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά

να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.

  

Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά

-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας - την αγάπη

κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά

όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη.

  

Τα μέτρια ν' αποφεύγουμε μ' αδιάλλαχτην αποστροφή,

αμετανόητοι κυνηγοί του Ωραίου και του Απολύτου

νάναι μας έπαθλο η πληγή, τι μάταιο γνώση μας σοφή

η χρυσή σμίλη δημιουργού, κασμάς του καταλύτου.

  

Να ξεκινάμε τις αυγές και πάνω μας μαύροι οιωνοί

οι αμφιβολίες να μας κρατούν στην ίδια πάλι θέση

κ' εμείς μ' αηδία να φτύνουμε τον εαυτό μας που θρηνεί

και να φοράμε κόκκινο της ανταρσίας το φέσι.

  

Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ' ευθύς ξανά

να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σε ιερή λατρεία του πόνου,

τις ήττες ν' ανεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινά

κι αξιοπρεπώς να παίρνουμε το λάχτισμα και του όνου.

  

Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής

να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ' έτσι χάζι

τον κόσμον εξετάζοντας πίσω απ' τον κύκλο μιας οπής

και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μας τρομάζει.

  

Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί

κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,

να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί

στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.

  

Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί

να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,

να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί

και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους αντί για κείνους.

(Τρακτέρ, Ποιήματα 1930-1960, Αθήνα, εκδ. Κέδρος, 1972, σσ. 41-42.)

Ακούστε 

την Άνοιξη του Vivaldi http://www.youtube.com/watch?v=12Rz2i4DxHo

τον Απρίλη του Ηλία Κατσούλη με τον Παντελή Θαλασσινό http://www.youtube.com/watch?v=0taOWkDFh8Y

Αλλά και τον Απρίλη του Μίκη Θεοδωράκη http://www.youtube.com/watch?v=kR7dugpBvgc

Καλό μήνα!

Για τη μέρα της ποίησης

«… τα μάτια δεν καλοθωρού στο μάκρεμα του τόπου,

μα πλια μακρά και πλια καλά θωρεί η καρδιά τ’ αθρώπου…».

Βιτσέντζος Κορνάρος

Ο Μπαγάσας - για το Νικόλα Άσιμο

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λειβάδια
Να ξαναγίνω καβαλάρης
Και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Και την χρειάζομαι τη χάρη σου, μωρέ!

Ρε, μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;
Μιαν ανάσα, γυρεύω για να γιάνω
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
Σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις.
 Πρότεινέ μου κάποια λύση
Δεν θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
Με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πως να ξεφύγω από τη μοίρα
Και έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
Και θα το θες να με φλερτάρεις, γαλανέ.
 Ρε, μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
Ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
 Κι ότι σου ρθει κατεβάζεις
Μη θαρρείς πως με ταράζεις.
Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
Με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Για το χαμένο μου αγώνα
Που τ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.

Για το Νικόλα Άσιμο, που έφυγε 17-3-1988 και για ό,τι μας θυμίζει...
http://www.youtube.com/watch?v=tgdAArGcluQ&feature=related (στίχοι-μουσική-τραγούδι: Νικόλας Άσιμος)

Μετά από 17 χρόνια λειτουργίας, η Ευώνυμος «αποκτά» τη δική της στέγη

Δικαιώθηκαν οι αγώνες για να αποκτήσει δική της στέγη η Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη

Ανακοίνωση του Σάκη Κουρουζίδη, ιδρυτή και ψυχής της Βιβλιοθήκης

Σήμερα, Παρασκευή 14 Μαρτίου 2011, λάβαμε επιστολή από το Υπουργείο Πολιτισμού, σύμφωνα με την οποία ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος, υπέγραψε απόφαση για την παραχώρηση της χρήσης του κτηρίου της οδού Αγ. Ασωμάτων 9, στο Θησείο, στην Ευώνυμο Οικολογική Βιβλιοθήκη, για τα επόμενα 15 χρόνια (με δυνατότητα ανανέωσης). Η απόφαση αυτή αποτελεί σημαντική στιγμή για την 17 χρονη πορεία της Ευωνύμου και δημιουργεί νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη της βιβλιοθήκης.
Ευχαριστούμε τον υπουργό κ. Γερουλάνο για την απόφαση αυτή καθώς και όλους όσους συνέβαλαν στην επίτευξη αυτού του τόσο σημαντικού στόχου.

Η Ευώνυμος επαναλειτουργεί (μετά τη διάρρηξη που έγινε μεταξύ 1 και 2 Ιανουαρίου 2011) καθημερινά, Δευτέρα έως Παρασκευή, 4-8.00 το απόγευμα.

Θα ακολουθήσει αναλυτικότερη ενημέρωση.

Φιλικά

Σάκης Κουρουζίδης
Διευθυντής της Ευωνύμου
Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη
Αγίων Ασωμάτων 9, 10553 Θησείο
τηλέφωνο: 210 3316516
φαξ: 210 3231557
e mail: evonymos@tee.gr
web site: http://www.evonymos.org/

Ανοιχτή για το κοινό: 16-20.00 κάθε απόγευμα, Δευτέρα έως Παρασκευή
Πρόσβαση:
- Ηλεκτρικός (γραμμή 1), στάση Θησείο
- Μετρό (γραμμή 3), στάση Μοναστηράκι (...και 300 μέτρα περπάτημα)
- Λεωφορείο (γραμμή Χ 95), στάση Ασωμάτων
- Λεωφορεία από την οδό Πειραιώς (στάση Ασωμάτων): 031, 049, 811, 815, 820, 838, 851, 856, 914, Α16, Β18, Γ16, Γ18, Ε63, 035, 731
(...και 300 μέτρα περπάτημα)
- 300 μέτρα από την πλατεία Κουμουνδούρου

Evonymos Ecological Library

Αξίζει μια βόλτα στην Ευώνυμο, φυλάει θησαυρούς...

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ - στη μνήμη Μανώλη Ρασούλη

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά

και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά

εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά

σάμπως φταις κι εσύ καημένη

και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα

είναι η καρδιά

Οδυσσέα γύρνα κοντά μου

που τ' άγια χώματα της

πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας

που σύνορο πονά

κι εγώ είμαι ένας κανένας

που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

και βαθιά σ' ευχαριστώ

γιατί μ' έμαθες και ξέρω

ν' ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι

μ' εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Με το Νίκο Παπάζογλου να τραγουδάει τις αλήθειες μας
με τα λόγια του Ρασούλη http://www.youtube.com/watch?v=JSIOj_0cPTk

Για την Άνοιξη

Θαυμάσιες γυναικείες φωνές τραγουδούν την Άνοιξη του Βιβάλντι:

Carmel A-Cappella - Vivaldi - The four seasons - The spring

http://www.youtube.com/watch?v=Uxs5O6hMBvg&feature=player_embedded

Βιβλιοθήκες σε κίνδυνο

 Βιβλιοθήκες και ανάπτυξη, μεγάλη κουβέντα. Τι δουλειά έχουν οι βιβλιοθήκες με την ανάπτυξη;

Σε κίνδυνο η ιστορική, ανυπολόγιστης αξίας Βικελαία Βιβλιοθήκη στο Ηράκλειο, αλλά στα μεγάλα λόγια για τα μεγάλα έργα που γίνονται ή χρειάζονται στην Κρήτη δεν χωράνε οι ανάγκες να σωθούν και να αναδειχτούν οι βιβλιοθήκες της. Τώρα η Βικελαία είναι σε σοβαρό κίνδυνο, η Δημοτική των Χανίων έχει θησαυρό που ποιος τον ξέρει, πόσο θα αντέξει η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Βενιζέλου, τι γίνεται με τη Δημόσια Ρεθύμνου, πόσα ξέρουμε για το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, πώς θα αποκαλυφθεί ο θησαυρός του αρχείου Κιτσίκη που βρίσκεται στο ΤΕΕ Ανατολικής Κρήτης ...

Μεγάλη μου η χαρά όταν επισκέφτηκα πριν λίγα χρόνια τη Βικελαία και έψαξα και βρήκα πηγές για τα χωριά των γονιών μου... Και ανέτρεξα στον Στέργιο Σπανάκη, στην  πηγή για πράγματα της Κρήτης.  Ένα δέος η επίσκεψη στη Βιβλιοθήκη! Ο Υπουργός Πολιτισμού δήλωσε ότι προέχει η ψηφιοποίηση του αρχείου. Αποδέχομαι την ευαισθησία του κ. Γερουλάνου, να  σημειώσω όμως ότι προέχει η διάσωση και η συντήρηση αυτού καθεαυτού του αρχείου, έτσι λέω εγώ, για τα παιδιά του μέλλοντός μας, και βέβαια να γίνει η ψηφιοποίηση, εκείνα τα έρμα τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και όλα τα άλλα πού είναι, πού πάνε; Σε ποια αναπτυξιακά έργα; Πώς ορίζουμε τελικά την ανάπτυξη; Με δρόμους μεγάλους, με στάδια μεγάλα (για ποιους αλήθεια και για τι;), με ... κωπηλατοδρόμια και ένα σωρό άλλα άχρηστα έργα που έτσι κι αλλιώς απαξιώνονται γρήγορα...

Τις προάλλες διαβάσαμε για τη βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια  που κλείνει (ένας επιχειρηματίας προσφέρθηκε να τη χρηματοδοτήσει, μπορεί και να σωθεί;), πιο πριν η Ευώνυμος έκλεισε λόγω διάρρηξης (οι εκκλήσεις στον κ. Γερουλάνο δεν βρήκαν, ακόμη τουλάχιστον, ανταπόκριση), οι βιβλιοθήκες όλες έχουν αποστελεχωθεί, περιμένουν τα προγράμματα.

Μου φαίνεται θέλω να πω "... με λένε Χσιάγκ. Φυλάω τα βιβλία, Που ίσως είναι και τα τελευταία..."

Ο Μάρτης Μάρτης μίλησε - αφιερωμένο στη Δανάη

Ο Μάρτης, Μάρτης μίλησε και είπε πως θα αργήσει
έχει ακόμα δυο βροχές και μία να χιονίσει.
Ένα δεντράκι τ' άκουσε και πήγε να λυγίσει
του είπα να' χει υπομονή, το φόβο να νικήσει.

Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα' ρθει ευλογημένο...

Ο Μάρτης χείλη έσκασε, στον ήλιο να γελάσει
είπε θ' αργήσει, μα θα' ρθεί ο κόσμος να χαλάσει.
Θα βάλει τ' Ανοιξιάτικα να ομορφύνει η πλάση,
στα μπλε και στα κατάλευκα θα βγει να παρελάσει.


Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα' ρθει ευλογημένο...

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης, Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
http://www.youtube.com/watch?v=2O2auR0RUm4

Μονάχα με την ποίηση

του Τάκη Βαρβιτσιώτη

(που έφυγε στα 95 του στις 1/2/2011)

Μονάχα με την ποίηση 
Δε θα χαθούν ποτέ
Τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
Ούτε τα φώτα ούτε η χαρά
Ούτε τα δέντρα ούτε η νύχτα

Μονάχα με την ποίηση
Θα 'μαστε ακόμα ικανοί
Να βλέπουμε και ν' αγαπούμε
Να ονομάζουμε τα πράγματα
Με τις πιο καθημερινές λέξεις
Να λέμε το ψωμί ψωμί τη σκάφη σκάφη
Και μ' ένα βλέμμα να οδηγούμαστε
Σε μιαν αλήθεια οριστική

Μονάχα με την ποίηση
Θα μεγαλώσουνε τα στάχυα
Και τα στήθη των κοριτσιών
Το ποτάμι θ' απομείνει ποτάμι
Η θάλασσα θάλασσα
Κι ο ουρανός ουρανός

Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τ' αστέρια
Μέσα στις καπνοδόχες
Κι όλη τη θλίψη που ενδημεί
Στο βάθος των ματιών
Και θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε
Το γενέθλιο χωριό μας
Παραχωμένο μες στα χιόνια

Μονάχα με την ποίηση 
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τον έρωτα
Και πατώντας από κλωνί σε κλωνί
Κι από ελπίδα σ' ελπίδα
Θα εγκαθιδρύσουμε
Την αγνή βασιλεία των φτερών

Ο Φλεβάρης των Φλεβών

Ο Αύγουστος του έκλεψε μια μέρα
την ύψωσε πανάκι σε μπρατσέρα..
μια άλλη χρόνους τέσσερεις χαμένη,
σαν άσωτη επιστρέφει, μα δε μένει.

Φλεβάρης των φλεβών κουτσό ποτάμι,
κυλάει σαν παράπονο στο τζάμι.
Σαββάτο των ψυχών κρυφά δακρύζει,
στα σπίτια των αρχόντων φτερουγίζει

Μάρωνος και Νικηφόρου 
και Ανθούσης τελεσφόρου.
Χαραλάμπους και Βλασσίου, 
Κασσιανού και Θαλασσίου.
Τρύφωνος και Παγκρατίου, 
ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, 
της Υπαπαντής το χιόνι…

Η νύχτα Φαρισαίου και Τελώνου,
αθώος ξένου αίματος και φόνου,
ανάβει της αγάπης τα λυχνάρια
και τα παλιά διαβάζει συναξάρια

Τρύφωνος και Παγκρατίου, 
ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, 
της Υπαπαντής το χιόνι…

Σε στίχους Ηλία Κατσούλη, με τον  Παντελή Θαλασσινό http://www.youtube.com/watch?v=SHpJmO4ZhS4