[...]
Γι' αυτό γράφω: για μιαν ανάγκη αντίστασης κατά της δυναστείας του μονοδιάστατου, της απάρνησης των αξιών που έχουν εξανθρωπίσει τη ζωή και λέγονται αδελφικότητα, αλληλεγγύη, αίσθημα δικαιοσύνης. Γράφω για ν' αντισταθώ στην απάτη, στη φενάκη ενός κοινωνικού μκοντέλου στο οποίο δεν πιστεύω [...}
Γράφω γιατί πιστεύω στη μάχιμη δύναμη των λέξεων. Δεν ήμουν κι ούτε θα είμαι ποτέ θρήσκος, γιατί τέτοιο θα μίαινε τα ηθικά μου "πιστεύω", αλλά από το χριστιανισμό ασπάζομαι την εξαίσια ρήση "Εν αρχή ην ο λόγος" - μια αλήθεια όχι τόσο θεολογικής τάξεως όσο γραμματικής, γιατί η λέξ είναι όντως μια θεμελιώδης πράξη, και όλα τα πράγματα υπάρχουν από τη στιγμή που ονομάζονται.
[...]
Γράφω από αγάπη για τις λέξεις που αγαπώ, κι απ' τη μανία να λέω τα πράγματα κάτω από ένα πρίσμα ηθικό, κληρονόμημα μιας έντονης κοινωνικής δράσης. Γράφω γιατί έχω μνήμη και την καλλιεργώ γράφοντας για τους δικούς μου, για τους περιθωριακούς κατοίκους των περιθωριακών κόσμων μου, για τις ενσαρκωμένε ςουτοπίες μου, που ηττήθηκαν σε χίλιες μάχες και εξακολουθούν να προετοιμάζονται για τις επόμενες, χωρίς να φοβούνται τις ήττες.
Γράφω γιατί αγαπώ τη γλώσσα μου κι αναγνωρίζω σ' αυτήν τη μοναδική δυνατή πατρίδα, αφού η επικράτειά της δε γνωρίζει όρια, και ο σφυγμός της είναι μια διαρκής πράξη αντίστασης.
Αυτά γράφει Ο Λουίς Σεπούλβεδα στο τελευταίο κεφάλαιο το βιβλίου του "Η τρέλα του Πινοτσέτ" (εκδόσεις Όπερα, 2003, μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη). Πιστός σύντροφος, συνεργάτης και συνοδοιπόρος του Αλιέντε, πίστεψε στην αλλαγή της πατρίδας του της Χιλής, κυνηγήθηκε από το αιμοσταγές καθεστώς του δικτάτορα Πινοτσέτ, έφυγε στην Ισπανία κι έγραφε, έγραφε, έγραφε, γιατί είχε μνήμη και την καλλιεργούσε γράφοντας, γιατί "αφήγηση σημαίνει αντίσταση", όπως του είχε μάθει ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Γκιμαράες Ρόσα (João Guimarães Rosa).
Έγραψε πολλά βιβλία, περνούσε τα μηνύματά του με τρόπο ευχάριστο, όχι διδακτικό. Στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα αγαπητός, χαίρομαι κι εγώ που τον γνώρισα, όταν τον Ιούνιο του 2011 μίλησε στο κοινό προσκεκλημένος από το Ινστιτούτο Θερβάντες.
Είπε πώς δεν θα τον λύγιζε ο κορονοϊός, όπως δεν τον λύγισε ο Πινοσέτ. Δεν τα κατάφερε όμως. Έφυγε σήμερα, όχι πλήρης ημερών, όχι στην ώρα του. Θα ξαναδιαβάσουμε τις λέξεις του να πάρουμε λίγη από την αγάπη του για τη ζωή.
