του Νίκου Αντωνάτου
Όχι, δεν έμεινα βαμμένος
μήτε με τ' ουρανού όταν ξεχύθηκε
το μπλε
μήτε με των καιρών όσο περίσσεψετο αίμα
Το χρώμα που το διάλεξα εγώ
ξεθώριασε σε άλλων χέρια
κι ό,τι απόμεινε είναι
ένα πρόσωπο που ξέρει
με τον δικό του τρόπο να κοκκινίζει
ακόμη
και για τις ίδιες πάντα αιτίες.
Για τις τις μέρες που έρχονται και για όσα γίνονται για μένα χωρίς εμένα ...