Καλή ψήφο λοιπόν, σε καλή μεριά και ... "μη φοβάσαι που φοβάσαι..."

Άιντε μη φοβάσαι που φοβάσαι

φίλος με τον πόνο να' σαι

πάντα έχει η ζωή

κάτι πιο βαθύ να πει

και ο φόβος και ο πόνος

είναι δυο σοφοί.

Έτσι τραγούδησε μουσικά το "σοφό" φόβο ο Νίκος Ξυδάκης με τα λόγια του Μανώλη Ρασούλη. Ο φόβος είναι η λέξη που κυριαρχεί σε αυτές τις εκλογές και για πραγματικούς λόγους (αν και προσωπικά δεν θα χρησιμοποιούσα αυτή τη λέξη, θα έλεγα προβληματίζομαι, νοιάζομαι, ενώ αντίθετα αυτό που φοβάμαι είναι το σκοτάδι, αλήθεια λέω) και γιατί καλλιεργείται (από αυτούς που όχι μόνο δεν φοβούνται το σκοτάδι, έτσι φαίνεται, αλλά θαμπώνουν από το φως της μέρας, τον ήλιο, την αλήθεια, τη διαφάνεια ...).

Ξανάγραψα για το φόβο, για το φόβο εκείνο που θα κάνω κάτι άλλο, όπως τραγούδησαν οι Στέρεο Νόβα. Θυμήθηκα το τραγούδι του Ρασούλη (εκείνου του τόσο σοφού ανθρώπου) από το άρθρο του Γιώργου Κοκκινάκου στην Πυξίδα (εφημερίδα και ιστολόγιο από τα Χανιά) με τον τίτλο "Μπροστά στην κάλπη". Κι επειδή μου αρέσουν τα κείμενα του Γιώργου, αντιγράφω εδώ ένα απόσπασμα:

"... Ένας ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα μπορεί να κάνει τη διαφορά και στην Ευρώπη. Μπορεί να ανοίξει την ατζέντα όσο και αν φαίνεται δύσκολο. Ταυτίζουν τελείως προβοκατόρικα τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ με την επιστροφή στη δραχμή, αγνοώντας τον βαθύ ευρωπαϊκό του προσανατολισμό εδώ και πολλά χρόνια. Και αν ακόμα υπήρχε κάποιος κίνδυνος για έξοδο από την Ε.Ε και το ευρώ, με τις πολιτικές της αριστεράς, ίσα-ίσα τα κόμματα του μνημονίου δεν θα έπρεπε να επισείουν αυτόν τον κίνδυνο, αλλά θα έπρεπε να είναι ταγμένα με την φωνή της επαναδιαπραγμάτευσης. Για το συμφέρον της Ελλάδας.

Μετά τις εκλογές όμως η ατζέντα άλλαξε ήδη. Η μισή Ευρώπη συζητά για την κρίση της Ελλάδας. Ένα μικρό κόμμα άλλαξε τα δεδομένα. Γιατί η πολιτική και η ιστορία προχωρεί με ασυνέχειες. Στην πολιτική δεν ισχύει η πρακτική αριθμητική.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορές, μοντέλο ζωής και κοσμοείδωλο. Η κοινωνία μας αλλά και η κρατική μας οργάνωση πρέπει να αλλάξει. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ο Τσίπρας έχει τα νιάτα, έχει την ορμή, έχει την δύναμη να τολμήσει. Έχει ακόμα αν θέλετε «άγνοια κινδύνου» να εκφράσει τους φτωχούς ανθρώπους, τους παρίες της κοινωνίας αλλά και τα μεσαία στρώματα που προλεταριοποιούνται. Αν τους εκφράσει αυθεντικά, αν στη φωνή του αναγνωρίσουν την φωνή τους μόνο τότε θα τον εμπιστευθούν.

Μη φοβάσαι που φοβάσαι λοιπόν……."

"Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει"

Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη
στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη
φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη
σαν έφευγα στις 20 τ' Απρίλη
μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:

«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,
μια κοπελίτσα κοίτα ν' αγαπήσεις.
Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,
στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει». 

Το παραπάνω τραγούδι "Ο Έκτορας κι η Ανδρομάχη" από το "Παραμύθι χωρίς όνομα" (στίχοι Ιάκωβος Καμπανέλλης, μουσική Μάνος Χατζηδάκης, τραγούδι Λάκης Παππάς), με αφορμή τη σημερινή αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στη διακαναλική συνέντευξη. Σε αναμονή λοιπόν!

Αν όχι τώρα, πότε; Και γιατί οι άλλοι είναι καλύτεροι;

Το φάντασμα του Τσίπρα

του Κώστα Βαξεβάνη

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Δεν είναι το φάντασμα που περιγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Είναι το φάντασμα του Τσίπρα. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμη, η Ευρώπη ολόκληρη- η Ελλάδα σίγουρα- κινδυνεύει από την πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι έφτιαξαν με επιμέλεια τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας πάει κατά διαόλου. Η χώρα δεν θα είναι η ίδια. Το τιμόνι της δεν θα είναι στα στιβαρά χέρια της Τόνιας Αντωνίου, της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, του καπετάνιου του Τιτανικού Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Η καρέκλα της εξουσίας δεν θα τρίζει πια, κάτω από το πολιτικό βάρος του Ευάγγελου Βενιζέλου και ο Άκης δεν μπορεί πια να βοηθήσει γιατί είναι φυλακή. Η ευρωπαϊκή προοπτική του Σαμαρά που ατένιζε την Ευρώπη στα προεκλογικά σποτ από τα παράθυρα της Αγιά Σοφιάς απειλείται να ακυρωθεί. Ο δε Καραμανλής, δεν θα μπορεί να αρθρώσει στο μέλλον ούτε τις 15 λέξεις που είπε μέσα σε 3 χρόνια. Ακέραιοι άνθρωποι όπως ο Παυλίδης, ο Μπασιάκος, ο Δούκας, κάτι κουμπάροι μετά του Παναγιώτη Ψωμιάδη, δεν θα μπορούν πια να προσφέρουν. Όλα θα παραδοθούν στο χάος.

Ποιο είναι το χάος; Φαντάζομαι οι άνθρωποι θα έχουν μισθούς πείνας, οι συντάξεις δεν θα υπάρχουν, οι νέοι θα είναι άνεργοι, οι τράπεζες θα παίρνουν τα σπίτια, δεν θα υπάρχει όραμα και προοπτική, η χώρα θα καταρρεύσει.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν τώρα. Το χάος είναι εδώ. Τρία χρόνια τώρα. Με τα μνημόνια και τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Μπροστά δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο χάος. Σε λίγο θα βγάλουμε τα κονσερβοκούτια (αυτά που δεν έβγαλαν οι κομμουνιστές της ψυχροπολεμικής προπαγάνδας) και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας για να μοιράσουμε τα λίγα που έχουν απομείνει. Τα μνημόνια ρίχνουν την χώρα στην ύφεση και στη συνέχεια η ύφεση χρησιμοποιείται για να παρθούν άλλα μέτρα. Γιατί το κάνουν αφού δεν βγάζει πουθενά; Δεν γίνεται αλλιώς θα πουν οι αυτοαποκαλούμενοι «ευρωπαϊστές».

Θέλω να δείξουν τα πρακτικά ενός μόνο υπουργικού συμβουλίου στο οποίο πραγματικά εξέτασαν μια άλλη πρόταση για την Οικονομία εκτός από την Τρόικα και τα επιχειρήματα με τα οποία την απέρριψαν ως μη πραγματοποιήσιμη. Μία μόνο. Δεν υπάρχει γιατί δεν εξέτασαν ποτέ καμιά άλλη πρόταση. Μας έβαλαν στο ΔΝΤ γιατί έτσι ήθελαν.

Υποστήριξαν με κάθε τρόπο, πως αυτό είναι το καλύτερο για την Ελλάδα και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Ν, όμως που στις πρώτες τους μετεκλογικές δηλώσεις Σαμαράς και Βενιζέλος, για να αποφύγουν τον «σκόπελο Τσίπρα» υποστήριξαν πως πρέπει να κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση. Μια επαναδιαπραγμάτευση που πριν από τη απειλή των εκλογικών αποτελεσμάτων, υποστήριζαν πως δεν μπορεί να γίνει.

Ουρλιάζουν στα κανάλια πως απειλούνται οι Τράπεζες και η ρευστότητα. Πως ο Στρατούλης θα εθνικοποιήσει τις καταθέσεις. Ποια ρευστότητα και αποθεματικά των Τραπεζών; Ποτέ δεν υπήρξαν. Οι Τράπεζες χωρίς κανένα θεσμικό έλεγχο, έπαιρναν τις καταθέσεις των καταθετών, (αυτές που θα πάρει ο Στρατούλης) και με αυτές έδιναν δάνεια στους ανθρώπους τους και σε δικές τους Offshore εταιρείες, οι οποίες μετά εμφανίζονταν να κάνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας. Δεκάρα τσακιστή δεν έβαλαν ποτέ. Καταχράστηκαν χωρίς έλεγχο τις καταθέσεις του κόσμου.

Δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω υπέρ του Τσίπρα, του Κουβέλη ή του Καμμένου. Απλώς θεωρώ κατάντια για την Δημοκρατία να γυρνάμε στην δεκαετία του 50,όταν ο φόβος μην μας πάρουν οι κομμουνιστές τις περιουσίες και τις γυναίκες μας, χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί το παρακράτος και να γίνουν οι άνθρωποι υποχείρια. Αυτή η «Δημοκρατία» των εκβιασμών, δημιούργησε το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά και τους «εθνικούς» κλέφτες. Αυτές οι τεχνητές απειλές δημιούργησαν την Ελλάδα της υποτέλειας, της Ψωροκώσταινας και τελικώς της αναξιοπρέπειας.

Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας μπορεί και πώς, να κυβερνήσει, αλλά ξέρω καλά, όπως όλη η χώρα ποιοι μας κυβέρνησαν και πώς. Κυβέρνησε ο Άκης, ο Τσουκάτος, ο Ρουσόπουλος με τις ευλογίες του Εφραίμ και το απολυτήριο εξαταξίου Γυμνασίου και δεν μπορεί ο Τσίπρας ή ο Παπαδημούλης; Φοβόμαστε μήπως μας ρίξουν στο χάος; Και το λένε την ίδια ώρα που χάρισαν δισεκατομμύρια στους Γερμανούς των υποβρυχίων και στη SIEMENS;

Να σας το πω χοντρά; Κυβέρνησαν πρωθυπουργοί που έπαιζαν playstation στου Μαξίμου και φόραγαν βραχιολάκια ισορροπίας Power Balance και δεν μπορούν αυτοί που έχουν ένα άλλο προβληματισμό; Μπορούσαν υπουργοί που έκαναν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, τους εκλογικούς νόμους, τους νόμους που αμνηστεύουν κλέφτες, υπουργοί που ήταν οι ίδιοι κλέφτες και δεν μπορούν άλλοι;

Γιατί; Γιατί δεν είναι όσο “ευρωπαϊστές” όσο θέλουν τα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα; Απέναντι στα φαντάσματα που επικαλούνται ως επικίνδυνα, προτιμώ την πραγματικότητα που είναι ξεκάθαρη. Μπορούσαν όλοι αυτοί τόσα χρόνια και δεν μπορούν οι άλλοι; Ας απαντήσει ο καθένας μόνος του.

9/5/2012

http://www.koutipandoras.gr/?p=19955

Και αλήθεια, ποιος ... δημοκρατικός οίστρος οδήγησε (πάλι) τον κύριο (του "μαζί τα φάγαμε") Θεόδωρο Πάγκαλο να δηλώσει για τον Αλέξη Τσίπρα:
«Είναι τερατωδώς γελοίο και αντισυνταγματικό να συμπεριφέρεται ως πρωθυπουργός. Θέλει να καπηλευθεί με τρόπο γελοίο τη διερευνητική εντολή. Δεν έπρεπε καν να τη δεχθεί».

 

9 Μαϊου σήμερα, 

ημέρα της αντιφασιστικής νίκης,

ημέρα της Ευρώπης,  

ημέρα της χαράς!

 

Τίποτα δεν πάει χαμένο

Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.

όπως τό 'γραψαν  Μανώλης Ρασούλης και Μάνος Λοϊζος http://www.youtube.com/watch?v=gcn2dgV5oUM

Είμαι χαρούμενη απόψε!

"Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους..."
 
Το παραπάνω ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη έγραφε σήμερα ο πίνακας στο εκλογικό τμήμα. Συμβολικό;

Ψηφίζω από το 1977, μετά από 35 χρόνια, χαμογέλασα επιτέλους! Αφήστε με να είμαι χαρούμενη  γι' απόψε. Κι αύριο μέρα είναι.

Δεν μπορούμε να (εφ)ησυχάζουμε

"Κι αφήσαμε και τέντωσαν

το κορμί μας σε προκρούστεια κλίνη

οι ισχυροί της μέρας

με μόνο αντάλλαγμα την ησυχία μας.

Ομως δεν μπορούμε να ζούμε σε ησυχία,

όταν τα δάχτυλα της καθημερινής ανάκρισης,

ματώνουν τις ουλές του κορμιού μας.

Γι’ αυτό,

προσευχόμαστε στην πεταλούδα,

που ζήτησε απ’ το αυγινό φως

έρωτα μαζί του, να μπορέσουμε

κάποια αυγή, να προσφέρουμε εμείς

το μπουκέτο με τις ηλιαχτίδες,

στον μπούστο της μέρας."

Γι' αυτό κι εγώ

"Θα κουβαλήσω

μέχρι το αύριο τη σημαία μου

και θα την καρφώσω

καταμεσίς στην καρδιά του.

Άς πούνε ό,τι θέλουν!

Εγώ θα ξέρω,

γιατί το έκανα!..."

Ταιριαστά για την αυριανή μέρα και για τις μέρες που ζούμε τα δύο ποιήματα του Χανιώτη και συχωριανού μου δάσκαλου και ποιητή και δημοσιογράφου Βαγγέλη Κακατσάκη από την ποιητική του συλλογή 'ΚΑΖΟΒΑΡ' (εκδ. Φιλιππότη, 1987).

Δε θ' αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω, τους φόβους που με τρέφουν θα τους κάνω κάτι άλλο

Επειδή κάποιοι που αποφάσισαν χωρίς εμάς τώρα επενδύουν με μανία στο φόβο, θυμήθηκα το τραγούδι των Στέρεο Νόβα (με στίχους του Κωνσταντίνου Βήτα http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=LRZBGZe3VWY):

"Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
να δεις το δίκιο μέσα από ένα στόχο στον αέρα
θα είναι ήδη όμως αργά γιατί θα 'χουν χαθεί τόσοι
από τη μόλυνση, απ' τη μόδα, από μια ισχυρή δόση
Από τον πάτο ως την κορφή αυτή η ζωή βρωμάει
και ξέρω πώς να επιβιώνω γιατί έχω γίνει τομάρι
Κατάλαβέ το, μάνα, δε γυρίζω πίσω
δε θα τα τινάξω, μα ούτε κι έτσι θα τ' αφήσω
Η οργή είναι ένα διάστημα κλεισμένο στ' αυτιά
αυτές τις μέρες πρέπει να φωνάζεις δυνατά
Με ταΐζουν βλακείες και περιμένουν να χωνέψω
Κοιτάζω τον κόσμο, δεν ξέρω τι να πιστέψω
μα ο θεός είναι δυνατός, μου ανοίγει τα μάτια
Να σ' αγαπώ πιο πολύ, να σε φυλάω από την κακία

Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία

Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα
από τη θέση που είσαι να πας λίγο πιο πέρα
θα είναι ήδη όμως αργά γιατί θα 'χεις διώξει άλλους
από μια θέση στη ζωή, απ' τον πλανήτη Γη
Μια αγελάδα σε μια αφίσα στέκει μολυσμένη
αντανακλάται στα γυαλιά σου και μετά από λίγο φεύγεις
Ο χρόνος σου τελειώνει, λες "η μέρα αυτή πάει"
μα ο χρόνος επιστρέφει κι εσύ λες τα ίδια πάλι
Λες "τώρα μπορώ ν' αλλάξω, μα είναι ήδη αργά"
και αφήνεις τη ζωή σου να πνιγεί στα ρηχά
Οι πιο πολλοί αποφεύγουν να σε κοιτάξουν στα μάτια
στο πίσω κάθισμα γλιστρούν και πνίγουν τα δάκρυα

Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία

Δε θ' αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω
τους φόβους που με τρέφουν θα τους κάνω κάτι άλλο
θα αλλάξω τη ζωή μου σε κάτι θετικό
και κάθε άσχημη ενέργεια θα τη στείλω στο καλό
θα δώσω σημασία σ' αυτά που εσύ πετάς
μιας και στο τίποτα μπορείς να βρεις αυτό που ζητάς
Στα σκουπίδια βρίσκουν τα σκυλιά φαγητό
Τις περιοχές αυτές τις προστατεύει ο θεός
όπως τους άνεργους, τους άστεγους, κι όσους ζουν στο μέλλον
Σε αυτούς που αγαπούν και πιστεύουν, φιλιά στέλνω
Τώρα που τα σύννεφα προς το βορρά φεύγουν
και χιλιάδες παιδιά σ' αυτόν τον κόσμο μεγαλώνουν
ρίχνοντας το βλέμμα τους σε πλαστικά καλώδια
σε κτίρια, σε φώτα ή σε γυμνασμένα πόδια

Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία." 

Και ... για να μην "Φοβάμαι για όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα", 

προχωράμε χωρίς αυτούς !