Με λένε Αλίκη και είμαι καλά: Χλόη Κουτσουμπέλη

 

Alice and the White Rabbit, Lewis Carroll, 1864. Ink on Paper 

(http://www.victorianweb.org/art/illustration/carroll/1.html)

 Η Αλίκη ανακάμπτει 

Με λένε Αλίκη και είμαι καλά.

Κάθε πρωί ξυπνώ με χαρά,

παίρνω μια ασπιρίνη

για το αφόρητο ράγισμα

που χωρίζει σε ημισφαίρια το κρανίο.

[Το άλλο όνομά μου είναι Χάμπτι Ντάμπτι

και όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά

παλεύουν να με συναρμολογήσουν ξανά,

μετά από κείνο το φοβερό πέσιμο απ' τον φράχτη.]

Έχω ερωτευτεί τον Καπελά.

Κάθε μέρα μου χαρίζει ένα καπέλο,

το σημερινό είναι μαύρο και ψηλό,

χασμουριέται συνέχεια

από μια τρύπα στον πάτο.

Τι είναι αυτό που γυαλίζει τα πόμολα, ρωτάει,

που στραγγίζει τα φακελάκια του τσαγιού,

που σφίγγει τη γραβάτα του συζύγου κόμπο.

Τι κάνει τικ τακ μέσα στο στόμα του κροκόδειλου

πόσες καρδιές έχει μία Ντάμα Κούπα όταν κλαίει.

Τι είναι αυτό που σε κρατάει ζωντανή;

Η Κάμπια τινάζει τα στρώματα στο απέναντι μπαλκόνι.

Τα λουλούδια μπλα μπλα.

Η Άνοιξη σφαιρική.

Η γη επίπεδη.

Βαρέθηκα τις εποχές, λέει η Αλίκη.

Ένας λαγός με μεγάλες δρασκελιές

διασχίζει τη μέρα της.

Υποτίθεται ότι είσαι ποίημα; τον ρωτάει.

Έχουν και τα θαύματα τα όρια τους, απαντάει αυτός,

καθώς επιβιβάζεται σ΄ένα τρένο βιαστικός. 

 

 

Το ποίημα "Η Αλίκη ανακάμπτει" είναι από τη συλλογή "Το σημείωμα της οδού Ντεσπερέ" της Χλόης Κουτσουμπέλη (Πόλις, 2018).

Εσωτερικοί μονόλογοι, ξεσπάσματα βιωμάτων ή αυτοβιογραφικά σημειώματα; Μνήμες, τραύματα και αγάπες; Ο πατέρας, η μητέρα, οι αγαπημένοι, ο Βερν ο Λιούις και ο Κάφκα οι τρεις εραστές, η Αλίκη η Αντιγόνη ο Φιλέας Φογκ και οι άλλοι ήρωες της παιδικής ηλικίας, ο Βαρδάρης, όλη η γεωγραφία της ύπαρξης σε ποιητικά σημειώματα. Σαν το σημείωμα της φανταστικής, επινοημένης οδού Ντεσπερέ.

Θεσσαλονικιά η Χλόη Κουτσουμπέλη, έβαλε στον τίτλο της συλλογής το όνομα του Γάλλου στρατηγού του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου Ντ' Εσπερέ (Louis Félix Marie François Franchet d’Espèrey), που ήταν ο αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στο Μακεδονικό Μέτωπο το 1918 και που αγαπούσε τη Θεσσαλονίκη ξεχωριστά.  

Παίζει με τις λέξεις η ποιήτρια. Είτε απελπισμένα (ντεσπερέ, από το γαλλ. désespérés) είναι τα σημειώματα ή λυτρωτικά που μοιράζει ο συμπαθής κύριος Ντ' Εσπερέ, συγγνώμη η Χλόη Κουτσουμπέλη, τα ποιήματά της είναι μια κατάθεση ψυχής, βιωμάτων, απώλειας, μνήμης και αποκατάστασης, λύτρωσης.

Τώρα, της είπε με βραχνή φωνή,
είσαι απλώς μία συλλογή ποιημάτων που τελειώνει.