 |
| Νικηφόρου Λύτρα, Κάλαντα (Πηγή) |
Στον όγκο του χρόνου υπάρχει η στιγμή.
Επίσημη την τοιμάσαμε, τη θελήσαμε,
τοιμάσαμε την έκσταση, θελήσαμε τον θαυμασμό.
τοιμάσαμε την ανάταση, θελήσαμε τη χαρά,
τοιμάσαμε τη γιορτή, θελήσαμε τον εαυτό μας
γεμάτον έκσταση, θαυμασμό και χαρά.
«Εν ανθρώποις ευδοκία».
Βγαίνουν οι άνθρωποι,
λαλούν οι άνθρωποι στην παγερή έναστρη νύχτα
που λάμπει ιώδης και μαύρη,
κρυστάλλινη, διαυγής, διάφανη, άυλη.
Οι άνθρωποι είναι πολλοί μαζί
και μιλούν, γελούν κι απαντούν ο ένας στον άλλο,
πηγαίνουν ν' ακούσουν και δεν ακούν
τη φωνή του ανθρώπου καν μέσα τους.
Ήσυχοι, κουρασμένοι, ανύποπτοι,
στέκονται και περπατούν, διαβαίνουν.
Οι άνθρωποι είναι γελαστοί.
Αύριο είναι γιορτή,
αύριο είναι διασκέδαση,
αύριο είναι ανάπαψη.
Οι άνθρωποι χαίρονται, χαίρονται,
πηγαίνουν, περπατούν, διαβαίνουν,
βλέπουν ό,τι έμαθαν να βλέπουν.
Παραμονή της Γέννησης. Το πρώτο από τα 4 ομώνυμα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη από τη συλλογή "Πορεία".
ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΑΝ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΛΟΥ ΖΕΥΓΑ ΤΑ ΔΡΟΣΕΡΑ ΣΠΑΡΜΕΝΑ!
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΕ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΕ!!!
Σ' ευχαριστώ Βαγγέλη και για τη μαντινάδα. Απαντώ με μια εξίσου όμορφη που μου έστειλε ένας φίλος από τα Χανιά, δάσκαλος κι αυτός:
Διαγραφή"Χρόνια πολλά" θε να σου ’πω, π’ ο κόσμος συνηθίσει!
Χαμόγελο θα ευχηθώ, στα χείλη σου ν’ ανθίζει.
Όσες ευχές σου είπανε και όσες θα σου πούνε,
Εγώ απλά σου εύχομαι, αληθινές να βγούνε!
λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα
ΑπάντησηΔιαγραφήένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο.
ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει θαμπά
στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.
παραμονή
και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα
Τόλης Νικηφόρου, Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999)
Χρόνια πολλά!
ΥΓ. Κορυφαίο το ποίημα της Καρέλλη.
Εξίσου όμορφο. Σ' ευχαριστώ για τις πάντοτε ποιητικές απαντήσεις. Χρόνια καλά!
Διαγραφή