Αρλέτα και ωδή στις γάτες

Ημέρα που έφυγε η Αρλέτα η σημερινή πριν από δύο χρόνια. Σήμερα είναι και η Παγκόσμια Ημέρα Γάτας. Αγαπούσε τις γάτες η Αρλέτα και η Σερενάτα της σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή και μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου έγινε από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της, κι ας είναι τραγούδι χωρισμού.

Έχουμε και μεις τις γάτες μας στο χωριό. Μόλις δουν το αυτοκίνητο, τρέχουν, και μας συντροφεύουν στην αυλή όλες τις ημέρες. Γενιές ολόκληρες έχουν περάσει, μάνες, παιδιά κι εγγόνια, καινούριες φάρες και ούτω καθεξής. Είδαμε να κρύβουν τα νεογέννητα γατιά, να τα σαραντίζουν μεταφέροντάς τα σε ασφαλέστερο μέρος, είδαμε να τα  βυζαίνουν, να τα πλένουν γλείφοντας όλο τους το σώμα, να πλένουν με τον ίδιο τρόπο και το δικό τους σώμα, είδαμε τις φιλίες και τις έχθρες που σχηματίζονται ανάμεσά τους, τα φλερτ, τους έρωτες, τα κυνηγητά, είδαμε και άσχημες εικόνες, εκείνη την έξυπνη νεαρή γατούλα, το Σουλάκι (εγγονή της Σούλας) να τρώει τα νεογέννητα γατιά της, είδαμε έναν όμορφο γιο της Σούλας να φτάνει χτυπημένος ψυχορραγώντας για ν'αφήσει την τελευταία του πνοή στην αυλή μας. Και η θρυλική Σούλα, την τελευταία φορά που φάνηκε ήταν χτυπημένη στο ένα μάτι. Κι ύστερα εξαφανίστηκε. Ήταν ήδη πολύ γριά. Τώρα έρχονται η Τούλα, η Ρούλα, η Κούλα, ο Ξανθός, ο Γκρίζος...

Οι γάτες στο χωριό μυρίστηκαν ψάρι κι έτρεξαν...

Η περίφημη Σούλα, και στη μνήμη της η σημερινή ανάρτηση.
Έχει να φανεί περίπου ένα χρόνο...

Για να επιστρέψω στην Αρλέτα, ομολογώ ότι εμένα μου αρέσει να τραγουδά για το Bar το ναυάγιο που βρέθηκε να τα πίνει μ' έναν άγιο...