Στενεύουν τα περάσματα ...

Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
άσ’ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες
ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακόςΈνας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

(Τον Τυμβωρύχο τραγουδά η Δήμητρα Γαλάνη, σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου και λόγια του Κώστα Λαχά, Θεσσαλονικιού ποιητή και ζωγράφου, 1936-2014).

Στη μνήμη του Γιάννη Καραμπάση, του παλιού φίλου και συναδέλφου/συνοδοιπόρου στις "λεωφόρους της πληροφόρησης", που έφυγε πριν από ένα μήνα, και μας έκανε να θυμηθούμε τις συνεργασίες της δεκαετίας του '80 που έγιναν φιλίες, που έγιναν παρέες που έγραψαν ιστορία...

Ο Γιάννης ήταν στην αρχική ομάδα που έστησε την πρωτοποριακή για την εποχή εκείνη μονάδα επιγραμμικής ανάκτησης πληροφοριών (online information retrieval) μαζί με τη Λέλα, τον Φίλιππο,  τη Δέσποινα, τη Μαργαρίτα, τη Μαρία (έφυγε κι αυτή νωρίτερα) κ.ά. με επικεφαλής τον Βαγγέλη. Από το 1983 που έγινε η σύνδεση με διεθνείς βάσεις δεδομένων (μέσω Hellaspac), η Μονάδα εκείνη παρείχε υπηρεσίες βιβλιογραφικής πληροφόρησης σε όλη την ερευνητική κοινότητα και έδωσε τη δυνατότητα του ανοίγματος στη διεθνή επιστημονική παραγωγή. Με τους ανθρώπους αυτούς με συνέδεσε μια μακρά φιλία και για το λόγο ότι αντίστοιχη υπηρεσία παρείχα στη Βιβλιοθήκη του ΤΕΕ για τους μηχανικούς, επίσης από το 1983, με τις δικές μας μικρές δυνάμεις.

Σιγά σιγά τα πράγματα άλλαξαν, εξελίχτηκαν, κάποιοι από τους πιονιέρους εκείνους του online εδώ και χρόνια δεν είναι στο ΕΚΤ, πρέπει όμως να πω ότι οι άνθρωποι αυτοί, με την ενεργητικότητα, τη γνώση και την αυταπάρνηση, έγραψαν ιστορία. Ο Γιάννης ήταν χημικός στις βασικές σπουδές, ένας πανέξυπνος, σπιρτόζος άνθρωπος. Και καλός μάγειρας, μας έκανε συχνά τραπέζια και θυμάμαι το ρύζι στο φούρνο, εκεί το έφαγα για πρώτη φορά.

Ο Γιάννης ήταν ο πρώτος που την έκανε από το ΕΚΤ. Και τώρα, την έκανε για πάντα. Την έκανε πολύ νωρίς γμτ...