Χρόνια πολλά - Καλή Χρονιά

Ας πάρουμε μια ασκελετούρα για γούρι και για φέτος!

Χριστουγεννιάτικο

του Κώστα Χιωτάκη


Αγαπημένοι μου,
τις γιορτές φτάνουν οι θύμησες,
κυνηγημένα πουλιά στην αντάρα
και τρεμοπαίζουν
τ' ασάλευτα χείλη της σιωπής.

Έμειναν χρόνια στην παγωνιά
να καρτερούν
το χαμόγελο της χαραυγής
Τις χουχούλιζε,
η ζεστή ανάσα της ανθρωπιάς
το γελαστό χνώτο της ελπίδας.

Αγαπημένοι μου,
την Πρωτοχρονιά
κάντε φοινίκια
όση χαρά απόμεινε
ξεχασμένη παράμερα,
και πάρτε αράδα
τα θλιμμένα σπίτια.

Μοιράστε την καρδιά σας
για βασιλόπιττα˙
δόστε τα όλα.
Τινάξτε και τα ψίχουλα
στην ποδιά του ακοίμητου πόνου.

Βγήτε στο κιόσκι της βεράντας,
με την ομπρέλλα της μπουρνελιάς
να δούμε τ' αστέρι της Βηθλεέμ,
στα μάτια του κόσμου,
όταν θα λένε τα κάλαντα
με την αχνιστή φρατζόλα αγκαλιά.

Δοκιμάστε τη δίφυλλη πόρτα μας
να χωράνε τ' αμάξια
που κουβαλούνε τις έγνοιες του
κι ας σφίξανε τη ζωή μας οι στενοχώριες.
Ανοίξτε την
στα μέτρα της καρδιάς μου,
να μπαινοβγαίνουν οι λαχτάρες
να κυνηγούν την αγγούσα
και το μαυροφορεμένο φως της πόλης.

Ξαραχνιάστε το νού απ' τους καημούς
να στεγάσομε τα όνειρα των παιδιών.
Οι δρόμοι στολίστηκαν μ' αστραπές
γέμισε χρυσαϊτούς ο ουρανός μας.

Σταθείτε
στα καραούλια της αυγής,
με τα καριοφίλια της πίστης.
Αρμαθιάστε άστρα
να στολίσομε τη Λευτεριά.

(Το ποίημα είναι από την ποιητική συλλογή "Ανηφοριές και καλντερίμια”, Αθήνα 1974. Ο Κώστας Χιωτάκης, 1914-1981, ήταν Χανιώτης γιατρός και λογοτέχνης, ένας έντιμος άνθρωπος κι ένας αγωνιστής γιατρός, ταλαιπωρημένος από τα κυνηγητά και τις εξορίες - εδώ αναφορά του ονόματός του ως ένας από τους εξόριστους γιατρούς του Άη Στράτη, γνωστός κι αγαπητός από όλους τους Χανιώτες - ένας ξεχωριστός άνθρωπος για μένα για τον τρόπο που επέδρασε στην πορεία μου στα 18-19 μου χρόνια, έχω ξαναγράψει εδώ)