tag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post5781553438813369336..comments2024-03-27T10:31:08.655+02:00Comments on Καγκουρώ: 21 Απριλίου 1967: Θυμάμαι τη δασκάλα που έκλαιγεΚατερίνα Τοράκηhttp://www.blogger.com/profile/02428172203922963352noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-11028876083511679062013-05-08T19:32:31.595+03:002013-05-08T19:32:31.595+03:00Ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες, σ' ευχαριστώ.Ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες, σ' ευχαριστώ.Κατερίνα Τοράκηhttps://www.blogger.com/profile/02428172203922963352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-83421994845678512612013-05-07T11:38:08.780+03:002013-05-07T11:38:08.780+03:00η Μαρικα Μπερνιδακη ηταν διευθυντρια στο σχολειο α...η Μαρικα Μπερνιδακη ηταν διευθυντρια στο σχολειο αυτο..οταν εγκαινιασθηκε το κτιριο του...οταν τις ανεθεσαν την θεση ...της ειπαν ανδρες συναδελφοι ...οτι θα ηταν προβλημα μια γυναικα να αναλαμβανε τη θεση..αυτη δεν εκανε πισω..ειχε αλλωστε τελεικωσει το 1952 με αριστα την μετεπαιδευση..στο Πανεπιστημιο Αθηνων..εφαρμοζε τις νεες μεθοδους τστα Χανια...δεχομενοι πολλες αντιδρασεις απο το κατεστημενο...διδασκε σε σεμιναρια τις μεθοδους αυτες..λοφανθρωποςhttps://www.blogger.com/profile/07203783254420828184noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-30793105797989593212013-04-25T14:46:45.277+03:002013-04-25T14:46:45.277+03:00Βέβαια, τον Γρυλλάκη τον θυμήθηκα, την Μπερνιδάκη ...Βέβαια, τον Γρυλλάκη τον θυμήθηκα, την Μπερνιδάκη δεν τη θυμάμαι! Θα περιμένω να διαβάσω! Κατερίνα Τοράκηhttps://www.blogger.com/profile/02428172203922963352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-68578750835989720782013-04-24T09:29:19.387+03:002013-04-24T09:29:19.387+03:00θα γραψω κατι για την κα Μπερνιδακη..πεθανε πριν 2...θα γραψω κατι για την κα Μπερνιδακη..πεθανε πριν 2 χρονια σε ηλικια 92...ειχε μια πολυ ενδιαφερουσα πορεια στην εκπαιδευση..και γενικωτερα στην κοινωνια..ηταν διευθυντρια στο 6ο...οταν εγκαινιασθηκε...η πρωτη γυναικα που εγινε στην ΕΛΛΑΔΑ..λοφανθρωποςhttps://www.blogger.com/profile/07203783254420828184noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-55499580091610410052013-04-23T13:00:04.276+03:002013-04-23T13:00:04.276+03:00Συγκινητικές συμπτώσεις!Συγκινητικές συμπτώσεις!Κατερίνα Τοράκηhttps://www.blogger.com/profile/02428172203922963352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-4614426715584546252013-04-23T11:09:23.782+03:002013-04-23T11:09:23.782+03:00τον ηξερα και εγω πηγαινα στο ιδιο σχολειο..μονο σ...τον ηξερα και εγω πηγαινα στο ιδιο σχολειο..μονο στην τριτη δημοτικου..ειχα την κα Μπερνιδακη...δασκαλα...οταν εγινε η χουντα...θυμαμαι και τον κο Γρυλακη.<br />..λοφανθρωποςhttps://www.blogger.com/profile/07203783254420828184noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-84496405718566069852013-04-22T15:51:11.135+03:002013-04-22T15:51:11.135+03:00Μα και βέβαια δεν συγχωρούνται και οι νεώτεροι, εδ...Μα και βέβαια δεν συγχωρούνται και οι νεώτεροι, εδώ περισσότερο έχω το νου μου στις ευθύνες που έχει η παλιότερη γενιά και για τη δική της στάση αλλά και πολύ περισσότερο για τη συμβολή της ή όχι στη γνώση και στην πληροφόρηση των νεώτερων, με τη διαπαιδαγώγηση, με την προσωπική στάση, με με... Είδατε μέρα που κάνουμε αυτή τη συζήτηση; Χθες 21η του Απρίλη, σήμερα η δίκη κάποιων από αυτούς της παλιότερης γενιάς... Ευτυχώς, πλάι στο μισοάδειο ποτήρι υπάρχει και το μισογεμάτο και το γεμάτο...Κατερίνα Τοράκηhttps://www.blogger.com/profile/02428172203922963352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-22376313393041848732013-04-22T14:59:16.210+03:002013-04-22T14:59:16.210+03:00Κι όσοι ήταν αγέννητοι δεν συγχωρούνται επίσης.Κι όσοι ήταν αγέννητοι δεν συγχωρούνται επίσης.γρηγόρης στ.https://www.blogger.com/profile/10916543156059607013noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-45813399326936506902013-04-22T14:44:26.416+03:002013-04-22T14:44:26.416+03:00Αν η ιστορία δεν επαναλαμβανόταν κάπως οι ιστορίες...Αν η ιστορία δεν επαναλαμβανόταν κάπως οι ιστορίες αυτές θα έμοιαζαν με παραμύθι...Γιώργος Κατσαμάκηςhttps://www.blogger.com/profile/02469580030887410045noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-19525138766583308792013-04-22T13:08:30.615+03:002013-04-22T13:08:30.615+03:00Ακριβώς! Αυτές οι αποσπασματικές εικόνες είναι αυτ...Ακριβώς! Αυτές οι αποσπασματικές εικόνες είναι αυτές που έρχονται και ξαναέρχονται, κάποιες μας σημαδεύουν κι όλας. Έχεις τόσο δίκιο. Σ' ευχαριστώ για το όμορφα συγκλονιστικό κείμενο που έγραψες.Κατερίνα Τοράκηhttps://www.blogger.com/profile/02428172203922963352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4032402204310644668.post-6559568363238132242013-04-22T11:56:04.543+03:002013-04-22T11:56:04.543+03:00Ωραία αφήγηση. Μνήμες ανεξίτηλες. Κοινές για τη γε...Ωραία αφήγηση. Μνήμες ανεξίτηλες. Κοινές για τη γενιά μας, μέσα από το πρίσμα ενός παιδιού που συγκρατεί αποσπασματικές εικόνες, οι οποίες γιγαντώνονται καθώς συνοδεύονται από απορίες. Απορίες που κάλυπτε η σιωπή. Ήμουν 9 χρονών στο Πολυτεχνείο, οι γονείς μου δεν λέγαν ποτέ τίποτε, αλλά την εικόνα της λ. Αλεξάνδρας, της άδειας από ανθρώπους και γεμάτης παραταγμένες αύρες δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Όσο κι αν δεν καταλάβαινα τα πάντα, ένιωθα πια στα σπλάγνα μου πως αυτό το πολίτευμα δεν ήταν φυσιολογικό, ήταν ανατριχιαστικά παγερό, σαν το παγερό μέταλλο ενός τανκ που συναντάς στο δρόμο σου στην πόλη που μεγάλωσες. Ήξερες απλά, σαν παιδί, πως για καλό δεν ήταν...Evi Voulgarakihttps://www.blogger.com/profile/07335529892426236781noreply@blogger.com