Νάνι, το κρίνο της αυγής, της δάφνης το κλωνάρι...

Νάνι, το κρίνο της αυγής και της μηλιάς το μήλο

και το διαμάντι το λαμπρό που θάμπωσε τον ήλιο.

Νάνι του που να το χαρώ σαν η ελιά το φύλλο 

σαν ο γιαλός τα κύματα και τα βουνά τον ήλιο. 

Κοιμήσου, να 'ν' η Μοίρα σου καματερή και πλούσα 

νυχτοδουλεύτρα κι άξια και καλοκουβαλούσα. 

Νάνι του, που ν' αναθραφεί / νάνι του, να μου ζήσει

να φτάσει χρόνους εκατό / κι απ' ύστερα ν' ασπρίσει. 

Νάνι, του δυόσμου το κλαδί, της δάφνης το κλωνάρι 

που δεν τ' ορίζει βασιλιάς να στείλει να το πάρει. 

Κοιμήσου που να θρέφεσαι με μάνα και με κύρη 

σαν το καράβι στο γιαλό με τον καραβοκύρη. 

Κοιμάται το παιδάκι μου κι εγώ το ναναρίζω 

και λέω του παινέματα όσα κι αν εγνωρίζω. 

Κοιμάται το παιδάκι μου στ' άσπρο του μαξιλάρι

κι ο γύρος του προσώπου του λάμπει σαν το φεγγάρι. 

Νανά, που σ' αναθρέφουνε μάνα και δυο γιαγιάδες

με χρυσοϋφαντες φασκιές, με βελουδένιες πάνες. 

Κάνε νανά, 'γγονάκι μου και δυο φορές παιδί μου 

με την ευχή του πάππου σου και με την εδική μου 

'γγονάκι μου, να κοιμηθείς κι άγουρο μη ξυπνήσεις 

μόνο με γέλιο, 'γγόνι μου, ν' ακούσω να γκουίσεις.

Πολύ ωραία εικονογράφηση από την Κατερίνα Βερούτσου

Τα παραπάνω νανουρίσματα τα έχω αντιγράψει από το εξαιρετικό βιβλίο της Ζωής Βαλάση "Νάνι το κρίνο της αυγής: Νανουρίσματα" (Κέδρος, 2011). Μικρά ποιητικά αριστουργήματα έχουν ονομαστεί τα νανουρίσματα, και είναι, αν και, όπως παρατηρεί και προβληματίζεται η συγγραφέας, δεν τυγχάνουν της εκτίμησης που θα έπρεπε, όπως εξάλλου και συνολικά το παιδικό βιβλίο. Η Βαλάση έχει συγκεντρώσει πολύ υλικό έπειτα από πολύχρονη δουλειά, εξάλλου είναι μελετήτρια παραμυθιών και παραμυθού η ίδια και συγγραφέας όμορφων παιδικών βιβλίων, ίσως η πρώτη (εν ζωή) που θα μου ερχόταν στο νου αν επρόκειτο να ερωτηθώ. Το υλικό του βιβλίου έχει ταξινομηθεί σε τέσσερις ενότητες: Πριν κοιμηθεί το παιδί / Ενώ το παιδί κοιμάται / Για να ξυπνήσει το παιδί / Γνωμικά, ενώ στο τέλος παρατίθενται γλωσσάρι και βιβλιογραφικές πηγές που χρησιμοποιήθηκαν.

Επίσης, το βιβλίο συνοδεύεται από σιντί, Η μουσική είναι του Ορφέα Ζαφειρόπουλου, ο οποίος μοιράζεται τραγούδι κι ερμηνεία με την Αργυρώ Λογαρά και την Άννα Βυθούλκα. (Με συγκίνηση είδα το όνομα του Ορφέα στους βασικούς συντελεστές του δίσκου γιατί θυμήθηκα τον πατέρα του, τον συνάδελφο και πολύ καλό μου φίλο Μάνθο, που έχει χρόνια φύγει από τη ζωή. Ο νους μου πήγε στις χριστουγεννιάτικες γιορτές που τις οργάνωνε ο Σύλλογος υπαλλήλων, ήταν τότε Πρόεδρος ο Μάνθος, τα παιδιά του έπαιζαν μουσικά όργανα και τραγουδούσαν, έτσι σχημάτιζαν μια μουσική μπάντα κι έπαιζαν για τη γιορτή μας.)

Δεν θυμήθηκα τυχαία τα νανουρίσματα της Βαλάση. Μαζί, ξανατραγούδησα και το τραγούδι των Χαϊνηδων, γιατί, φυσικά, και με τον καινούριο μου εγγονό, πάλι εμείς θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι,

όταν θα του μιλώ ...

... σιργουλευτά

για κείνα και για τ’ άλλα

για βασιλιάδες νιους καλούς
που κάστρα επατούσαν
τσι μάισσες και τα θεριά
σκοτώναν κι ενικούσαν....